Τι δείχνουν οι υψηλοί τόνοι στο Κοινοβούλιο
Χρήσιμα διδάγματα από μια Ολομέλεια
Εν μέσω διχαστικού κλίματος, αλλά και με τη Βουλή να δέχεται διαρκώς πλήγματα θεσμικού χαρακτήρα εκ των έσω, η εθνική αντιπροσωπεία οδηγείται σταθερά προς νέες σοβαρές δοκιμασίες, ενόψει της νομοθέτησης προαπαιτουμένων ή άλλων μέτρων για τη β΄ αξιολόγηση. Οι τελευταίες συνεδριάσεις στο Κοινοβούλιο κατέδειξαν, πέραν των σφοδρότατων πολιτικών συγκρούσεων, «παραφωνίες» οι οποίες κυρίως στο Περιστύλιο έχουν προκαλέσει εντονότατο προβληματισμό και αρνητικά σχόλια για τους πρωταγωνιστές τους.
Τελευταίο παράδειγμα ήταν η από του βήματος της Ολομέλειας έμμεση πλην όμως ουσιαστική παραδοχή εκ μέρους του πρωθυπουργού ότι έχει δει προσωπικά δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης μη πολιτικών προσώπων, έγγραφα τα οποία θεωρούνται «απόρρητα» - προστατευόμενα (βάσει και συνταγματικής πρόβλεψης) καθώς περιέχουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα: «Αμα δείτε τα “πόθεν έσχες” των μεγαλοδημοσιογράφων θα πάθετε πλάκα», είπε χωρίς περιστροφές ο κ. Αλ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια, μάλιστα, της συζήτησης για το φαινόμενο της διαπλοκής.
Ερωτήματα με σοβαρό θεσμικό περιεχόμενο ηγέρθησαν και λίγες ημέρες πριν, όταν εκείνη τη φορά ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης ευθέως φάνηκε να «ακυρώνει» την καρδιά της λειτουργίας του Κοινοβουλίου, που είναι η νομοθέτηση. «Η νομοθετική πρωτοβουλία ανήκει στην κυβέρνηση. (...) Ερχονται –και σε εμένα, ως πρόεδρο, μάλιστα πολλές φορές έρχονται– κοινωνικοί φορείς, οι οποίοι λένε “πάρτε αυτή την πρωτοβουλία να μπει αυτή η τροπολογία, να μπει αυτή η νομοθεσία”». Αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνον κι εφόσον έρθει διά του αρμοδίου υπουργού», είπε ο κ. Βούτσης. Ωστόσο: «Tο δικαίωμα πρότασης νόμων ανήκει στη Bουλή και στην κυβέρνηση», αναφέρουν ρητά τόσο το Σύνταγμα (άρθρο 73) όσο και ο Κανονισμός της Βουλής (άρθρο 84). Η διαχρονικά κακή εφαρμογή των προαναφερθέντων άρθρων δεν δικαιολογεί δηλώσεις αυτοπεριορισμού της νομοθετικής εξουσίας.
Η ατμόσφαιρα εντός της Βουλής επιβαρύνεται περαιτέρω εξαιτίας και συμπεριφορών ή και της χρήσης εκφράσεων που δεν συνάδουν με τον συγκεκριμένο χώρο. Ενδεικτικά αναφέρονται δύο τελευταία παραδείγματα από την πρόσφατη συζήτηση για τη διαπλοκή: Πρώτον, η επιλογή του πρωθυπουργού να μιλήσει για «χρήσιμη ηλιθιότητα» αναφερόμενος στο πρόσωπο του αρχη-
Διχαστικό κλίμα, συγκρούσεις και πολλά ερωτήματα με σοβαρό θεσμικό περιεχόμενο.
γού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεύτερον, η εμφάνιση του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλου, καθώς συνοδεύτηκε από χρήση φράσεων όπως «γιουσουφάκια, καρακόλια και Βεληγκέκες πρέπει να περιοριστούν στον ρόλο τους στο θέατρο σκιών, στο οποίο είχαν αναλάβει με αντάλλαγμα τον παχυλό λουφέ τους να υπηρετούν τον πασά».
Εως τώρα, αρνητικά δείγματα προέρχονταν από τον χώρο της Χρυσής Αυγής, η οποία επανέρχεται στο προσκήνιο εντός του Κοινοβουλίου όχι πλέον μόνο για τη στάση των στελεχών της, αλλά και διότι στελέχη των άλλων κομμάτων αλληλοκατηγορούνται δημοσίως για το ποιος ευθύνεται για την παρουσία του κόμματος του Ν. Μιχαλολιάκου.