Ο πρώτος σχεδιασμός άρχισε 15 χρόνια πριν από την πρεμιέρα
Το όνειρο της τηλεόρασης ήρθε πολύ νωρίς στην Ελλάδα, πριν από τον πόλεμο ακόμη. Τον Ιούλιο του 1944, στις μέρες ακόμη της Κατοχής, κυκλοφόρησε στην Αθήνα το περιοδικό «Ραδιοφωνία και Τηλεόρασις», με ένα κύριο άρθρο που έγραφε: «Εκφράζουμε την ευχή να μην αργήσει η ώρα που θα ιδούμε στο φωτεινό πλαίσιο της τηλεορατικής μας συσκευής μιαν ωραία Ελληνίδα, ντυμένη με εθνική φορεσιά, να μας μιλά χαμογελώντας...».
Χρειάστηκε, όμως, να περάσουν 22 χρόνια έως ότου μια ωραία Ελληνίδα (χωρίς εθνική φορεσιά), η Ελένη Κυπραίου, εκφωνήσει την πρώτη καλησπέρα, στις 6.30 μ.μ. της 23ης Φεβρουαρίου 1966, και αναγγείλει ότι «από σήμερα, το ΕΙΡ καθιερώνει το νέο του βραδινό ωράριο για τις τεχνικές δοκιμές του πειραματικού πομπού τηλεοράσεως».
Η πρώτη πράξη του δράματος παίχθηκε τον Νοέμβριο του 1951, όταν έφθασε στην Αθήνα μια αποστολή της αμερικανικής εταιρείας RCA, που κυριαρχούσε στο αμερικανικό ραδιόφωνο και είχε μπει δυναμικά στην τηλεόραση με τον σταθμό NBC. Οι Αμερικανοί, μιλώντας σε Ελληνες δημοσιογράφους πριν φύγουν από την Αθήνα, ανακοίνωσαν ότι είχαν πετύχει συμφωνία για έναν ιδιωτικό σταθμό, κατά τα αμερικανικά πρότυπα, με μικρή συνδρομή και έσοδα από διαφημίσεις. «Η χώρα συντόμως θα αποκτήσει πλήρες τηλεοπτικόν δίκτυον», έγραψε το «Βήμα». «Ολα τα είχε η Ζαφειρίτσα, ο φερετζές της έλειπε», έγραφε από τα «Νέα» ο Δημήτρης Ψαθάς.
«Τηλεόρασις εντός του 1953»
Τον επόμενο Απρίλιο του 1952, ο υφυπουργός Συγκοινωνιών Ιωάννης Παπαδάκης ανακοίνωσε πως ήταν έτοιμη η μελέτη για την εγκατάσταση ενός πρώτου πομπού, κόστους 400.000 δολαρίων, στην Αθήνα, για κρατική αυτή τη φορά τηλεόραση. Επειτα από λίγες ημέρες προκηρύχθηκε και ο σχετικός διεθνής διαγωνισμός για την προμήθεια του πομπού. Ηταν ο πρώτος από τέσσερις συνολικά διαγωνισμούς που πέρασαν δίχως αποτέλεσμα μέχρι το 1963. Τον Αύγουστο του 1952 οι αθηναϊκές εφημερίδες γράφουν, υπό τον τίτλο «Τηλεόρασις εντός του 1953», ότι συνεστήθη ιδιωτική εταιρεία, με ελληνοαμερικανικά κεφάλαια, στην οποία θα παραχωρηθεί το δικαίωμα της τηλεοπτικής εκπομπής.
Τέσσερις συνολικά διαγωνισμοί για την προμήθεια τηλεοπτικού πομπού πέρασαν δίχως αποτέλεσμα από το 1952 μέχρι το 1963.