Οι περιπέτειες των Airbus της Ολυμπιακής
τους μακρά και σύνθετη, σχεδόν όσο και της Ολυμπιακής. Αποτέλεσαν το τελευταίο ίχνος του κρατικού αερομεταφορέα, το οποίο το ελληνικό Δημόσιο αναζητούσε τρόπους να ξεφορτωθεί. Τα χρόνια πέρασαν και από το 2009 μέχρι και πριν από λίγες ημέρες, αυτά βρίσκονταν ακόμα στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Ο λόγος για τα τέσσερα Airbus Α340300, τα οποία εξυπηρετούσαν τους υπερατλαντικούς προορισμούς των Ολυμπιακών Αερογραμμών, όταν ακόμη υπήρχαν οι συνδέσεις με τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά και τη Νότια Αφρική. Αγοραστής βρέθηκε, ύστερα από αρκετές περιπέτειες, αλλά ακόμη και τώρα η τύχη τους αγνοείται. Πριν από λίγες ημέρες αναχώρησαν τα δύο τελευταία αεροσκάφη, τα οποία δεν αποκλείεται να μετατραπούν σε... κατσαρόλες. Ο αγοραστής δεν χρειάζεται να διευκρινίσει τι θα απογίνουν και οι πληροφορίες παραμένουν συγκεχυμένες για το αν θα πετούν ή αν θα γίνουν σκραπ.
Το κάθε ένα από αυτά τα Α340300 κόστισε στο ελληνικό Δημόσιο 140 - 180 εκατ. ευρώ. Για την αγορά τους το 1999, είχε συσταθεί κυπριακή εταιρεία ειδικού σκοπού, η Ottinger Enterprises Limited, καθώς λόγω των χρεών της η Ολυμπιακή δεν μπορούσε να προβεί με άλλον τρόπο σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Στο μεταξύ, το 2009 η Ολυμπιακή πωλείται και τα χρέη της αναλαμβάνει το Δημόσιο. Το ίδιο και τις συμβάσεις της. Ετσι αποκτά το υπουργείο Οικονομικών τα τέσσερα Airbus.
Το 2010 ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου θέτει ως κατώτατη τιμή πώλησης τα 100 εκατ. ευρώ. Η αμερικανική εταιρεία Cirrus, που πλειοδοτεί προσφέροντας 95 εκατ. ευρώ, στη συνέχεια αποσύρεται και αρχές του 2011 ο διαγωνισμός κηρύσσεται άγονος.
Ξεκινά μια νέα διαδικασία με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης το τέ- ταρτο τρίμηνο του 2011. Προς τα τέλη όμως του 2011, η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων αποφασίζει ότι πρέπει ξανά να αποτιμηθεί η αξία τους.
Το 2012 επέρχεται συμφωνία μεταξύ Δημοσίου και της αμερικανικής εταιρείας Apollo για την απόκτηση των τεσσάρων αεροσκαφών έναντι 40,3 εκατ. δολαρίων. Η εταιρεία αφού παραλαμβάνει τα δύο πρώτα υπό τη μορφή σκραπ, αντιδρά καθώς η συμφωνία για τα άλλα δύο δεν περιλαμβάνει την αποσυναρμολόγησή τους. Στις 30 Δεκεμβρίου 2011 αποφασίζεται η πώλησή τους. Η συμφωνία υπογράφεται στις 8 Ιουλίου 2012. Στο μεταξύ, όμως, η Apollo ζητεί περιορισμό του τιμή- ματος, υποστηρίζοντας ότι η καθυστέρηση έχει οδηγήσει στη μείωση της αξίας των δύο αεροσκαφών. Η αποκάλυψη μιας βλάβης στους κινητήρες επιφέρει τελικώς το ψαλίδισμα του τιμήματος στα 9 εκατ. δολάρια, από 18 εκατ. δολάρια που ήταν αρχικώς. Η συμφωνία όμως δεν εγκρίνεται από το Ελεγκτικό Συνέδριο, με το σκεπτικό ότι το χαμηλότερο τίμημα ζημιώνει το Δημόσιο. Κι έτσι μένουν χωρίς μνηστήρες τα δύο Airbus Α340-300.
Το ΤΑΙΠΕΔ προχωρεί έπειτα από χρόνια σε νέο διαγωνισμό, στον οποίο επικρατεί, τον περασμένο Ιούνιο η αραβικών συμφερόντων Turboshaft FZE υποβάλλοντας προσφορά ύψους 4,2 εκατ. δολαρίων. Μικρότερη προσφορά είχε καταθέσει η εταιρεία Magellan Aviation Services Limited. Η Turboshaft FZE ασχολείται με την πώληση ανταλλακτικών αεροσκαφών και αγοράζει τα αεροπλάνα ακριβώς έναντι 4,2 εκατ. δολαρίων.
Το κάθε ένα από τα τέσσερα Α340-300 είχε κοστίσει στο ελληνικό Δημόσιο 140 - 180 εκατ. ευρώ.
Κόστος συντήρησης
Πολύς λόγος είχε γίνει για το κόστος που εκλήθη να επωμιστεί το ελληνικό Δημόσιο, όλα αυτά τα χρόνια που διατηρούσε σταθμευμένα τα αεροσκάφη στο «Ελ. Βενιζέλος». Σύμφωνα μάλιστα με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων, το ετήσιο κόστος που καταβαλλόταν για τη συντήρηση των δύο Airbus A340-300 αλλά και για τις αμοιβές του προσωπικού τους, προκειμένου να διατηρηθούν αξιόπλοα, ανερχόταν σε 65.875 ευρώ τον μήνα (790.500 ευρώ ετησίως). Ποσά που καταβάλλονταν από τις 15 Απριλίου 2013 μέχρι και τις 16 Μαΐου 2014.