Γυμνο-τραπεζώματα
Στης εξαιρετικής μελέτης του για την Ιστορία της Γεύσης (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Polaris), ο Πολ Φρίντμαν ασχολείται με την εξέλιξη του εστιατορίου. «Οι άνθρωποι στον δυτικό κόσμο έτρωγαν έξω από το σπίτι τους για αιώνες, αλλά το εστιατόριο υπάρχει μόλις εδώ και 250 χρόνια – σε αντίθεση με το πανδοχείο, τον πάγκο του πρόχειρου φαγητού ή άλλες σύγχρονες λύσεις ανάγκης ή ευκολίας. Το εστιατόριο ξεκίνησε και διατηρήθηκε για τον πρώτο αιώνα της ζωής του, ως ένα ιδιαίτερο μέρος για τους εύπορους», γράφει. Φαντάζεται λοιπόν κανείς όλη την καλή κοινωνία της εποχής, στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, να βάζει τα καλά της και να βγαί- νει για γεύμα ή δείπνο στους χώρους εστίασης της εποχής.
Ο συγγραφέας φωτίζει πολλούς ενδιαφέροντες σταθμούς αυτής της πορείας. Ενας απ’ αυτούς είναι η ευκαιρία για ιδιωτικές και συχνά παράνομες συναντήσεις που χαρακτήριζε τα εστιατόρια από τις πρώτες κιόλας μέρες. Τα «χωριστά δωμάτια» για παράδειγμα πρόσφεραν μια υπηρεσία όπου το φαγητό δεν αποτελούσε παρά μία μόνο πλευρά. Μια άλλη εξίσου σημαντική ήταν ότι λειτουργούσαν ως «καταφύγιο» σε ζευγάρια που δεν ήταν παντρεμένα μεταξύ τους. Τους έδιναν τη δυνατότητα να συναντηθούν σε ιδιαίτερο και προστατευμένο χώρο ενός δημόσιου μέρους.
«Τα χωριστά δωμάτια», μας πληροφορεί ο Φρίντμαν, «άνθησαν του- λάχιστον στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα και χρησιμοποιήθηκαν για αρκετές κοινωνικές επαφές, και όχι μόνο για ερωτικούς σκοπούς. Ορισμένα από τα πιο διακριτικά εστιατόρια είχαν και χωριστές εισόδους, ώστε τα ζευγάρια να μην αναγκάζονται να διασχίσουν τον δημόσιο χώρο μέχρι να φτάσουν στο ραντεβού τους. Εκεί σύχναζαν επίσης πολιτικές ομάδες, κατάσκοποι και όσοι ήθελαν να συναντηθούν εκτός σπιτιού, αλλά ο γαλλικός νόμος τους το απαγόρευε».
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και το εστιατόριο εξελίχθηκε με πολλούς τρόπους. Πριν από περίπου ένα χρόνο ένας νέος «τύπος» εστιατορίου ήρθε να εμπλουτίσει αυτήν την πορεία. Ενα εστιατόριο –ξεκί- νησε στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο– όπου οι πελάτες απολαμβάνουν το φαγητό τους γυμνοί. Ναι, όπως τους γέννησε η μανούλα τους. Αν νομίζετε όμως ότι αυτά είναι τα τελευταία νέα από τον χώρο της εστίασης, μάλλον δεν έχετε πληροφορηθεί την πολύ πρόσφατη άφιξη του «Innato Tenerife» στην Τενερίφη της Ισπανίας. Εκεί, οι πελάτες όχι μόνο τρώνε ολόγυμνοι αλλά τσιμπολογάνε αρκετά εδέσματα πάνω από τα επίσης γυμνά σώματα των σερβιτόρων.
Η επιχειρηματική φαντασία δεν έχει σύνορα, αν και μάλλον η συγκεκριμένη είναι μια κίνηση υψηλού ρίσκου. Η όρεξη ενεργοποιείται αλλά και απενεργοποιείται με τρόπους που δεν μπορεί κανείς εύκολα να υπολογίσει.