Το δύσκολο παιχνίδι του γάμου...
Ενα βιβλίο και μια παράσταση ασχολούνται με το θέμα και φωτίζουν τις κρυφές πλευρές που πρέπει να ξέρουν τα ζευγάρια «Πολλές φορές λέω στα ζευγάρια: "Αφού παίζετε στην ίδια ομάδα, γιατί κάνετε σαν αντίπαλοι;"», λέει η ψυχοθεραπεύτρια Λίλα Καραδήμα.
Αυτή την εβδομάδα ανεβαίνει στο θέατρο Tempus Verum η παράσταση «Πνεύμονες» του Ντάνκαν Μακ Μίλαν, που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές όπου έχει παιχθεί, με θέμα, τι άλλο; Το ζευγάρι. Παράλληλα, κυκλοφορεί το βιβλίο «Χορεύουμε» (εκδ. Αρμός) της Λίλας Καραδήμα, ψυχολόγου και ψυχοθεραπεύτριας, ειδικής στη θεραπεία ζεύγους. Μέσα από την πρόσκληση σε έναν δυαδικό σωματικό χορό, η ψυχοθεραπεύτρια καταθέτει με ώριμο και προσιτό στο ευρύ κοινό τρόπο την εμπειρία της για την παθολογία, τις δυσκολίες αλλά και τις ομορφιές του γάμου.
Ζητήσαμε από τη Λίλα Καραδήμα αλλά και από την ηθοποιό Βάσω Καβαλιεράτου, πρωταγωνίστρια της παράστασης, να μας μεταφέρουν όσα ξέρουν, νιώθουν, βιώνουν γι’ αυτό το δύσκολο παιχνίδι επιβίωσης που λέγεται γάμος. Λίλα Καραδήμα, ψυχοθεραπεύτρια, «Ο γάμος είναι ένας ζωντανός οργανισμός»
Σκοπός του βιβλίου: Ενας βασικός λόγος που με έκανε να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο είναι για να κατανοήσει περισσότερος κόσμος ότι ο γάμος προκύπτει από επιλογή ασυνείδητων τάσεων. Τάσεων που μας επηρεάζουν λόγω του παρελθόντος μας και συνήθως θέλουμε να αποφύγουμε. Αν δύο άνθρωποι το συνειδητοποιήσουν αυτό, έχουν τη δυνατότητα όχι να χωρίσουν, αλλά να ξαναγνωριστούν. Εχει τη δυνατότητα ο καθένας ξεχωριστά να μάθει τον άλλον σε βάθος, καταρρίπτοντας ενδεχομένως φαντασιώσεις, και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο και πραγματικό. Για αυτό και το βιβλίο έχει υλικό ενός ζευγαριού που όντως αντιμετώπιζε προβλήματα και τελικά βοηθήθηκε.
Στον γάμο βλέπουμε τον χειρότερο εαυτό μας: Γιατί όσο μεγαλύτερη εγγύτητα βιώνουμε, τόσο αναβιώνει η δυσκολία της οικειότητας που είχαμε ως παιδιά. Και η πιο κοντινή σχέση είναι η σχέση του γάμου. Είναι αυτό που λέει και ο Γιωσαφάτ για τον γάμο, ότι πατάς ένα κουμπί και παλινδρομείς στην παιδική σου ηλικία. Αυτό το βλέπεις και στους τσακωμούς. Πολλές φορές λέω στα ζευγάρια: «Αφού παίζετε στην ίδια ομάδα, γιατί κάνετε σαν αντίπαλοι;». Βγαίνει μια επιθετικότητα που αναρωτιούνται και οι δύο από πού πηγάζει.
