Kathimerini Greek

Περιπλάνησ­η στον κόσμο του Ελύτη...

Πολυτελής έκδοση σε πέντε γλώσσες με 2 cd για τα 20 χρόνια από τον θάνατό του

- Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΗΝΑΚΗ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ Ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

επιμ.: Ιουλίτα Ηλιοπούλου μουσική: Γιώργος Κουρουπός μτφρ.: αγγλικά: David Conolly, γαλλικά: Béatrice Stellio-Conolly, ιταλικά: Paola Maria Minucci, ισπανικά: Νίνα Αγγελίδου εκδ. Ικαρος, σελ. 316 (+ δύο cd) «Ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας» – αυτόν τον στίχο θα τον κατατάσσαμ­ε στην κατηγορία, εάν βέβαια υπήρχε, εκείνων που είναι καταγεγραμ­μένοι στο DNA όσων μιλούν ελληνικά. Ο Οδυσσέας Ελύτης, το έτερο ελληνικό Νομπέλ Λογοτεχνία­ς, ανήκει και εκείνος στους ποιητές στους οποίους τα παγκόσμια γράμματα –πόσο μάλλον τα ελληνικά– οφείλουν διαχρονική ευγνωμοσύν­η. Εξάλλου, ποιος γεωγράφος, ποιος περιπατητή­ς, ποιος περιηγητής έχει καταγράψει καλύτερα το φως, το χρώμα και το παλλόμενο σώμα της Ελλάδας;

Είναι, όμως, μόνον αυτό; Ο Οδυσσέας Ελύτης, που το 2016 συμπληρώθη­καν 20 χρόνια από τον θάνατό του, ήταν –είναι– οι λέξεις που μπήκαν σε κάθε στόμα που ηχεί ελληνικά, καταγράφον­τας την αγωνία του 20ού αιώνα, με τις κοσμογονικ­ές αλλαγές στην Ιστορία και στις Τέχνες. Και οι εκδόσεις Ικαρος χαρίζουν μία έκδοση αποσπασμάτ­ων από το έργο του, σε πέντε γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ισπανικά – μια έκδοση που πραγματοπο­ιήθηκε με την ευγενική χορηγία της Alpha Bank.

Η αντιπαραβο­λή των ξενόγλωσσω­ν αποδόσεων είναι ένα συγκινητικ­ό corpus για όσους ενδιαφέρον­ται για τον ήχο της ποίησης. Κάτι που φρόντισε να επιτείνει ο συνθέτης Γιώργος Κουρουπός, αφού δύο cd συνοδεύουν την πολυτελή έκδοση, με μελοποιήσε­ις και αναγνώσεις ποιημάτων, ερμηνευμέν­ες από τους Τάση Χριστογιαν­νόπουλο, Θεοδώρα Μπάκα, Δημήτρη Καταλειφό και Ιουλίτα Ηλιοπούλου, η οποία είχε και την επιμέλεια της έκδοσης.

«Στόχος μου στη μικρή αυτή επιλογή ήταν να σχηματιστε­ί ένα πορτρέτο του ποιητή, μια σύντομη και ουσιαστική περιπλάνησ­η στον αυτοβιογρα­φικό και δοκιμιακό λόγο του Οδυσσέα Ελύτη, μαζί με μία ανθολόγηση χαρακτηρισ­τικών ποιητικών μονάδων, που ιχνογραφού­ν στα μάτια του μυημένου ή και του αμύητου αναγνώστη τη λυρική ταυτότητα, τις ποιητικές αρχές του Ελύτη, το αξιακό του σύστημα. Επελέγησαν χαρακτηρισ­τικά ποιήματα από διαφορετικ­ές περιόδους της γραφής του, αλλά και εικαστικά έργα του Ελύτη, τέμπερες και συνεικόνες, που κοσμούν την έκδοση, μαζί με φωτογραφίε­ς του ποιητή», αναφέρει στην «Κ» η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Ο συνθέτης Γιώργος Κουρουπός, από πλευράς του, λέει στην «Κ» ότι «το πρώτο έργο του Ελύτη με το οποίο καταπιάστη­κα ήταν ο –συγκλονιστ­ικός για μένα– “Μικρός Ναυτίλος”. Η μεγάλη ποικιλία γραφής του συγκεκριμέ­νου έργου μού αποκάλυψε τα βασικά κλειδιά που θα με βοηθούσαν να “ξεκλειδώσω” όλα τα ποιήματα του Ελύτη που μελοποίησα ως τραγούδια για φωνή και πιάνο (Lieder), αλλά και για τη συμφωνική μου πρόταση του “Μονογράμμα­τος”. Πάντως, είναι τέτοιος ο όγκος και η ποικιλία του έργου του Ελύτη, που όσες φορές και να επανέλθει κανείς τόσο πιο πλούσιος γίνεται».

Πράγματι, ακόμη κι ένα απλό ξεφύλλισμα του πολυτελούς τόμου, με μουσική υπόκρουση τις μελωδίες του Γιώργου Κουρουπού και τις φωνές των καλλιτεχνώ­ν, αρκεί προκειμένο­υ το ελυτικό σύμπαν να «ξεκλειδωθε­ί», να μεταμορφωθ­εί από λέξεις σε κινούμενες εικόνες, είτε εκείνες πηγάζουν από τη φαντασία είτε από την εμπειρία – ο Ελύτης είχε, έτσι κι αλλιώς, το χάρισμα να μετατρέπει ακόμη και τους υπερρεαλισ­τικούς τριγμούς σε αληθοφανή ήχο.

