Ο χαρταετός στο σύρμα...
Κούλουμα 1965... Οι Αθηναίοι ανηφόριζαν από πολύ πρωί, οικογενειακώς, να πιάσουν θέση στου Φιλοπάππου για να γευτούν σαρακοστιανούς μεζέδες απέναντι στην Ακρόπολη, όπως θέλει το έθιμο της Καθαράς Δευτέρας. Μια κουβέρτα απλωμένη στο νιο γρασίδι, ανοίγει το καλάθι με τους θαλασσινούς μεζέδες που επιτάσσει η Σαρακοστή αλλά και το ούζο και το τσίπουρο, για να δώσει φτερά στο κέφι και στους χαρταετούς. Περήφανα τ’ αγόρια κρατούν τον χαρταετό τους, φτιαγμένο στο τραπέζι της κουζίνας, με ξυλάκια και κόλλες γλασέ στα χρώματα του αετού με την ουρά φτιαγμένη από ψαλιδισμένες εφημερίδες! Τις οδηγίες τις έδινε ο πατέρας ή ο παππούς και από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς ο στέρεος σπάγκος για το κουβάρι, την καλούμπα της εκτόξευσης! Λίγο να φυσήξει αεράκι και η θριαμβική ιαχή «Αμόλα καλούμπα» γέμιζε την περιοχή! Ο πιο μάστορης κρατά τον αετό και απέναντι, ο τυχερός που θα τον πετάξει περιμένει το κατάλληλο φύσημα του αγέρα για να ορμήσει ψηλά, ελεύθερος στον ουρανό! Σκληρή άμιλλα στον ουρανό από τις φαμίλιες που πετούν αετό, με μόνο τρόπαιο «ποιος θα πετάξει ψηλότερα»! Για να βρει τον αγέρα του και να μείνει, σταθερά, ψηλά, ο χαρταετός, η μάχη δίνεται στα βραχάκια του Φιλοπάππου με τραβήγματα μαστορικά του σπάγκου και ανάλογες κινήσεις, μπρος, πίσω, πλάγια, αυτού που πετά τον αετό – και που τον κρατούν από τη μέση, μην πέσει και τσακιστεί, οι δικοί του! Κάποτε έρχεται η μοιραία στιγμή, ο χαρταετός μπλέκεται με τους σπάγκους των άλλων εκεί ψηλά, χάνει τον αγέρα, πέφτει και σκαλώνει στα σύρματα του ηλεκτρικού, κάτω, μακριά στην πόλη.
Στην Ουέμπστερ 5, στο διάσημο δρομάκι με θέα στην Ακρόπολη, όπου το σπίτι του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου, γιορτάζονταν τα Κούλουμα, κάθε χρόνο. Τη νίκη κέρδιζε η ταραμοσαλάτα της κυρίας Κικής, της γυναίκας του Βασιλείου, ανάμεσα στους λαχταριστούς μεζέδες που γεύονταν κάθε χρόνο, στα Κούλουμα όλη η Αθήνα…
Οι καλεσμένοι, γνωστοί και άγνωστοι, βρίσκουν την πόρτα ανοικτή και μπαίνουν. Ολο το σπίτι και, φυσικά, η ταράτσα στη διάθεσή τους, με θέα στον Παρθενώνα αλλά και στους χαρταετούς που πετούν στον ηλιόλουστο ουρανό: «Οι εορτάζοντες τα παραδοσιακά Κούλουμα με νηστήσιμα και πέταγμα του χαρταετού», όπως έγραφαν την επομένη οι αθηναϊκές εφημερίδες. Χταπόδι, τσιροσαλάτα και ξανθή ρετσίνα Μεσογείων, κι ο Σπύρος Βασιλείου να ’χει στήσει το καβαλέτο του και να ζωγραφίζει τους χαρταετούς στον χρυσό ου- ρανό της Αττικής, σαν βυζαντινή εικόνα. «Ποτέ του δεν είχε πετάξει αετό», θυμάται η κόρη του, η Δροσούλα Ελλιοτ-Βασιλείου, «αλλά ζητούσε από τους φίλους να φέρουν και τον χαρταετό τους», σαν πρόσκληση στα Κούλουμα του μπάρμπα Σπύρου, για τα οποία μι- λούσε όλη η Αθήνα. Και ποιος δεν πέρασε από εκεί! Ορόσημα της Καθαράς Δευτέρας, τα Κούλουμα στου Φιλοπάππου και στο σπίτι των Βασιλείου. Η Δροσούλα, η Δήμητρα, που τις βλέπουμε στο «Πρωτομαγιάτικο Τραπέζι» ή στην ακρογιαλιά της Ερέτριας, λες και μεγάλωσαν μέσα στους πίνακες που ζωγράφιζε ο πατέρας.
Φέτος έκλεισε, λόγω εξόδων, το Atelier της οδού Ουέμπστερ, η Πινακοθήκη με τα έργα του Σπύρου Βασιλείου, της Γενιάς του ’30, που ζωγράφισε με τα χρώματα της Αττικής την Ελλάδα που αγάπησε και αγαπούμε. Και ας είναι πολλοί οι χαρταετοί στα σύρματα της ΔΕΗ, ορατοί και αόρατοι, στα σύρματα της κρίσης. Θα ξαναβρούν τον αγέρα τους και θα πετάξουν και η Ουέμπστερ και το Atelier του Σπύρου Βασιλείου θα ξανανοίξει, με τη Δροσούλα, τη Δήμητρα και τις κόρες τους, Λούση και Αντωνία, άξιες «τιμονιέρισσες» του ονόματος που φέρουν. Καλά Κούλουμα 2017.