«Κι εσείς τα ίδια κάνατε...»
Το λατρεύουν οι κυβερνήσεις το άθλημα της μετακύλισης. Να αντεπιτίθενται, δηλαδή, σε όσους τους αντιπολιτεύονται και τους επικρίνουν δίνοντας μιαν απάντηση που δεν προϋποθέτει ιδιαίτερη πνευματική κόπωση: «Κι εσείς τα ίδια και χειρότερα κάνατε στον καιρό σας». Ούτε η τωρινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έδειξε καμιά διάθεση από την αρχή να διαλέξει κάποιον δρόμο δυσκολότερο από την πεπατημένη, και πιο υπεύθυνο. Οποτε ζορίζεται, δηλαδή καθημερινά, σπεύδει να ανασύρει το κλισέ, με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα αντικρούσει αποτελεσματικά τις επικρίσεις και θα απαλλαγεί από τις τύψεις της: «Κι εσείς τα ίδια και χειρότερα κάνατε...».
Υπερβολικές αμοιβές και συντάξεις διευθυντικών στελεχών του «στενού Δημοσίου» (ω θεοί! γιατί μας δώσατε τέτοια πολυμήχανη γλώσσα), σε καιρούς βαρύτατης ανέχειας των πολλών; Ανταγωνισμός ανάμεσα σε υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς, με τον συντονισμό τους άφαντο και καταπώς φαίνεται ανεπιθύμητο, μια και κανένας τους δεν αντέχει να μειωθεί το μερίδιο της εξουσίας του; Ραθυμία όταν ανακύπτουν τα προβλήματα και αυτοσχεδιασμοί όταν έχουν πια επιδεινωθεί; Δημιουργική λογιστική, μήπως και διαψευστεί η οχληρή πραγματικότητα; Κατάχρηση του «θεσμού» των μετακλητών; Κατάχρηση του τεχνάσματος των τροπολογιών (ας μην τις ονομάσουμε κι αυτές «θεσμό», έχει κι ο ευφημισμός τα όριά του); Κατάχρηση ενός άλλου κλισέ, συμπυκνωμένου στη φράση «μας παρερμηνεύσατε»; Επιλογές μετριοτήτων για κρίσιμα πόστα, με μόνο προτέρημα τη φιλική τους σχέση με κάποιο κομματικό ή κυβερνητικό στέλεχος; Αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις; Σχέδια νόμου που πάνε κι έρχονται στη Βουλή, ώσπου να κατασταλάξει ο υπουργός για το τι θέλει, τι αντέχει η οικονομία και βέβαια τι επιτρέπουν οι αγαθοί πιστωτές μας; Για όλα αυτά, και για άλλα πολλά, η απάντηση είναι σταθερή. Είναι δηλαδή «μη απάντηση», σ’ εκείνη τη θαυμαστή διάλεκτο του ΠΑΣΟΚ: «Κι εσείς τα ίδια και χειρότερα κάνατε...».
Και λοιπόν; Τι μπορεί να σημαίνει για τον πολίτη αυτή η μίζερη, συμψηφιστική λογική; Ή μάλλον, τι άλλο μπορεί να σημαίνει εκτός από το ότι, έστω και με τον τρόπο αυτό, οι κυβερνώντες αναγνωρίζουν ότι έπεσαν σε λάθος, πλην όμως δεν έχουν τη διάθεση να αναλάβουν την ευθύνη τους στο ακέραιο και αναζητούν άλλοθι στα λάθη των προκατόχων τους; Αλλά η πολιτεία των πρώην δεν είναι απαλλακτικό για τους νυν, όπως βέβαια η πολιτεία των νυν δεν είναι αναδρομικό συχωροχάρτι για τους πρώην. Γιατί το βλέπουμε κι αυτό. Βλέπουμε δηλαδή τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να φέρονται σαν να μην κυβέρνησαν αυτό τον τόπο, σαν να μην τον οδήγησαν εκεί όπου τον οδήγησαν, και να χρησιμοποιούν σαν πλυντήριο των ανομημάτων τους τα ανομήματα της τωρινής κυβέρνησης. Και συνειδητοποιούμε ότι πράγματι κυβέρνησαν και δεν είναι εικασία μας όταν, μια στο τόσο, γαλάζιοι και πράσινοι αλληλοστολίζονται για το ποιο χρώμα από τα δύο έκανε πιο γκρίζα την Ελλάδα.
ΣΤΑΣΕΙΣ