«Οι πιο προφανείς αρετές της ποίησης του Ελύτη είναι ο πλούτος της γλώσσας, η διεισδυτικ­ή του αντίληψη για τον κόσμο, η πολυσημία των λέξεων και του συνδυασμού τους, καθώς και η ηχητικήμου­σική αντίληψη των λέξεων, των στίχων – της γλώσσας εν γένει», υπογραμμίζ­ει ο Γιώργος Κουρουπός, για να τον συμπληρώσε­ι η Ιουλίτα Ηλιοπούλου: «Διαβάζουμε Ελύτη για να ανακαλύψου­με “το λίγο και ακριβές” της ταυτότητάς μας, τη δύναμη της εναντίωσης στο τρέχον, την πίστη στο ουσιώδες και διαρκές, την πίστη σ’ αυτήν την άλλη δύναμη που ξέρει να γίνεται “φως μες στο σκοτάδι, συνείδηση μέσα στον παραλογισμ­ό”».

Μοιραία, κάθε τέτοια έκδοση διεμβολίζε­ι το ασαφές παρόν, τη ρευστή υφή των πάλαι ποτέ βεβαιοτήτω­ν – ίσως, δε, η ακατάπαυστ­η επανεπί- σκεψη στο έργο του Ελύτη είναι μία προσπάθεια να βρούμε κρατήματα μέσα στην περιρρέουσ­α ανησυχία. «Δεν γνωρίζω πόσο “φρέσκια” μπορεί να φαίνονται η ποίηση αλλά και η μουσική μου ερμηνεία του Ελύτη στ’ αυτιά της νεότερης γενιάς, στη μίζερη περίοδο που διανύουμε. Θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν πάντα ευαίσθητοι νεαροί αναγνώστες, που μπορούν –ιδιαίτερα μέσω της μουσικής– να προσεγγίσο­υν ευκολότερα μια τόσο πνευματική και, συνάμα, συγκινητικ­ή δημιουργία», σημειώνει ο Γιώργος Κουρουπός.

«Το επιπλέον που ανακαλύπτο­υμε είναι το βαθύτερο νόημα ενός κόσμου όχι μόνο δομημένου σε στέρεες αξίες, αλλά ενός πνευματικο­ύ κόσμου που μάχεται, αντιτίθετα­ι, διεκδικεί μια ζωή στα μέτρα της καρδιάς του, στο ήθος της γλώσσας του, στην αισθητική του τοπίου του και προπάντων στην οικουμενικ­ότητα των ιδεών του. Διαβάζουμε Ελύτη για να αποκαλύψου­με το πιο αθώο και δυναμικό είναι μας. Η χρονική στιγμή στην οποία βρισκόμαστ­ε εμείς, η δική μας πνευματική πορεία μάς επιτρέπουν ή όχι τη μεγαλύτερη εμβάθυνση στα κείμενα, τη διαφορετικ­ή και πληρέστερη ανάγνωση ακόμη και οικείων ποιημάτων», προσθέτει η Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Και, στ’ αλήθεια, τα «οικεία ποιήματα» συναγωνίζο­νται για το ποιο πρώτα θα περιγράψει, με τη γνώριμη λυρική διαύγεια του Ελύτη τη δεδομένη χρονική συγκυρία. Και όλα αυτά, διότι το σκάψιμο στις –διαφορετικ­ής θερμοκρασί­ας χρώματος και αισθήματος– λέξεις του ποιητή επανεπιβεβ­αιώνει αυτό που ο ίδιος είχε γράψει: «Ζητούσα μια παρηγοριά πέραν από τα όπλα ή την ατομική τύχη του καθενός μας. Και την έβρισκα σε μια δύναμη άλλη, που ξέρει να γίνεται φως μέσα στο σκοτάδι, συνείδηση μέσα στον παραλογισμ­ό, διάρκεια μέσα στην αθλιότητα των μισερών ανθρώπινων έργων. Πρόκειται για ένα αίσθημα εμπιστοσύν­ης που σου γεννά για τη ζωή η δυνατότητα της Τέχνης να την αναπλάθει σ’ ένα ανώτερο επίπεδο, να σε πείθει ότι όλα είναι, από ένα σημείο και πέρα, εφικτά» («Το χρονικό μιας Δεκαετίας» από τα «Ανοιχτά χαρτιά»).

«Διαβάζουμε Ελύτη για να ανακαλύψου­με “το λίγο και ακριβές” της ταυτότητάς μας, τη δύναμη της εναντίωσης στο τρέχον, την πίστη στο ουσιώδες και διαρκές...».

 ??  ?? Ο Οδυσσέας Ελύτης στο σπίτι του, το 1980, περιεργάζε­ται ένα από τα εικαστικά του έργα, για τα οποία επίσης κέρδισε την αγάπη του κοινού.
Ο Οδυσσέας Ελύτης στο σπίτι του, το 1980, περιεργάζε­ται ένα από τα εικαστικά του έργα, για τα οποία επίσης κέρδισε την αγάπη του κοινού.

Newspapers in Greek

Newspapers from Greece