Ο «συγκλονισμός» του κ. Μουζάλα
ΟΤόμας Τζέφερσον, ο πιο δημοκράτης πολιτικός καθ’ όλη την ανθρώπινη Ιστορία, αν είχε να διαλέξει μεταξύ των χείριστων εφημερίδων και της καλύτερης κυβέρνησης, σίγουρα θα διάλεγε τις εφημερίδες διότι «τουλάχιστον ο Τύπος δεν προσπάθησε να υποδουλώσει ποτέ κανένα». Αυτό ισχύει στο πολλαπλάσιο όταν έχεις τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Οσο κακός κι αν ήταν ο Τύπος τα προηγούμενα χρόνια, τίποτε δεν είναι χειρότερο από αυτό που ζούμε με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Η ελευθερία του Τύπου –ακόμη και του κακού Τύπου– είναι πολύτιμη για την κοινωνία διότι «η μόνη ασφάλεια που έχουμε είναι η ελευθερία του λόγου. Η δύναμη της κοινής γνώμης... είναι αναγκαία για να διατηρούνται τα νερά καθαρά» έλεγε ο Τζέφερσον, ο οποίος βεβαίως δεν ήξερε τίποτε για τα δικά μας βρόμικα, λόγω διαφθοράς, νερά. Αλλά η ελευθερία (ακόμη και του κακού Τύπου) είναι πολύτιμη και για τις κυβερνήσεις. Αν μη τι άλλο, θα προστάτευε την ψυχική υγεία του κ. Γιάννη Μουζάλα. Αν υπήρχε η δημοσιοποίηση των άθλιων συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών στους καταυλισμούς, θα υπήρχε η πίεση της κοινής γνώμης προς την κυβέρνηση να κάνει κάτι περισσότερο, δεν θα πέθαιναν τρεις άνθρωποι σε μία εβδομάδα και δεν θα συγκλονιζόταν κάθε λίγο και λιγάκι από τους απανωτούς θανάτους των μεταναστών ο αρμόδιος για τη μεταναστευτική πολιτική κ. Μουζάλας.
Αντ’ αυτών η κυβέρνηση και ο ίδιος, ο οποίος είναι μέλος της, προέκριναν την παλιά, την ερντογανικής υφής λογοκρισία. Πέρυσι μάντρωσαν στο αστυνομικό τμήμα (με πρόσχημα τάχα μου την εξακρίβωση στοιχείων) τους φωτορεπόρτερ κατά την εκκένωση του προσφυγικού καταυλισμού στην Ειδομένη και φέτος –43 χρόνια μετά τη χούντα!– απαγόρευσαν τη φωτογράφιση στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας. Ηλπιζαν ότι έτσι θα κρύψουν την ανεπάρκειά τους και στη διαχείριση του προσφυγικού, αλλά τελικά επέδειξαν μόνο τις αντιδημοκρατικές ροπές τους.
Είναι ενδιαφέρον που ο κ. Μουζάλας «έπαθε έναν συγκλονισμό», επειδή στο πόστο του πέθαναν τρεις άνθρωποι· μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η Αριστερά και η χώρα, αν επί προηγουμένων κυβερνήσεων πέθαιναν τρεις στο «κολαστήριο» της Αμυγδαλέζας. Ελπίζουμε ότι, όπως είπε και ο κ. Μουζάλας, αυτοί οι θάνατοι να τους έκαναν σοφότερους και να μην ξαναδούμε αυταρχικές συμπεριφορές άλλων εποχών και πολιτευμάτων. Ελπίζουμε, αν και δεν το βλέπουμε...