Ο επαναπατρισμός ως εθνικός στόχος
Ποκτώ χρόνια, λίγο προτού η χώρα εισέλθει στην πολιτική «μονοκαλλιέργεια» του μνημονιακού-αντιμνημονιακού διπόλου, είχε δειλά ξεκινήσει μια συζήτηση για την «Ελλάδα του 2021». Πώς, δηλαδή, θα έχει διαμορφωθεί η χώρα στα 200 έτη από την επανάσταση του 1821, τι προτεραιότητες θα έχει, πάνω σε ποιες «ράγες» θα κυλάει και προς ποια κατεύθυνση θα κινείται. Εν έτει 2017, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι δεδομένο. H πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή, στα τηλεπαράθυρα και αλλού, στείρα όπως είναι, όχι απλώς αδυνατεί να οδηγήσει σε κάποια αποτελέσματα, αλλά αποπροσανατολίζει την όποια συζήτηση από το μόνο ουσιώδες ερώτημα: Ποιος πρέπει να είναι ο νέος εθνικός στόχος για τον 21ο αιώνα; Το «τέλος των μνημονίων», η «επιστροφή στην ανάπτυξη», η «μείωση της φορολογίας», είναι όλα σημαντικοί τίτλοι, κατά κύριο λόγο κενοί περιεχομένου, καθώς δεν συνθέτουν κανένα μείζον πολιτικό πρόταγμα, γύρω από το οποίο θα μπορούσαν να συνταχθούν όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου.
Το 1922, στη συμπλήρωση της πρώτης εκατονταετηρίδας της Ελλάδας, βασικός στόχος ήταν η απορρόφηση και ενσωμάτωση στον διπλασιασμένο εθνικό κορμό των προσφύγων που άφησαν τις πατρογονικές εστίες τους στην Ανατολία. Το 2021, εθνικός σκοπός πρέπει να είναι ο επαναπατρισμός όλων όσοι μετανάστευσαν από την Ελλάδα, προκειμένου να αναζητήσουν καλύτερους όρους ζωής στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και αλλού στον κόσμο. Εφόσον οι αριθμοί είναι πραγματικοί, περί τις 450.000 άτομα, δηλαδή ένα ποσοστό πάνω από το 5% επί του συνολικού πληθυσμού, έχουν αφήσει την Ελλάδα, ενισχύοντας με τις γνώσεις, τον δυναμισμό και την ενέργειά τους άλλες κοινωνίες και οικονομίες.
Η επιστροφή τους στην πατρίδα πρέπει να αποτελέσει διακομματικό στόχο, πάνω σε έναν συγκεκριμένο σχεδιασμό, ο οποίος – προφανώς– θα περιλαμβάνει όλα εκείνα τα επιμέρους χαρακτηριστικά που θα επιτρέψουν στους Ελληνες της Νέας Διασποράς να επανασυνδέσουν τα συμφέροντά τους με τη χώρα στην οποία γεννήθηκαν. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι ένα: Αμεση, ηχηρή και εμφατική αντιμετώπιση της αναξιοκρατίας σε όλα τα επίπεδα. Και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν...