Το άλογο που έλυσε τα μάγια
Θα μπορούσε να είναι ζωντανό έκθεμα. Θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη δρώμενο για την αναβίωση της ηρωικής δεκαετίας του ’80, που, χάρη στην πολύ επιτυχημένη έκθεση GR80s, έχει γίνει αντικείμενο μαζικής νοσταλγικής φρενίτιδας. Oσο οι λεπτομέρειες των πρόσφατων δανειοδοτήσεων του Χρήστου Καλογρίτσα έρχονται στο φως, τόσο η υπόθεση θυμίζει την ύστερη δεκαετία του ’80.
Τον Καλογρίτσα δεν χρειάστηκε κανείς να τον νοσταλγήσει. Δεν έπαψε ποτέ να είναι ενεργός. Η επανεμφάνισή του στο προσκήνιο μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ είχε σχολιαστεί στην αρχή ως άλλο ένα κρούσμα κουμπαρικής μικροδιαπλοκής. Για την κυβέρνηση, όμως, η υπόθεση ήταν κάτι πολύ σημαντικότερο από τη διευκόλυνση ενός φίλου. Ηταν, όσο κι αν φαντάζει σήμερα οξύμωρο, ένα από τα βασικά της εγχειρήματα για να εμπεδώσει την ηγεμονία της.
Τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ; Την εξουσία δεν την παίρνεις μόνο με τις εκλογές. Την εξουσία θα την πάρεις μόνο όταν ελέγξεις τις τράπεζες και τα ΜΜΕ. Η κυβέρνηση είχε από την αρχή περίπου διακηρύξει ως ιστορική αποστολή της, αυτό που στη συνέχεια επιχείρησε μέσω της Attica Bank και του προσφιλούς της κατασκευαστή. Γι’ αυτό και το σχέδιο δεν υπηρέτησε μόνο ο κουμπάρος υπουργός, Σπίρτζης, ή ο σταρ των κυβερνητικών στρατηγημάτων, Παππάς. Το είχε κιόλας ευλογήσει ο σεβάσμιος αντιπρόεδρος Δραγασάκης, αξιώνοντας να αφεθεί στον έλεγχο της κυβέρνησης μια μη συστημική τράπεζα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς της «κοινωνικής οικονομίας».
Η ιλαροτραγική κατάληξη του σχεδίου –με το «άλογο» της κυβέρνησης στα ΜΜΕ να έχει σκάσει από το δανειακό ντοπάρισμα ήδη πριν από την εκκίνηση– δεν σημαίνει ότι οι εμπνευστές του δεν το είχαν πιστέψει. Η ευκολία με την οποία το εγκατέλειψαν, όταν βρέθηκαν ξυπόλυτοι στα βοσκοτόπια, είναι τερατωδώς δυσανάλογη προς τη σημασία που του απέδιδαν, όταν το κατέστρωναν.
Η δεύτερη δυσαναλογία είναι εκείνη μεταξύ του εύρους των αποκαλύψεων και του τωρινού τους αντίκτυπου. Ο σχετικά χαμηλός θόρυβος οφείλεται ίσως στο γεγονός ότι η κυβέρνηση είχε ώς ένα βαθμό προκαταβάλει το πολιτικό κόστος της υπόθεσης, πριν γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειές της.
Αν έχει ένα παράπλευρο όφελος η διαλεύκανση του φακέλου Καλογρίτσα, είναι ότι κατατείνει στην απομάγευση του ΣΥΡΙΖΑ. Από ένα μέρος της πολιτικής αγοράς, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εξακολουθούν να γίνονται αντιληπτοί ως σκοτεινή καθεστωτική δύναμη, ικανή να σαρώνει όλα τα αντίβαρα. Ικανή να εξυφαίνει συνωμοσίες και να μεθοδεύει ακόμη και την εκτροπή της χώρας από τον ιστορικό της προσανατολισμό.
Ο Καλογρίτσας θα αρκούσε από μόνος του για να λύσει τα μάγια. Η περίπτωσή του δείχνει πως οι ανατροπείς που θα γκρέμιζαν το σύστημα της μεταπολίτευσης, δεν μπόρεσαν τίποτε περισσότερο από το να αποτύχουν να χτίσουν με τα μπάζα της το δικό τους συστηματάκι.