Συνηθέστερα προβλήματα: Είναι μεγάλος κλυδωνισμός για ένα ζευγάρι από τη δυαδικότητα να πάει στην οικογένεια. Ενα άλλο πρόβλημα είναι η οικονομική κρίση. Ενα επίσης μεγάλο πρόβλημα είναι ο αποχωρισμός των παιδιών. Πέρα από την ύπαρξη ενός τρίτου προσώπου, που και αυτό είναι σύνηθες. Κάτω, όμως, από αυτά, το ζήτημα είναι να δούμε και τις εσωτερικές μας συγκρούσεις, που μας εμποδίζουν να βιώσουμε μια ήρεμη συνθήκη, και αυτές είναι ασυνείδητες. Ερωτας στον γάμο: Ο έρωτας έχει μια εξιδανίκευση. Και συνήθως παύει να υφίσταται στον γάμο. Δεν πρέπει αυτό να χαλάσει τον γάμο. Πρέπει να γίνει αντικείμενο επεξεργασίας και να υπάρξει ωριμότητα. Ακριβώς επειδή είμαστε ζωντανοί άνθρωποι και νιώθουμε, αυτή η ζύμωση η εσωτερική δεν σταματάει ή δεν θα έπρεπε να σταματάει ποτέ. Εννοείται ότι είναι ανθρώπινο να ξαναερωτευθεί κάποιος. Πρέπει όμως να μην το κουκουλώσει μέσα του και να του δοθεί η ευκαιρία να επεξεργαστεί μερικά σημαντικά ζητήματα για εκείνον. Αυτό αφορά και τον σύντροφο. Πρέπει να αντέχουμε να σκεφτόμαστε για ποιον λόγο προέκυψε τώρα σε εμάς ή στον σύντροφό μας, ακόμη και αν πονάει. Και το πιο δύσκολο είναι να καταφέρουμε να ξαναερωτευθούμε τον ίδιο άνθρωπο.
Ενας γάμος καλύπτει τα πάντα: Οχι βέβαια. Είναι σαν να λέμε ότι υπάρχει ιδανική μαμά. Αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ενδεχομένως να χρειάζονται βαθιές σχέσεις και με άλλους ανθρώπους, απλώς αυτό απαιτεί μεγάλη ωριμότητα. Να μπορείς να διαχειριστείς συναισθήματα πέρα από τη δυαδικότητα. Αλλωστε, δεν είμαστε μονογαμικοί. Οι περισσότεροι όμως δεν αντέχουν γιατί αναβιώνουν πάλι παιδικά συναισθήματα και κλυδωνίζεται η ασφάλειά τους, τους μπερδεύει και τους διαλύει. Οποιος όμως το έχει καταφέρει είναι μεγάλος πλούτος, φαντάζει σαν ιδανικό. Πολλών ειδών γάμοι. Χωρίς παιδιά, χωρίς σεξ κ.ά.: Φυσικά. Για να μην υπάρξει όμως παθολογία σε καθεμιά από τις περιπτώσεις, πρέπει να υπάρχει συνειδητοποίηση για το είδος του γάμου που έχουμε και τα όριά του. Γάμος που πάει μόνος του: Πολλοί άνθρωποι το έχουν ανάγκη αυτό. Αλλά δυστυχώς στην πράξη έρχονται απογοητεύσεις. Το ζήτημα είναι να αντέχεις τη ματαίωση και την απογοήτευση. Η σχέση είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Θέλει συνέχεια φροντίδα και πότισμα. Κάθε περίοδος φέρνει και μια κρίση. Ολα αυτά θα βγουν μέσα στη σχέση. Για αυτό πρέπει στοιχειωδώς να υπάρχει ειλικρίνεια, ώστε να φέρνει ο καθένας μέσα τον αυθεντικό εαυτό του. Θέλει μεγάλα κότσια να παραδεχθεί κάποιος ότι βάλτωσε η σχέση ή ότι επιθυμεί κάτι άλλο. Αλλά συχνά πρέπει να ειπωθεί. Για αυτό οι περισσότεροι δεν ζουν μια αληθινή ή βαθιά σχέση.