Τα απογυμνωμένα μοντέλα του Δ. Ράτσικα

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΑΤΣΙΚΑ ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ ALMA Τα εξπρεσιονιστικά πορτρέτα του Δημήτρη Ράτσικα έχουν γεννηθεί μέσα από τη φυσική περιέργεια για τον άνθρωπο. Γυναικείες μορφές, ως επί το πλείστον, ορισμένες μεγάλων διαστάσεων, άχρονες, σπαρακτικές, καλύπτουν τους τοίχους της γκαλερί Alma, στο Κολωνάκι. Υπάρχει προσχώρηση σε έναν κόσμο με άλλους κώδικες. Ο Δημήτρης Ράτσικας, με μία κατασταλαγμένη σοφία, έχει οργανώσει έναν κήπο αισθημάτων, όχι όμως με τη συμβατική έννοια του όρου. Αν υπάρχει κάτι που κυριεύει τον θεατή αυτό είναι η απογύμνωση των μοντέλων.

Στην «Περιπέτεια της εικόνας», η νέα ατομική έκθεση του Δημήτρη Ράτσικα, σε επιμέλεια Γιάννη Μπόλη, ο συναισθηματισμός υποχωρεί, παρά τα φαινόμενα. Υπάρχει σαφής ενσυναίσθηση της ανθρώπινης συνθήκης, γι’ αυτό και οι όροι του κάλλους διυ- Ο ζωγράφος Δημήτρης Ράτσικας μπροστά σε ένα από τα έργα του στην γκαλερί Alma. λίζονται και αποκτούν οργανική υπόσταση. Η ατομικότητα κάθε μοντέλου του Δημήτρη Ράτσικα γίνεται ένα αχανές και μυστηριώδες σύμπαν, η μορφή αποκτά κοιλάδες και σκοτεινές περιοχές, λιβάδια και χάσματα. Νεαρές γυναίκες διεκδικούν το βλέμμα, άλλες αιωρούνται σε μια απόπειρα αυτοπροσδιορισμού, ο «Υπνος» ανακεφα- λαιώνει έναν κύκλο παύσης και κίνησης. Αν υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί τον Δημήτρη Ράτσικα, μαθητή του Μόραλη και του Νικολάου, με δεσμούς στο Παρίσι και με δική του θεωρία για τη σχέση τέχνης και επιστήμης και για το φάσμα του χρώματος, αυτό είναι η συνειδητή του σχέση με μια μακρά διαλεκτική στην ιστορία του πνεύματος. Αντλεί από αρχαίες δεξαμενές, είναι μέσα σε μία κολυμβήθρα δυτικού κανόνα. Βλέπω και τον απολύτως γαλλικό τρόπο που οργανώνει ένα «άνοιγμα» στη φύση, στο κεντρικό έργο που είναι η θέα από το παράθυρό του. Θυμίζει Προβηγκία και Γάλλους των αρχών του 20ού αιώνα. Ο Δημήτρης Ράτσικας καλλιεργεί τη δική του φιλοσοφία. Φέρνει τον άνθρωπο με όλες του τις αποσκευές, δεν τον επινοεί. Απλώς τον παραδίδει.