Ο εφιάλτης Λεπέν και το «ροζ» σενάριο

Ενδεχόμενη νίκη της Μαρίν Λεπέν στις προεδρικές εκλογές των 23ης Απριλίου και 7ης Μαΐου θα ήταν, πιθανότατα, η χαριστική βολή στην Ε.Ε. Χωρίς τη Βρετανία, μια χώρα που πάντα ήταν με το ένα πόδι εντός ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η Ε.Ε. μπορεί να επιβιώσει, αλλά χωρίς τη Γαλλία, χώρα - οδηγό του ευρωπαϊκού σχεδίου, είναι αδιανόητη. Υπάρχει ωστόσο και το «ροζ», αισιόδοξο σενάριο για την απολύτως κρίσιμη χρονιά που διανύουμε. Οι Ολλανδοί απορρίπτουν καθαρά τον Βίλντερς (ο οποίος, ούτως ή άλλως, δεν θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση), όπως απέρριψαν οι Αυστριακοί τον ακροδεξιό προεδρικό υποψήφιο τον περασμένο Δεκέμβριο. Η Λεπέν χάνει με μεγάλη διαφορά από έναν ευρωπαϊστή υποψήφιο – πιθανόν τον κεντρώο Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο ετοιμάζονται να υποστηρίξουν και οι τρεις πρωθυπουργοί του Ολάντ (Ερό, Βαλς και Καζνέβ) εγκαταλείποντας τον σοσιαλιστή Αμόν. Στη Γερμανία αναδεικνύεται νέα κυβέρνηση, με επικεφαλής είτε τη Μέρκελ είτε τον Σουλτς, αλλά χωρίς τον Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών. Αναλογιζόμενη ότι η διάλυση της Ε.Ε. θα έβλαπτε καίρια την ίδια τη Γερμανία, η νέα κυβέρνηση μετριάζει τη λιτότητα, ανακυκλώνοντας τα τεράστια πλεονάσματά της στο εσωτερικό και μειώνοντας τα ελλείμματα των εταίρων της. Το Βερολίνο δέχεται τις παραδοσιακά γαλλικές ιδέες για ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, πολιτική διεύθυνση της Ευρωζώνης ή και ευρωομόλογα, φροντίζοντας να εξασφαλίσει αυστηρούς όρους δημοσιονομικής πειθαρχίας και επιτήρησης. Με άλλα λόγια, η ασταθής νομισματική ένωση συμπληρώνεται από την οικονομική – και όσοι αντέχουν στις σκληρές προϋποθέσεις της μένουν. Το προσεχές μέλλον θα δείξει εάν πρόκειται για ρεαλιστική προοπτική ή για όνειρα θερινής νυκτός. Στο μεταξύ, οι ιθύνοντες της Ε.Ε. δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ελπίζουν το καλύτερο και να προετοιμάζονται για το χειρότερο.