Οι κομπάρσοι που έγιναν πρωταγωνιστές
«Χριστέ μου. Ολόκληρη ανάκριση για μια τάρτα λεμόνι. – Τους έχουν πάρει χαμπάρι τους κομπάρσους. Στην αρχή φέρνανε εδώ όλο τους το σόι και τους ταΐζανε. Ο φίλος μου στραμπούληξε τον αστράγαλό του... μπορούσες να σκεφτείς κάτι καλύτερο. Μπορούσες να πεις ότι “ο φίλος μου έχει κύστη κόκκυγος”. Αλλά έτσι είναι, Τσάρλι, εσείς από το Μπέλικαστλ δεν έχετε καθόλου φαντασία». Κάπως έτσι ξεκινάει η φιλία του Τσάρλι και του Τζέικ, των δύο Ιρλανδών κομπάρσων που προσλαμβάνονται σε μια ακριβή χολιγουντιανή παραγωγή. Οταν ο τοξικομανής ξάδελφος του Τζέικ βάζει «Πέτρες στις τσέπες του» και αυτοκτονεί, φαίνεται ότι αυτό που τον οδήγησε εκεί δεν ήταν η εξάρτησή του, αλλά το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που αντιπροσωπεύει η βιομηχανία του θεάματος. Το έργο της συγγραφέως Μάριον Τζόουνς γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία τα τελευταία 20 χρόνια και αυτό που κάνει την παράσταση διαχρονική δεν είναι μόνον η αντιπαλότητα μεταξύ του δυνατού και του αδυνάμου, αλλά το μήνυμα που στέλνουν στο τέλος οι δύο κομπάρσοι, όταν γίνονται πρωταγωνιστές της ίδιας τους της ζωής παρά τις αντιξοότητες. Φυσικά είναι και το παίξιμο. Η παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου –που σημειώνει ήδη επιτυχία– απογειώνεται χάρη στο ταλέντο του Γιώργου Χρυσοστόμου και του Μάκη Παπαδημητρίου. Το δεμένο ζευγάρι των ηθοποιών, που παίζουν και σκηνοθετούν, μεταμορφώνεται σε τουλάχιστον 10 διαφορετικούς χαρακτήρες σατιρίζοντας τους στερεοτυπικούς χαρακτήρες του Χόλιγουντ και της επαρχίας και χαρίζοντας αβίαστο γέλιο και συγκίνηση. Η παράσταση δομείται πάνω σε μια σειρά αντιφάσεων, το ωραίο ιρλανδικό τοπίο και η πραγματική ζωή των κατοίκων, η ακριβή κινηματογραφική παραγωγή και το φθηνό θέατρο (που ενισχύεται από το χάρτινο σκηνικό της Μαγδαληνής Αυγερινού), ενώ το κείμενο ρέει ευχάριστα χάρη στη μετάφραση της Αγγελικής Κοκκώνη.