Χίλιες φορές να ήταν προσωπικό
Στην απάντηση που έδωσε η κυβέρνηση στις καταγγελίες της Ν.Δ., σχετικά με το κρυφό ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στο εξωτερικό, αναφέρεται ότι έκανε «ολιγόωρη στάση» στο Παρίσι, για να συναντηθεί με εκπροσώπους της επενδυτικής τράπεζας Rothschild. Θα μπορούσα να το πιστέψω· ακούγεται λογικό, εφόσον η συγκεκριμένη τράπεζα έχει κάποιου είδους σχέση με το ελληνικό κράτος. Δεν μπορώ, όμως· μου είναι αδύνατο να το πιστέψω, όσο διατηρείται ζωντανή στη μνήμη η εικόνα του σιωπηλού, αμήχανου Τσίπρα στην περίφημη εκείνη συνέντευξη με τον Μπιλ Κλίντον. Θατοπίστευα μόνο αν η κυβέρνηση ανακοίνωνε και το όνομα του μεταφραστή που είχε μαζί του ο πρωθυπουργός· και τότε, θα με έπιανε ο πραγματικός πανικός. Διότι φαντάζεσθε Τσίπρα με τραπεζίτες μόνους τους να συζητούν για το δημόσιο χρέος ή την έξοδο που ονειρεύεται η κυβέρνηση στις αγορές; Ο καθένας τους θα έφευγε από εκεί μέσα με τη δική του εικόνα για τη συζήτηση. Γι’ αυτό, εύχομαι να ισχύουν οι καταγγελίες της Ν.Δ., ότι δηλαδή το ταξίδι έγινε για προσωπικούς λόγους. Μακάρι! Χίλιες φορές αυτό, παρά να ασχολήθηκε με υποθέσεις του κράτους. Στο κάτω κάτω, αριστερός είναι (έβγαλε κοτζάμ επικήδειο λόγο για τον Κάστρο), σε ποιον έχει να απολογηθεί; Πήγε στο Παρίσι με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο, ώστε μια μέρα να μπορεί ο καθένας να πηγαίνει στο Παρίσι με το ιδιωτικό αεροπλάνο του!
Για να το λέει
Στις δηλώσεις του, μετά την επεισοδιακή απόπειρα να εισέλθει στη «δομή φιλοξενίας» του Ελληνικού, ο Γιάννης Μουζάλας δια- πίστωσε ότι η απεργία πείνας των προσφύγων είναι «ψευδής και υποκινούμενη». Για να το λέει τόσο κατηγορηματικά, αναρωτιέμαι μήπως πήρε το μάτι του κάπου εκεί μέσα στην αντάρα τον Γιάννη «ανδρός πεσούσης» Μιχελογιαννάκη. Τον εξαφανισμένο σήμερα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αν θυμάστε, στήριζε ηθικά τους Σύρους απεργούς πείνας στο Σύνταγμα, τρώγοντας μόνο γαριδάκια. (Επρόκειτο μάλλον για παξιμάδια, αλλά για το επίπεδο του Μιχελογιαννάκη θα ταίριαζαν τα γαριδάκια – ούτε καν τα Νάτσος...) Θα ήθελα πολύ να είχε συμβεί αυτό, διότι η τραγωδία που εκτυλίσσεται χρειάζεται απαραιτήτως, για να είναι υποφερτή, κάποια σύντομα κωμικά διαλείμματα. Ο Μιχελογιαννάκης θα ήταν ιδανικός να τα προσφέρει, με το πάντοτε τεράστιο σακάκι του (δύο, ίσως και τρία νούμερα μεγαλύτερο), που μπορεί εύκολα να γίνεται και κατάλυμα (βυθίζεις ένα κλαδί στο έδαφος, απλώνεις το σακάκι από πάνω και κοιμάσαι από κάτω, σαν να είναι σκηνή). Ομως ο Μιχελογιαννάκης, όπως με πληροφορεί φίλος από το Ηράκλειο, περνάει πια τον περισσότερο χρόνο στην εκλογική περιφέρειά του, κρατώντας τις επαφές με τους ψηφοφόρους του. Αφού πέρασε από ΠΑΣΟΚ, Δημοκρατική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, υποθέτω ότι ψάχνει ένα άλλο πολιτικό σχήμα για να μεταπηδήσει και τον φαντάζομαι σαν ένα χαριτωμένο ποντικάκι που στέκεται στην κουπαστή και περιμένει να περάσει σε βολική απόσταση καμιά βαρκούλα (της «Πλεύσης Ελευθερίας», ας πούμε...) για να πηδήσει στην ασφάλεια. Τελευταία φορά που τον είδε, πάντως, ο φίλος στο Ηράκλειο, ο Μιχελογιαννάκης ήταν σε κεντρικό σημείο της πόλης και του μιλούσε ένας ψηφοφόρος του. Ξαφνικά, ο Μιχελογιαννάκης κάτι του είπε και τότε ο ψηφοφόρος γυμνώθηκε με μια κίνηση από τη μέση και πάνω (περήφανα, σαν Κρητικός) και έσκυψε ελαφρά. Ο Μιχελογιαννάκης κόλλησε το αυτί του σε διάφορα σημεία της πλάτης του ψηφοφόρου (όλα αυτά, μέρα μεσημέρι, εν μέση οδώ, θυμίζω) για να του πει στο τέλος ότι είναι μια χαρά. Εξαρτάται, λέω εγώ, αν και δεν είμαι γιατρός. Αν ο ψηφοφόρος βασίζεται πράγματι στη γνώμη του Μιχελογιαννάκη ως ιατρού, τότε ασφαλώς και δεν είναι καλά...
Χαραμίζεται
«Αν ο Σόιμπλε συνεχίσει την ίδια πολιτική, τότε θα δούμε διμερείς συμβάσεις μεταξύ των χωρών του Νότου. Γίνονται ήδη συζητήσεις στη γαλλική, ισπανική, πορτογαλική και ελληνική διπλωματία. Δεν εκχωρούμε το ευρώ σε κανέναν. Αν θέλει η Γερμανία, να φύγει αυτή». Ανακαλύψαμε την ύπαρξη του υφυπουργού (παρά τω Σπίρτζη) Ν. Μαυραγάνη λίγο μετά τις γιορτές, εξαιτίας των δεκαπέντε μετακλητών στο γραφείο του και των 532 ωρών υπερωρίας που τους μοίρασε – με σοσιαλιστικό ήθος, είναι αλήθεια: όλοι πήραν το ίδιο. Με την παραπάνω δήλωση, όμως, μας αποκαλύπτεται και ως οικονομολόγος, ειδικός μάλιστα περί τα νομισματικά. Η αυτοπεποίθηση και, κυρίως, η δύναμη, με την οποία μπορεί να εκστομίζει ανοησίες για πράγματα που αγνοεί (π.χ. «αν θέλει η Γερμανία να φύγει»), σε κάνουν να σκέπτεσαι ότι όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι έτσι και αυτός χαραμίζεται που γεννήθηκε στην Ελλάδα. Αν είχε γεννηθεί Αμερικανός, με τα μυαλά που κουβαλάει, σήμερα μπορεί να ήταν ακόμη και στέλεχος της κυβέρνησης Τραμπ, που λέει ο λόγος...