Α λα Τούρκα Α λα Γκρέκα
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι οπαδοί του κ. Τσίπρα κράδαιναν φωτογραφίες της κ. Μέρκελ με αγκυλωτό σταυρό στη θέση του βαφτιστικού της. Δεν έχει σημασία αν, λίγο παρακάτω, στην ίδια πλατεία οι Ελληνες οπαδοί των ναζί μούντζωναν μαζί τους το κοινοβούλιο και απαιτούσαν να καεί το πρώην ανάκτορο του Οθωνος και νυν ναός της δημοκρατίας. Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που όσοι συνομιλούσαν με τους Ευρωπαίους εταίρους βαφτίζονταν πάραυτα «γερμανοτσολιάδες» και ο αειθαλής Μανόλης Γλέζος απειλούσε την Ευρώπη με τις απαιτήσεις των γερμανικών αποζημιώσεων. Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που ο υπουργός Αμυνας της Ελλάδας απειλούσε πως θα γεμίσει ένα αεροπλάνο με τζιχαντιστές και θα τους στείλει στο Βερολίνο για να αναλάβουν δράση. Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που ο κ. Τσίπρας ξεσήκωνε τα πλήθη με την πολεμική ιαχή «Go back κυρία Μέρκελ». Ηταν ωραία τα χρόνια εκείνα, σχεδόν ανέμελα. Τη βρώμικη δουλειά την έκαναν άλλοι και οι ίδιοι είχαν αναλάβει τον καλό ρόλο της αντιευρωπαϊκής αντίστασης υποσχόμενοι εθνική αξιοπρέπεια και προπαντός ελπίδα. Αυτά θυμήθηκα διαβάζοντας ότι ο κ. Ερντογάν ταύτισε τους Ολλανδούς με τους ναζί και απείλησε την Ευρώπη και τη Δύση ολόκληρη με αντίποινα. Δεν είπε και τίποτε διαφορετικό απ’ αυτό που έλεγαν οι δικοί μας. Απλώς το είπε α λα τούρκα. Διότι όπως και να το κάνουμε υπάρχουν διαφορές. Η Τουρκία δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενώ η Ελλάδα είναι. Η Τουρκία του Ερντογάν, μπορεί να παραπαίει οικονομικά, όμως η επιβίωσή της δεν εξαρτάται από τα χρήματα που θα της δώσουν οι «ναζί». Η Τουρκία του Ερντογάν έχει τρόπους να εκβιάσει την Ευρώπη ανοίγοντας τις κάνουλες και απελευθερώνοντας τη ροή των μεταναστών, οι οποίοι θα πλημμυρίσουν τα ελληνικά παράλια πριν καταλήξουν, αν καταλήξουν στο Βερολίνο. Και το κυριότερο την Ελλάδα την εκπροσωπούν Ελληνες πολιτικοί οι οποίοι ό,τι κι αν πουν δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό πια το έμαθε η Ευρώπη.
Στην καθ’ ημάς Ανατολή ο αντιευρωπαϊσμός κάθε τόσο φέρνει ψηλό πυρετό.
Τα χρόνια εκείνα, όμως, που ο Τσίπρας αφουγκραζόταν το «λαϊκό αίσθημα» και το ξεσήκωνε με τους αντιευρωπαϊκούς του μύδρους δεν είναι και τόσο μακρινά. Η ηχώ των αναμνήσεων είναι ακόμη ζωντανή και αναπαράγεται σε πρώτη ευκαιρία, όποτε η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας βρεθεί μπροστά σε μια ακόμη χαράδρα διαπραγμάτευσης. Η α λα Τούρκα σύγκρουση με την Ευρώπη γίνεται με αφορμή ένα δημοψήφισμα που θα εδραιώσει τη δυναστική εξουσία του εκλεγμένου ηγέτη. Γιατί να μην κάνουν κι οι δικοί μας ένα δημοψήφισμα που θα είναι η αφορμή της α λα Γκρέκα σύγκρουσης; Θα μου πείτε ο Ερντογάν παραμένει ακόμη δημοφιλής, ενώ όλα δείχνουν ότι η δημοτικότητα του Τσίπρα κινείται σε περίπου πολικές θερμοκρασίες. Θα μου πείτε άλλο Τουρκία κι άλλο Ελλάδα. Ομως γιατί αυτό να πτοήσει ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα ούτε από Ιστορία ούτε από τον σύγχρονο κόσμο; Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι στην καθ’ ημάς Ανατολή ο αντιευρωπαϊσμός μπορεί να κοιμάται, κάθε τόσο όμως φέρνει ψηλό πυρετό. Κάτι σαν την ελονοσία.