Επαναστατική βαρβαρότητα
Ο μεγάλος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η χώρα είναι να καταστεί «ιδιαίτερη» περίπτωση που δεν μπορεί να προσαρμοστεί ακόμα και σε απλά πράγματα, που στις περισσότερες χώρες εφαρμόζονται χωρίς πρόβλημα. Ακόμα χειρότερο όταν οι απλές αυτές αλλαγές δεν έχουν ουσιαστικά καμιά αρνητική επίπτωση, ούτε καν θίγουν κατεστημένες ιδεολογίες και κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις. Γιατί προκαλούν σφοδρή αντίδραση;
Οποιον πολιτικό ή ιδεολογικό προσανατολισμό κι αν έχει κάποιος, δεν υπάρχει λόγος να αντιτίθεται στα αυτόματα μηχανήματα εισιτηρίων στα μέσα μεταφοράς. Προφανώς οικονομικό κίνητρο υπάρχει επειδή κάποιοι δεν πληρώνουν εισιτήριο, αλλά αυτό δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί «δημοκρατικό δικαίωμα». Ισως όμως τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα! Εχει ιδεολογικοποιηθεί η άσκοπη καταστροφή…
Γι’ αυτό η σταδιακή εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου στα λεωφορεία, στα τραμ, τα τρόλεϊ και τη «γραμμή 1» του μετρό, δηλαδή στον Ηλεκτρικό, προκαλεί αντιδράσεις. Κάποιοι διασκεδάζουν σπάζοντας μηχανήματα.
Πρόσφατα «άγνωστοι» εισέβαλαν σε τέσσερα λεωφορεία στην περιοχή του Ζωγράφου και αφαίρεσαν συνολικά 21 ακυρωτικά μηχανήματα. Σύμφωνα με πληροφορίες, περίπου 40 άτομα μπήκαν στα οχήματα που ήταν σταθμευμένα στις αφετηρίες των γραμμών «220» και «608» στου Ζωγράφου και, αφού κατέβασαν τους οδηγούς, με ηλεκτρικά κατσαβίδια αφαίρεσαν 14 καινούργια και επτά παλιά ακυρωτικά μηχανήματα. Πριν από μία εβδομάδα οι ίδιοι ή άλλοι είχαν επιτεθεί σε λεωφορεία στην αφετηρία έξω από την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Οι τέσσερις –τότε– δράστες που βγήκαν από τον χώρο της Πανεπιστημιούπολης μπήκαν στα σταματημένα λεωφορεία κι αφού έσπασαν τέσσερα ακυρωτικά μηχανήματα, διέφυγαν και επέστρεψαν στην Πολυτεχνειούπολη, για να εκμεταλλευθούν το άσυλο και να μη συλληφθούν. Προφανώς οι ίδιοι ή άλλοι επανήλθαν για να σπάσουν περισσότερα καινούργια μηχανήματα που είχαν αγοραστεί με χρήματα που είχαν συνεισφέρει με πόνο οι γονείς τους στον κρατικό προϋπολογισμό.
Συνήθως τα περιστατικά αυτά συγκεντρώνουν κριτική με το παραδοσιακό κλισέ, «τι κάνει η αστυνομία;». Ενδεχομένως η αστυνομία θα μπορούσε να έχει παρουσία στα σημεία αυτά, αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Τι οδηγεί τους νέους (;) αυτούς να εξοπλιστούν με ηλεκτρικά κατσαβίδια για να αφαιρέσουν τα ακυρωτικά μηχανήματα; Γιατί νομίζουν ότι με τον τρόπο αυτό ενισχύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ή «την επαναστατική διάθεση των μαζών»;
Η απάντηση είναι ότι εκφράζουν τα πλέον συντηρητικά ανακλαστικά της ανευθυνότητας με τα οποία μεγάλωσαν. Ακολουθούν χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει την πρακτική εκμετάλλευσης του κράτους με την οποία «μεγαλούργησαν» οι προηγούμενες γενιές. Αυτοί τους διαπαιδαγώγησαν, σε μια κοινωνία που ο πολίτης έχει μόνον απαιτήσεις από το κράτος, ενώ αποφεύγει κάθε υποχρέωση. Δεν σέβεται, επειδή δεν αισθάνεται «δικά του» όσα το κράτος πληρώνει. Χτίζει αυθαίρετο στο δάσος, ηλεκτροδοτείται από την κρατική εταιρεία και διαμαρτύρεται (πού είναι το κράτος;) όταν το κτίσμα καίγεται από πυρκαγιά που προκάλεσε ο ίδιος ή άλλος επίσης ανεύθυνος γείτονας…
Η καταστροφή ακυρωτικών μηχανημάτων, ο βανδαλισμός δημοσίων κτιρίων, η καταστροφή αγαλμάτων στις πλατείες, είναι πλευρές της ίδιας βάρβαρης και συντηρητικής συμπεριφοράς με όποιο πρόσχημα κι αν γίνονται.