Καταστροφές «ιστορική αδεία;»
Στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Musikferein, ο κόσμος θαύμασε τις καθιερωμένες εξαιρετικές εκτελέσεις των Βιεννέζων συνθετών, κυρίως της οικογενείας Strauss, στο πόντιουμ με τον απαράμιλλο Gustavo Dudamel. Πέραν όμως της μουσικής πανδαισίας είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε χορό μέσα από τις καταπληκτικές αίθουσες των ανακτόρων Schonbrun.
Το θέμα είναι πως ο αυστριακός λαός διατήρησε αυτό το παλάτι της εποχής του Φραγκίσκου Ιωσήφ και τόσα άλλα εξαιρετικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένου και του κοιμητηρίου-μουσείου όπου υπάρχουν οι τάφοι των μεγάλων μουσουργών Μότσαρτ, Μπραμς, Χάιντν, Στράους, Σούμπερτ κ.ά. Οσοι είχαν την τύχη να ταξιδέψουν στην Ευρώπη και στη Ρωσία, θα έχουν διαπιστώσει ότι αυτοί οι λαοί τιμούν την ιστορία τους, διατηρώντας και αν θέλετε εκμεταλλευόμενοι όλους αυτούς τους ανεκτί- μητους θησαυρούς σε κτίρια (παλάτια), έπιπλα, πίνακες, βάζα και ξεχωριστής αξίας αντικείμενα. Τώρα έρχομαι να θυμίσω τη λυσσαλέα έφοδο και τις καταστροφές στο παλάτι του Αχιλλείου της Κέρκυρας από ένα μέρος του λαού του νησιού με επικεφαλής έναν παλιό υπουργό, διαδηλώνοντας και ωρυόμενοι ότι αυτό είναι κτήμα του λαού και όχι των βασιλέων, άρα να καταστραφεί!
Την ίδια τύχη έχει και το Τατόι, ερείπια, σκόνες και αράχνες, πλήρους θλιβερής εγκατάλειψης. Τι μίσος; Τι καταστροφική μανία που έχει συσσωρευτεί μέσα μας ώστε, αντί να τα συντηρούμε ως κόρην οφθαλμού, τα καταστρέφουμε σαν παράφρονες εχθροί του τόπου μας. Ποια σύγχρονα έργα μας έχουμε να δείξουμε στους ξένους;
Το Πολυτεχνείο, τη Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και οποιοδήποτε κτίριο ή άγαλμα εξαιρετικού κάλλους και πολιτιστικής αξίας, πάντα μουντζουρωμένο με άκρως «δημοκρατικά και προοδευτικά» συνθήματα, συνήθως για την απελευθέρωση ορισμένων «καλόπαιδων» που ο νόμος φρόντισε να τα κλείσει στη φυλακή. Τι λαός είμαστε τελικά εμείς; Χειρότεροι από τους Τούρκους, που αυτοί κρατούν τα παλάτια του Σαράι Μπουρνού και Ντολμάμπαχτσε και διάφορους ελληνικούς ναούς και τα εκμεταλλεύονται επάξια; Πιο δημοκρατικοί από τους Ρώσους; Αυτοί επαναφέρουν όλα τα τσαρικά μουσεία, Ερμιτάζ κ.ά. και ανταμείβονται με τις ανάλογες παροχές που απολαμβάνουν από αυτά. Εάν δεν έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε, τουλάχιστον να μην καταστρέφουμε αλόγιστα και ασυνείδητα, έργα ανεπανάληπτα που τιμούν την πολιτιστική μας αξία.
Ερχεται τώρα ο απλός πολίτης και σκέπτεται: τι συμβαίνει; Ούτε τόσο βλάκες είμαστε ούτε τόσο απροσάρμοστοι. Αρα κάτι βαθύτερο υπάρχει, το οποίο είναι εξεταστέο. Προς τι ο επιδιωκόμενος σκοταδισμός; Γιατί επινοούν λόγους να παραγράψουν την αλήθεια της σύγχρονης ιστορίας μας; Και για ποιο λόγο; Ιδού το ερώτημα.
ΧΑΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