Συγκλονίστηκα αλλά αρνητικά
Κύριε διευθυντά
Είμαι πραγματικά συγκλονισμένος από όσα διάβασα στην επιφυλλίδα του κ. Γιανναρά στην «Καθημερινή» της Κυριακής της 12.2.2017 και αναφέρομαι στον Ελ. Βενιζέλο. Ο,τι και να γράψει κανείς δεν είναι αρκετό για να χαρακτηρίσει αυτόν τον κύριο. Με παρόμοιο τρόπο, είχε «τιμήσει» στην «Καθημερινή» τον Ελ. Βενιζέλο, στις 29.6.2014, ο κ. Ιορδανίδης και από τότε έπαψα να τον διαβάζω, όπως πιστεύω και πολλοί άλλοι αναγνώστες σας. Ετσι όπως πάμε, θα λιγοστεύουν οι αρθρογράφοι που διαβάζω στην «Καθημερινή», παρότι είναι η αγαπημένη μου εδώ και 40 χρόνια. Δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να υπάρχει τόσο θράσος και τόση υποβάθμιση της ιστορικής πραγματικότητας, αλλά ούτε ότι μπορεί να είναι ανεκτό αυτό από την εφημερίδα σας. ΑΛΕΞΗΣ Ι. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νομίζω ότι ο Φαληρεύς εν προκειμένω παρερμήνευσε τη στάση του Κηλαηδόνη απέναντι στο τραγούδι του και υπήρξε «άγαρμπος» στην ερμηνεία της παλαιότερης δήλωσης του τραγουδοποιού στη συνέντευξη που εκείνος είχε δώσει στον Κων/νο Ζούλα, στην «Καθημερινή». Αν κανείς ανατρέξει στη συνέντευξη, θα δει ότι –και σε αυτή– το «Θερινά Σινεμά» υπάγεται ευθέως από τον Κηλαηδόνη στην ενότητα με τίτλο «Το δικό μου τραγούδι», δηλ. στην ενότητα όπου ο τραγουδοποιός αναφερόταν στα αγαπημένα του τραγούδια από κάθε δίσκο.
Αλλά γιατί να περιοριστεί κανείς σε μια συνέντευξη του εκλιπόντος στην «Καθημερινή» για να τον καταλάβει – χάνοντας έτσι την ευκαιρία να εμβαθύνει στο ίδιο το έργο του; Για παράδειγμα, στη γραμμένη από τον ίδιο τον Κηλαηδόνη, «Κούφια η Ωρα» (τραγούδι του από άλλον δίσκο, όπου ο εκλιπών περιγράφει αναλυτικώς πώς θα ήθελε να εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο), η επιθυμία που εκφράζει για τη μουσική συνοδεία της εξόδου του είναι «κάποια μπάντα στο πουθενά / να παίζει τα θερινά σινεμά». Ισως θα ήταν χρήσιμο ο Φαληρεύς να ακούσει και το τραγούδι του «Λούκι» με τίτλο «Οι εντιμότατοι φίλοι μου». Σε αυτό, η κοπελίτσα που φέρνει τον λογαριασμό στην παρέα που τα πίνει στο μπαρ, αποκαλείται –χαϊδευτικά από τον τραγουδοποιό– «καταραμένη», στον στίχο «Just say the number, βρε καταραμένη!». Ετσι, η χρήση της λέξης «κατάρα» από τον αρθρογράφο για τα «Θερινά Σινεμά» είναι όχι μόνον ατυχής, έστω και εντός εισαγωγικών, αλλά και ειρωνική. Συμπέρασμα: Ενα συλλυπητήριο μήνυμα που αφορά τον Κηλαηδόνη και αναφέρεται στα «Θερινά Σινεμά» δεν μπορεί να είναι ποτέ άγαρμπο ή χοντροκομμένο – όπως εξέλαβε ο Φαληρεύς. Και μάλιστα, ανεξαρτήτως του αν, γενικώς, ο πομπός του μηνύματος συνηθίζει ή όχι τις χοντροκοπιές.
ΥΓ. Τα παραπάνω ας θεωρηθούν αποχαιρετισμός στον Λουκιανό Κηλαηδόνη και συλλυπητήρια στην οικογένειά του, από έναν –ακόμη– ακροατή του μοναδικού τραγουδοποιού.
Κ. ΤΕΙΣΙΑΣ – Αθήνα