Η συγκίνηση και ο εφιάλτης
– Αυτές τις πέντε δεκαετίες που φωτογραφίζετε μνημεία ποιες ήταν οι πιο συγκινητικές λήψεις; Η αποξήλωση των αρχιτεκτονικών μελών του Παρθενώνα, η μεταφορά του γλυπτών από το μουσείο του Ιερού Βράχου στο νέο μουσείο της Ακρόπολης ή κάτι άλλο; – Συναισθηματικά δυνατή εμπειρία είναι όταν φωτογραφίζεις κάτι που θα πάψει να ισχύει ως έχει. Τέτοια περίπτωση είναι οι λήψεις πριν από την αναστήλωση. Ξέρεις λ.χ. ότι αύριο θα λυθεί η βορειοανατολική γωνία του Παρθενώνα η οποία είναι αδιασάλευτη εδώ και 2.500 χρόνια. Αυτό το κάνεις αναλυτικά, το καταγράφεις από πολλές γωνίες γιατί γνωρίζεις ότι εκείνη τη στιγμή μπροστά στα μάτια σου χάνεται κάτι που δεν θα ξαναδείς ποτέ έτσι, και έχεις την υποχρέωση να κρατήσεις τη στιγμή. Λύθηκε το μνημείο, οι επαφές χάθηκαν, μετά θα συναρμολογηθεί εκ νέου, συμπληρωμένο. Μια τέτοια στιγμή ήταν το 1983 όταν λύθηκε η βορειοανατολική γωνία του Παρθενώνα και «κατέβηκε» το λιοντάρι. Ηταν μεγάλο γεγονός τότε. Ακόμη θυμάμαι σκαρφαλωμένους στον αέρα δεμένους με ζώνες τον Γιάννη Αρμπιλιά, τον Μανώλη Κορρέ, τους τεχνίτες. Η αποσυναρμολόγηση του ναού της Αθηνάς Νίκης ήταν επίσης μια εμπειρία. – Φροντίζετε, με τον τρόπο σας, εδώ και 50 χρόνια τα μνημεία. Πώς νιώθετε με τους βανδαλισμούς των σύγχρονων γλυπτών στην πόλη; – Είναι εφιάλτης. Οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχίατροι μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο. Η κοινωνία έχει υιοθετήσει μια στάση ανοχής και ανομίας στα πάντα. Ομως για μένα το θέμα είναι πιο πεζό. Πώς μουντζουρώνεις το σπίτι του άλλου; Και ο Ντα Βίντσι να ήθελε να ζωγραφίσει το σπίτι μου, θα ήθελα να έχει ζητήσει την άδεια. Κι εγώ υποστηρίζω τους καλλιτέχνες του δρόμου, αρκεί να έχουν άδεια. Στην Κυψέλη που ζω τα έχουν μουντζουρώσει όλα. Φυσικά φταίνε οι αυτουργοί, αλλά φταίει και όλη η κοινωνία με την ανοχή της. Ακόμη και μεταξύ τους οι γκραφιτάδες βανδαλίζουν γκράφιτι... Λένε «βανδάλισαν το αριστούργημα», εννοώντας το σπίτι με την κουκουβάγια στο Μεταξουργείο, όμως οι ίδιοι τη μουντζούρα στο Πολυτεχνείο δεν τη θεώρησαν βανδαλισμό, γιατί βλέπετε δεν είχε από κάτω άλλο γκράφιτι. Το ότι είναι έργο μεγάλου αρχιτέκτονα δεν σημαίνει τίποτα γι’ αυτούς. Υποκρισία και σύγχυση. Μας λείπει η κοινωνική αγωγή.