Η εποχή της αμφισβήτησης και η έκρηξη του ροκ εντ ρολ

Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, η νεαρή Ρόζα Παρκς αρνείται να δώσει τη θέση της σε λευκό συνεπιβάτη λεωφορείου και συλλαμβάνεται. Αυτό το περιστατικό, η έκρηξη του ροκ εντ ρολ και αργότερα η συμμετοχή των ΗΠΑ στον Πόλεμο του Βιετνάμ ανοίγουν τον δρόμο προς την εποχή της αμφισβήτησης. Με ανεπίσημο ύμνο το διαχρονικό τραγούδι «We Shall Overcome» του Πιτ Σίγκερ, το νέο κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας θα βρει τον βασικότερο εκφραστή του στο πρόσωπο του Μπομπ Ντίλαν. Μέσα σε μόλις 20 μήνες, θα συγχωνεύσει την πολιτική κληρονομιά της φολκ μουσικής με το ροκ εντ ρολ, διαμορφώνοντας το πλαίσιο των διεκδικήσεων της γενιάς του ’60. Διαχρονικά τραγούδια όπως τα «Blowin’ in the Wind», «Masters of War» και «The Times They Are A Changin’» θα εισαγάγουν το πολιτικό σχόλιο στη στιχουργία της ροκ μουσικής και με όπλο την ηλεκτρική κιθάρα θα εναντιωθούν στον Πόλεμο του Βιετνάμ μέσα από τα διαχρονικά τραγούδια «I Ain’t Marching Anymore» του Φιλ Οκς, «Eve Of Distruction» του Μπάρι Μακ Γκουάιρ, «I-Feel-Like-I’m-Fixin’-To-Die Rag» των Country Joe And The Fish, «For What Is Worth» των Buffalo Springfield, «The Unknown Soldier» των Doors και «Fortunate Son» των C.C.R. Το 1968, η Αμερική συνταράσσεται από τις δολοφονίες των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κένεντι σε λιγότερο από δύο μήνες. Παράλληλα, η εμφάνιση της σόουλ μουσικής, σε αντίθεση με τη στιχουργία των σπιρίτσουαλ για μετά θάνατον σωτηρία, θα διεκδικήσει τα δικαιώματα των μαύρων σ’ αυτήν τη ζωή. Τραγούδια όπως τα «A Change Is Gonna Come» του Σαμ Κουκ, «People Get Ready» του Κέρτις Μέιφιλντ, «Respect» της Αρίθα Φράνκλιν και «Say It Loud - I’m Black and I’m Proud» του Τζέιμς Μπράουν δείχνουν την αλλαγή προς τη ριζοσπαστικοποίηση της μαύρης κοινότητας.