Ψυχροί θεατές
Είναι εντυπωσιακό σε τι παράτολμους εσωτερικούς συλλογισμούς μπορεί κάποιος να επιδοθεί, με τι πάθος να σκαλίσει τη μνήμη, τι τριπλά τόλουπ και τετραπλά άξελ είναι διατεθειμένος να κάνει για να... εμμείνει, καρφωμένος, στη θέση του. Θέση που, τις περισσότερες φορές, προσδιορίζεται με βάση αυτή των άλλων.
Το παρατηρούμε με την αγωνία θεατή επικίνδυνων σπορ στα social media κάθε φορά που η επικαιρότητα ξεβράζει μια σοκαριστική είδηση – δηλαδή καθημερινά. Οσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ τα τελευταία εικοσιτετράωρα για παράδειγμα, λες και έπιασαν τους μισούς στον ύπνο. Πώς να δικαιολογήσουν την εφαρμογή ενός ολοφάνερα ρατσιστικού, μισαλλόδοξου μέτρου όταν η γενική τους συνέλευση προεκλογικά είχε αποφανθεί ότι «όλοι ίδιοι είναι»; Μετά τις καθιερωμένες ακροβασίες της σκέψης κατέληξαν στο γνωστό «έσπειραν; θα θερίσουν» και το «να αναρωτηθούμε τι έκανε ο Ομπάμα για να φτάσουν οι άνθρωποι να ψηφίσουν Τραμπ» και ικανοποιημένοι έβαλαν την Αμερική που βράζει στο «mute». Παγωμένοι μπροστά στις εξελίξεις, κι όταν λέμε παγωμένοι εννοούμε ψυχροί και επουδενί μουδιασμένοι, στέκονται και οι άλλοι, αυτοί για τους οποίους κάθε μορφή διαμαρτυρίας είναι ευθεία επίθεση στα τσάκρα τους και οι οποίοι με λίγη παραπάνω προσπάθεια μπορούν να εκλογικεύσουν και πυρηνικό όλεθρο. Στους εγχώριους τραμπ-ισμούς, όπως το μαύρο στην ΕΡΤ, για παράδειγμα, δεν βλεφάρισαν, ε, δεν θα χολοσκάσουν κιόλας που κάποιες εκατοντάδες πολίτες εγκλωβίστηκαν στα αμερικανικά αεροδρόμια, είχε παραγίνει το κακό με τα δικαιώματα, την πολιτική ορθότητα, τον προοδευτισμό, όπως έστρωσαν ας κοιμηθούν (ναι, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα).
Εννοείται ότι το αυτί των τελευταίων δεν ίδρωσε ούτε με τους «οκτώ», καθώς ο καθωσπρεπισμός επιβάλλει να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά στα ουρλιαχτά από το διπλανό σπίτι και την επόμενη ημέρα να καλημερίζουμε τον γείτονα σαν να μη συνέβη τίποτα. Ο καθείς τα του οίκου του. Το περίεργο είναι ότι η υπόθεση δεν κινητοποίησε ούτε τους πρώτους, που έχουν καταλάβει τον χώρο που κάποτε πρωτοστατούσε σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ηταν γιατί της εκστρατείας ηγήθηκαν προσωπικότητες του φιλελεύθερου στρατοπέδου; Ηταν γιατί μπροστά στην αριστερή ουτοπία που ανοίγεται μπροστά μας απαιτούνται και θυσίες; Αγνωστο.
Ποιο θέμα να πρωτοπιάσεις; Τους θανάτους στη Μόρια; Σιγή ιχθύος από όλες τις πλευρές, αν και διαβάζουμε και κανένα «οι ΜΚΟ φταίνε που φάγανε τα λεφτά». Τον διορισμό Μουλόπουλου στο ΔΟΛ; «Και οι άλλοι τα ίδια έκαναν». Λες και έχουμε ο καθένας στη διάθεσή μας έναν «κακό» και απαγορεύεται να προσθέσουμε και άλλον. Λιγοστεύουν όσοι θα αντιδράσουν σε ένα γεγονός, γι’ αυτό που είναι. Ακόμα και στο πιο ξεκάθαρο, το πιο εξωφρενικό, αυτό που συμβαίνει σε ζωντανή μετάδοση. Και αυξάνονται όσοι είναι διατεθειμένοι να καταπιούν κάμποσο αυταρχισμό για να αποδείξουν κάτι.