Επανάληψη του 2015 ενόψει
Σκάποια γεγονότα δίνουν την εικόνα μιας χώρας, την χαρακτηρίζουν, προδιαγράφουν ακόμη και την εξέλιξή της. Η τροπολογία που πρότεινε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ για να πληρώνονται υπερωρίες και οδοιπορικά οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί σε βουλευτικά γραφεία τα τελευταία δύο χρόνια, τα εμπόδια που εμφανίζονται συνεχώς και με διάφορες μορφές για να μην προχωρήσει η επένδυση στο Ελληνικό, οι συνεχείς βανδαλισμοί στα τρόλεϊ και λεωφορεία, η μεγάλη επιθετικότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την αντιπολίτευση, ιδιαίτερα την αξιωματική, οι αντιδράσεις –και της... Εκκλησίας– στη δήθεν βεβήλωση της Ακρόπολης από μία επίδειξη μόδας, η επερώτηση που κατέθεσαν «στα ξεκούδουνα» 18 βουλευτές (οι 16 της Ν.Δ.) για «το τάμα του έθνους το 1829» με ανέγερση ναού του Σωτήρος, ακόμη και ο αντίλαλος από τα λαϊκά μαζί με την τσίκνα που έβγαινε το μεσημέρι της Τσικνοπέμπτης μέσα από τα υπουργεία, δείχνουν πού βρίσκεται σήμερα και πού βαδίζει η Ελλάς! Αν δεν είναι έτσι, ας βρεθούν τα άλλα γεγονότα που δίνουν διαφορετική εικόνα και διαγράφουν άλλες προοπτικές για τη χώρα.
Εως ότου διαμορφωθεί όμως αυτή η άλλη εικόνα και να πάρουν σχήμα οι ανάλογες προοπτικές, η πραγματικότητα που γίνεται αντιληπτή λέει ότι πάλι επικρατεί μία παγερή στασιμότητα στις διαβόητες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, πάλι πλησιάζουμε σε καταστάσεις καλοκαιριού 2015. Τότε δηλαδή που η κυβέρνηση Συρανέλ έπαιζε με το Grexit, και την απόλυτη καταστροφή, οπότε ανέθεσε στον παραμυθιασμένο λαό να βάλει την υπο-
υχνά
γραφή του. Οσοι πιστεύουν ακράδαντα ότι είναι αδιανόητο να επαναληφθούν τα ίδια, μετά τους όρκους πίστης του πρωθυπουργού, ας μην είναι τόσο σίγουροι, ας μη σπεύσουν να βάλουν στοιχήματα. Ολα είναι ανοιχτά, καθώς η κυβέρνηση φροντίζει να παραμένουν στο τραπέζι όλα τα σενάρια. Αλλωστε, οι αναλύσεις και εκτιμήσεις που έκανε ο Αλ. Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του για τις πιθανές εξελίξεις στον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, το δείχνουν. Διατύπωσε την πεποίθησή του ότι η Ευρώπη αλλάζει, χωρίς να αναφέρει την πιθανότατη κατεύθυνση αυτής της αλλαγής και ταυτόχρονα έβαλε «όλα τα λεφτά» σε νίκη των Σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία. Που ούτε σίγουρη είναι, ούτε βέβαιο ότι ο Σουλτς θα αποδειχθεί λιγότερο αυστηρός προς την Ελλάδα, αν γίνει καγκελάριος.
Η λογική λέει ασφαλώς ότι δεν θα φτάσουμε στον Ιούνιο σε μία επανάληψη του ίδιου μήνα του 2015. Ποιος ωστόσο εγγυάται ότι η κυβέρνηση θα δείξει λογική όταν δεν το έχει κάνει προσπαθώντας να φτάσει στην εξουσία ή όταν έφτασε σ’ αυτήν. Εξάλλου, ενισχύοντας και ταυτόχρονα πατώντας πάνω στον παραλογισμό του ελληνικού λαού έφτασε ώς εδώ, γιατί λοιπόν θα αλλάξει τακτική όταν ο βασικός στόχος της είναι η παραμονή στην εξουσία με κάθε τρόπο; Και όταν δεν φαίνεται να έχει αλλάξει δραματικά στην κοινωνία ο συσχετισμός 62% - 38% του δημοψηφίσματος, το αντίθετο μάλιστα, αν λάβουμε υπ’ όψιν τις δημοσκοπήσεις που ανεβάζουν τα ποσοστά υπέρ της δραχμής και κατά του ευρώ, της αμφισβήτησης της Ευρώπης ή και του αντιευρωπαϊσμού, αλλά και όλων των σχετικών δεικτών. Ο παραλογισμός στην ελληνική κοινωνία παραμένει κυρίαρχος και τίποτα δεν πείθει ότι αν ο Αλ. Τσίπρας οδηγήσει τα πράγματα σε ρήξη με τους δανειστές και καταφύγει σε δημοψήφισμα με «σοφά» διατυπωμένο ερώτημα, δεν θα το κερδίσει. Οι πιθανότητες να το κερδίσει είναι δυστυχώς πολύ μεγάλες και σε αυτή την περίπτωση η χώρα θα βγει από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση με τη βούληση και την υπογραφή των πολιτών της. Για να μείνει μόνη και έρημη, σαν καλαμιά στον κάμπο...
Δεν λέμε ότι τα παραπάνω θα συμβούν οπωσδήποτε, αλλά και τίποτα δεν το αποκλείει, παρατηρώντας την επαναλαμβανόμενη σκληρή ρητορική της κυβέρνησης να κλιμακώνεται σταδιακά, καθώς μπαίνει ξανά και βαθιά στο «chicken game». Οτι δηλαδή οι άλλοι θα φοβηθούν και θα υποχωρήσουν, πριν φοβηθεί εκείνη. Δεν έχει καμία σημασία για τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του ότι την προηγούμενη φορά έχασε παίζοντας το ίδιο παιχνίδι. Κυρίως όμως έχασε η χώρα, όχι ο ίδιος αφού διατηρήθηκε στην εξουσία και άρα αποτελεί κίνητρο για να το επαναλάβει. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι η λογική θα πρυτανεύσει. Αντίθετα, όλα είναι ανοιχτά σχετικά με την αξιολόγηση.
Ποιος εγγυάται ότι η κυβέρνηση θα δείξει λογική όταν δεν το έχει κάνει προσπαθώντας να φτάσει στην εξουσία ή όταν έφτασε σ’ αυτήν.