Ανδρέας Γεωργίου και ντροπή της Δικαιοσύνης
Οάνθρωπος που σταμάτησε την ντροπή των Greek statistics, που είχαν γίνει συνώνυμα της απάτης και του ψεύδους, συνεχίζει να πληρώνει γι’ αυτό. Οι μεθοδεύσεις εναντίον του δεν επηρεάζουν μόνο την τύχη του, καθιστώντας τον για πολλοστή φορά κατηγορούμενο. Εκθέτουν την ήδη εκτεθειμένη ελληνική Δικαιοσύνη. Και σε αυτό δεν φταίει προφανώς ο «νεοφιλελευθερισμός», ούτε ο Σόιμπλε. Θυμίζω μερικά σημεία της υπόθεσης.
Ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου (Α.Γ.) και οι συνεργάτες του κατηγορήθηκαν ότι έδωσαν υπερβολικά στοιχεία για το έλλειμμα και διευκόλυναν την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο. Αθωώθηκαν από το Συμβούλιο Εφετών. Την αθωωτική απόφαση έσπευσε περιέργως να προσβάλει η εισαγγελέας Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου. Περιέργως, διότι είχε ξεχάσει να προωθήσει την εκδίκαση μιας μήνυσης εναντίον της προέδρου του Αρείου Πάγου. Οπως επίσης είχε ξεχάσει να προσβάλει εγκαίρως δικαστική απόφαση που όριζε ότι ο κ. Σώρρας είναι κάτοχος 2,8 τρισ. και άφησε την απόφαση να τελεσιδικήσει.
Την ίδια στιγμή, η Κομισιόν, το ΔΝΤ, αλλά και διεθνείς οργανισμοί όπως το Διεθνές Ινστιτούτο Στατιστικής (ISI) και η Διεθνής Ερευνητική Ενωση για το Εισόδημα και τον Πλούτο (IARIW), τοποθετήθηκαν υπέρ της αθωότητας του Α.Γ., αλλά εισέπραξαν τη ρετσινιά του ανθέλληνα από τον προπετή πρόεδρο της Βουλής («Ωμή παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας»). Κύριοι μάρτυρες κατηγορίας είναι η κ. Γεωργαντά, η αξιοπιστία της οποίας συνοψίζεται στη φράση «βρισκόμαστε υπό γερμανική κατοχή» και ο κ. Ν. Λογοθέτης, αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ. Η αστυνομία τον έπιασε επ’ αυτοφώρω να υποκλέπτει την ηλεκτρονική αλληλογραφία του Α. Γ. με απόρρητες πληροφορίες. Ο Α.Γ. τον εμήνυσε, αλλά το κακουργιοδικείο –μετά 5 χρόνια που σερνόταν η υπόθεση– τον απάλλαξε διότι το αδίκημα «παρεγράφη», αλλά και διότι θεώρησε πως με την ενέργειά του υπεράσπιζε τα συμφέροντα της χώρας. Δηλαδή, κατά την κρίση του δικαστηρίου, ο σκοπός αγιάζει τα (αποδεδειγμένα παράνομα) μέσα! Απόμενε η δίκη για το πλημμέλημα της υποκλοπής. Μετά 5 χρόνια και τρεις (3) συνεδριάσεις, το δικαστήριο ανακάλυψε, την 1η του μηνός, ότι μυστηριωδώς εξαφανίστηκε από τον φάκελο το παράβολο των… 20 ευρώ. Και έτσι τον απάλ- λαξε(!). Συνεπώς, o κ. Λογοθέτης απαλλάχτηκε από όλες τις κατηγορίες για «τεχνικούς λόγους». Αποκατέστησε την αξιοπιστία του και μπορεί πλέον να την αξιοποιεί με καταθέσεις εναντίον του Α.Γ. στις τρεις δίκες που εκκρεμούν.
Πέραν αυτών των αποφάσεων, υπάρχουν άλλες δύο πρόσφατες που επίσης προκαλούν κατάπληξη: στις 3 του μηνός αθωώθηκαν οι τραμπούκοι του ΑΠΘ και στις 9 του μηνός οι «δεν πληρώνω». Αναρωτιέμαι μήπως και σ’ αυτές υπερίσχυσε ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα. Ποιος όμως είναι, τελικά, αυτός ο σκοπός; Οχι βέβαια η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, με μια τέτοια ποιότητα Δικαιοσύνης. Ούτε ο επαναπατρισμός πετυχημένων ομογενών όπως ο Α.Γ. Ούτε το φρενάρισμα της μαζικής φυγής της νεολαίας. Ισως ο σκοπός είναι η καταδίκη ημών των υπολοίπων ιθαγενών στην αιώνια μιζέρια.