Συνεργασία ιδιωτών - κράτους για μία καλύτερη ασφάλιση
Αξιόπιστες και φερέγγυες είναι οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες, επισημαίνει ο κ. Σαρρηγεωργίου
Η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στον κλάδο της υγείας αποσκοπεί στο να παρέχονται στους πολίτες φθηνότερες και καλύτερες καλύψεις, λέει ο κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, κάνοντας έναν απολογισμό της προεδρίας του στην Ενωση Ελληνικών Ασφαλιστικών Εταιρειών. Υπογραμμίζει ότι «οι ασφαλιστικές εταιρείες διαθέτουν πλέον ευρωπαϊκό διαβατήριο φερεγγυότητας και αξιοπιστίας» και γι’ αυτό «χρέος μας είναι να αξιοποιήσουμε τη σταθερότητα που μας προσφέρει η Ευρωζώνη και να υιοθετήσουμε λύσεις που έχουν εφαρμοστεί σε χώρες στις οποίες μοιάζουμε».
«Ο μέσος Ελληνας παραμένει σήμερα ανασφάλιστος, και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο», προειδοποιεί ο κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, κάνοντας αποτίμηση της τετραετούς θητείας του ως προέδρου στην Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας (ΕΑΕΕ). Υπογραμμίζει ότι «οι ασφαλιστικές εταιρείες διαθέτουν πλέον ευρωπαϊκό διαβατήριο φερεγγυότητας και αξιοπιστίας» και γι’ αυτό «χρέος μας είναι να αξιοποιήσουμε τη σταθερότητα που μας προσφέρει η Ευρωζώνη και να υιοθετήσουμε λύσεις που έχουν εφαρμοστεί σε χώρες στις οποίες μοιάζουμε». – Πώς αξιολογείτε τις αλλαγές που έχουν γίνει στο κρατικό σύστημα ασφάλισης, με τη ματιά του ιδιωτικού κλάδου;
– Δυστυχώς, το σύστημα υπολείπεται ακόμα τόσο σε κεφαλαιοποίηση όσο και σε διακυβέρνηση και διαφάνεια, όροι που είναι απαράβατοι από το Solvency II στον ιδιωτικό τομέα. Δεν θέλω να σκεφτώ αν υποβάλλαμε το κράτος «ασφαλιστική» στη βάσανο του Solvency ΙΙ, τι συμπεράσματα θα βγάζαμε για τις συντάξεις μας, για τις οποίες τόσα πολλά χρήματα δίνουμε και θα δίνουμε στο Δημόσιο. Αυτό, όμως, που είναι βασικό να απαντήσουμε είναι το γιατί πρέπει η Ελλάδα, η δυστυχώς τόσο φτωχή Ελλάδα, να εμμένει σήμερα με πάθος στο ότι οι απαραίτητες αλλαγές που έχουν γίνει και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και από αυτή την κυβέρνηση στον πρώτο πυλώνα αρκούν και ότι το συνταξιοδοτικό έχει ουσιαστικά λυθεί. Δεν αρμόζει και είναι κοινωνικά και οικονομικά επικίνδυνο τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα η Ελλάδα είτε να εμμένει σε 100% κρατικές λύσεις είτε να μένει ανασφάλιστη. Τέτοια πολιτική δεν ακολουθεί κανένα κράτος του ανεπτυγμένου κόσμου. – Με ποιoν τρόπο μπορεί να ενισχυθεί η συμπληρωματικότητα των δύο συστημάτων, δεδομένης της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος;
– Ο κύριος λόγος που η Ελλάδα είναι ασφαλισμένη περίπου στο ένα τέταρτο του ευρωπαϊκού μέσου όρου είναι ότι μέχρι τώρα είχαμε ένα εξαιρετικά γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος. Τώρα, που ειδικά στις συντάξεις και στην υγεία αυτές οι παροχές μειώνονται δραστικά, ο μέσος Eλληνας αντιλαμβάνεται την ανάγκη να συμπληρώσει την κοινωνική με την ιδιω- τική ασφάλιση. Αυτό μπορεί να γίνει με την παροχή φορολογικών ή άλλων κινήτρων, που μπορούν να εισαχθούν σταδιακά, με φόρμουλες που έχουν εφαρμοστεί σε πολλές άλλες χώρες – δεν έχουμε παρά να διαλέξουμε. Να θυμόμαστε, όμως, ότι την ιδιωτική ασφάλιση τη χρειάζεται, πρώτα απ’ όλα, ο οικονομικά αδύναμος και μετά ο οικονομικά δυνατός. Είναι καθήκον της πολιτείας να φροντίσει ο Eλληνας να είναι σωστά καλυμμένος τουλάχιστον στα βασικά. Από την πλευρά μας ως κλάδος πρέπει να συνεχίσουμε να χτίζουμε προς την εξωστρέφεια. Θα έχουμε πετύχει όταν ένας απλός άνθρωπος θα έχει καταλάβει ότι όσο απαραίτητο του είναι να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό, άλλο τόσο απαραίτητο του είναι να κάνει ένα αποταμιευτικό πρόγραμμα για τη σύνταξή του, να ασφαλίσει την υγεία του, να προστατεύσει το σπίτι του και την οικογένειά του. – Εκτός από τον τομέα της αποταμίευσης, σε ποιους άλλους τομείς μπορεί να υπάρξει συνεργασία;
– Πρώτα απ’ όλα στην υγεία. Η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στον κλάδο της υγείας αποσκοπεί στο να παρέχονται στους πολίτες φθηνότερες καλύψεις, χρησιμοποιώντας μέρος του δυναμικού των δημόσιων νοσοκομείων από την ιδιωτική ασφάλιση. Αντίστοιχα, θα πρέπει να υιοθετήσουμε τα ιατρικά πρωτόκολλα που θα μειώσουν το κόστος της υγείας και για την πολιτεία και για την ιδιωτική ασφάλιση. Και μετά την υγεία, έρχεται, φυσικά, η περιουσία. Κάθε σοβαρή χώρα στον κόσμο που απειλείται από καταστροφικούς κινδύνους έχει υιοθετήσει την υποχρεωτική ασφάλιση γι’ αυτούς (εν προκειμένω, στην Ελλάδα για τον σεισμό), με πολύ χαμηλό κόστος, έτσι ώστε, όταν συμβεί το κακό, ο μέσος πολίτης να αποζημιωθεί αμέσως από τα ασφαλιστικά και τα αντασφαλιστικά κεφαλαία, δίνοντας ταυτόχρονα ώθηση στην οικονομία, γιατί θα ξαναχτίζει, αντί να ζητάει βοήθεια από ένα κράτος που δεν έχει. Και, τέλος, δεν μπορεί, ενώ συμφωνούμε, να έχουμε ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα ανασφάλιστα, αφήνοντας ταυτόχρονα 20 έως 40 εκατομμύρια φορολογικό αντικείμενο στο τραπέζι. Αυτό που λέμε είναι ότι δεν χρειάζεται να αυξήσει το κράτος τους φόρους. Ας εισπράξει, όμως, τους φόρους που έχουν ήδη νομοθετηθεί.
«Η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στον κλάδο της υγείας αποσκοπεί στο να παρέχονται στους πολίτες φθηνότερες καλύψεις».