Ο ευφρόσυνος κόσμος της Σ. Καλογεροπούλου
Κοινός θεματικός άξονας και των 20 έργων είναι η μουσική. Αυτό ισχυρίζεται η εικαστικός Σοφία Καλογεροπούλου για το περιεχόμενο της έκθεσής της, εμπνευσμένης από την παράδοση και το Βυζάντιο, από την Belle Epoque και τα παραμύθια, από τη φύση, τη μουσική και ειδικά από την όπερα. Η νεο-ναΐφ ζωγράφος, που υπήρξε και η ίδια παλαιότερα σολίστ του λυρικού θεάτρου, είναι μια δραστήρια κι ευφάνταστη δημιουργός, αυτοδίδακτη, με μακρά παρουσία στα εικαστικά δρώμενα από το 1990 έως σήμερα. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, πτυχιούχος Νομικής και Πολιτικών-Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με σπουδές μουσικής στο Ωδείο Αθηνών και στο «Στούντιο» της Οπερας της Βιέννης. Εμφανίστηκε στην Κρατική Οπερα της Βιέννης ως σολίστ την περίοδο 1976-77.
Η Σοφία Καλογεροπούλου υφαίνει μέσα από τα, διαφόρων μεγεθών, έργα της έναν υπερβατικό και παραδείσιο τόπο, όπου, ανάμεσα σε θάλασσες και βουνά, εκκλησάκια και δρόμους, καθημερινότητες και πανηγύρια, το παρελθόν συναντά το παρόν και η Ανατολή τη Δύση. Η ίδια προσδιορίζει το «ναΐφ» ως «σχολή χωρίς δασκάλους με αρχηγό τον Θεόφιλο, σχολή των αυτοδίδακτων, εκείνων που είχαν κι άλλα επαγγέλματα – γι’ αυτό και ονομάζονταν Ζωγράφοι της Κυριακής». Για τον φωτεινό, ευφρόσυνο κόσμο της γράφει η επιμελήτρια της έκθεσης Αθηνά Σχινά: «Τα πυκνής δόμησης πολύχρωμα και πολυφωνικά έργα της αποτελούνται από λάμψεις ιστοριών που ζωντανεύουν ήρωες και περιστατικά της φαντασίας και της ουτοπίας, της μνήμης και της λαχτάρας, της σουρεαλιστικής πραγματικότητας και του ονείρου. Διαφορετικοί χώροι και χρόνοι γεφυρώνονται ρυθμικά κι απροσδόκητα μέσα από τις εξωτικές και παράλληλα νοσταλγικές, τις αινιγματικά χιουμοριστικές, αλλά την ίδια στιγμή και ποιητικά διαμορφωμένες φιγούρες».