Η Γαλλία και ο «θάνατος» του σοσιαλισμού
στην Ευρώπη δείχνει να πεθαίνει. Η διαπίστωση αυτή αν και απρόσμενη φαντάζει όλο και πιο απτή τουλάχιστον στην Ευρώπη. Η πραγματικότητα αυτή δείχνει να επιβεβαιώνεται τόσο από την υποχώρηση του σοσιαλιστικού κόμματος στη Γερμανία όσο και από τις γενικότερες αναταραχές στη Γαλλία.
Οι διαδηλώσεις αριστερών εργατών και των συνδικάτων τους, στη βόρεια Γαλλία, καθώς και οι βαρείς χαρακτηρισμοί που εκτοξεύουν εις βάρος του Γάλλου προέδρου και του επιτελείου του συντείνουν στην άποψη ότι ο σοσιαλισμός στη Γαλλία είναι πλέον ολοκληρωτικά νεκρός. Το πρόσφατο κλείσιμο εργοστασίων, αλλά και οι πολυάριθμες απολύσεις ιδιαίτερα στη βόρεια Γαλλία έχουν οδηγήσει τους εργαζομένους στους δρόμους. Ετσι σωματεία όπως η «Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας», με κατά βάση κομμουνιστικές ρίζες, διαδηλώνουν κατά της παρούσας γαλλικής κυβέρνησης. Στα μάτια τους ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είναι «προδότης» και η σοσιαλιστική πολιτική του καταστροφική και «κοινωνικά οπισθοδρομική». Στο πλαίσιο αυτό οδηγούνται σε εναλλακτικές πολιτικές παρατάξεις, οι οποίες είναι κάθε άλλα παρά σο- σιαλιστικές. Κάτι τέτοιο αποτυπώνεται άλλωστε τόσο από την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος της Μαρί Λεπέν όσο και από τις υποψηφιότητες, οι οποίες χωρίς σαφή πολιτική τοποθέτηση στηρίζουν μια αριστερίζουσα και φαινομενικά φιλολαϊκή οικονομική πολιτική. Αλλωστε η ψήφος έχει αλλάξει. Οι πολίτες δεν λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις με βάση τη θέση των αποφάσεων αυτών στην οριζόντια κλίμακα «αριστερά-δεξιά», αλλά αντίθετα σε μια κλίμακα η οποία ορίζεται από μια κεντρώα συναινετική στάση μέχρι ακραίες εθνικιστικές θέσεις.
Κάτι τέτοιο βέβαια δεν αληθεύει μόνο στη Γαλλία όπου ο Ολάντ εξελέγη δηλώνοντας «εχθρός του οικονομικού κόσμου» καθώς και υποστηρικτής των δικαιωμάτων του εργάτη, αλλά και γενικότερα σε όλον τον κόσμο. Οσοι προσπάθησαν είτε να ακολουθήσουν σοσιαλιστική πολιτική είτε να επιτύχουν σύζευξη τέτοιων πολιτικών με μια κεντρώα προσέγγιση απέτυχαν. Βέβαια η ταυτόχρονη άνοδος πολιτικών απομακρυσμένων από την παραδοσιακή θεώρηση των προσεγγίσεων υπό το πρίσμα «αριστερά-δεξιά» μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη. Μάλιστα στη Γαλλία όπου η εμπιστοσύνη στα αριστερά κόμματα έχει χαθεί ολοκληρωτικά, οι προβλέψεις κάνουν λόγο για αρνητική στάση των πολιτών απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και πιθανό αίτημα για έξοδο από αυτήν. Κάτι τέτοιο μπορεί να αποβεί καταστροφικό, αφού η Γαλλία, ούσα μια χώρα-ιδρυτικό στέλεχος της Ενωσης, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη τόσο οικονομικά όσο και πολιτικοκοινωνικά με αυτήν. Μια πιθανή έξοδός της θα μπορούσε να σημάνει τον κατακερματισμό της Ε.Ε.
Το καίριο ερώτημα είναι τι οδήγησε στον «θάνατο» του σοσιαλισμού. Η πιο λογική απάντηση σε αυτό το ερώτημα έρχεται από τους ίδιους τους υποστηρικτές του. Απομακρύνθηκε από τα ιδεώδη του και την παράδοσή του. Ετσι οι πολιτικές εξελίξεις τόσο στη Γαλλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη μάλλον αποτελούν απόδειξη ότι ο σοσιαλισμός είναι νεκρός, αλλά μόνο κατ’ όνομα, διότι η Αριστερά μετενσαρκώθηκε και έγινε μέρος άλλων πολιτικών τοποθετήσεων, ξένων προς αυτήν.