Η συνεχιζόμενη αναζήτηση

Tο «Enterprise» είναι ο απόλυτος εξερευνητής, ένα πλοίο που κινείται στο «τελικό σύνορο» του Διαστήματος. Είναι, όμως, παράλληλα και ένας αντικατοπτρισμός της αμερικανικής κοινωνίας που επιζητούσε την επίτευξη της εσωτερικής ολοκλήρωσης και επομένως έμπαινε σε αχαρτογράφητα ύδατα διαφορετικής φύσης. Εξέφραζε τον δυναμισμό της αμερικανικής κοινωνίας της δεκαετίας του 1960, η οποία, παρά τις πιέσεις που υφίστατο, αισθανόταν ότι μπορούσε να πάει εκεί όπου κανείς δεν είχε πάει έως τότε.

Οι συνέχειες της αρχικής σειράς κινήθηκαν σε ανάλογο πλαίσιο. Το 1987-1994, το Star Trek: The Next Generation αποτέλεσε, ίσως, την πιο αξιόλογη εκδοχή τούτης της διπλής αναζήτησης. Παρά το γεγονός ότι η διαθέσιμη βιβλιογραφία τείνει να αντιμετωπίζει το έπος του Star Trek από το 1966 έως τις ημέρες μας ως μια –περίπου– ενιαία αφήγηση, ο γράφων θεωρεί ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 σημειώθηκε μια σημαντική ρήξη. Αφενός, η Δύση επικράτησε στον Ψυχρό Πόλεμο, κάτι που επηρέασε καταλυτικά τον τρόπο που οι κοινωνίες της έβλεπαν τον κόσμο και τον εαυτό τους. Δεύτερον, το 1991 πέθανε ο ίδιος ο Roddenberry, ο οποίος, αν και είχε σε κάποιο βαθμό αποδυναμωθεί τα προηγούμενα χρόνια, διατηρούσε πάντως έναν αποφασιστικό ρόλο. Επομένως, οι επόμενες σειρές κινήθηκαν σε ένα, έστω εν μέρει, διαφορετικό κοινωνικό και διεθνές πλαίσιο, ενώ αποτέλεσαν δημιουργίες μιας άλλης ομάδας, παρά το ότι τα σημαντικότερα μέλη της (Ron Moore, Michael Piller, Rick Berman, Joe Menosky) είχαν ήδη μαθητεύσει υπό τον Roddenberry στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Διατήρησαν, πάντως, τη φιλοδοξία να προβάλλουν ένα θετικό μέλλον και να θέτουν τα μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες και τον σύγχρονο άνθρωπο. Ξεπερνώντας την αρχική εμπορική του αποτυχία, το Star Trek αποδείχθηκε το πλέον επιτυχημένο προϊόν στην ιστορία της τηλεόρασης. Παραμένει χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός έργου «ποπ» κουλτούρας υψηλής ποιότητας.