Οι στρακαστρούκες του καθηγητού
Κάποιος έπρεπε να το τολμήσει κι αυτό. Κάποιος έπρεπε να πάρει την απόφαση να καρατομήσει τα βιβλία που δεκαετίες τώρα, τι λέω, αιώνες τώρα, καταδυνάστευαν τα σχολικά θρανία. Η ανάγνωση, φορέας του Αρχαίου Καθεστώτος στην εκπαίδευση, στην γκιλοτίνα. Καιρός για δημοκρατία. «Βρισκόμαστε στο τέλος του βιβλιοκεντρικού πολιτισμού μας», απεφάνθη ο κύριος Γαβρόγλου, κηρύσσοντας τη μεταρρυθμιστική άνοιξη που ευαγγελίζεται για τα σχολεία μας. Αν δεν κάνω λάθος, τον κρίνο του Ευαγγελισμού τον παρέδωσε στις νέες γενεές κατά τη διάρκεια ημερίδος της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζω να παρίστατο συνεργείο της παραγωγής που εισέπραξε τις 25.000 ευρώ για να γυρίσει ταινία με θέμα την ιστορία των αριστερών νεολαιών στη χώρα μας. Εάν δεν παρίστατο, θα ήτο καλόν να γίνει μια σκηνοθετημένη επανάληψη της ομιλίας, ώστε να καταγραφεί η εικόνα του ανθρώπου που άνοιξε τα πορτοπαράθυρα της εκπαίδευσης στη θέα του μέλλοντος. Και για να σοβαρευτούμε, στο μέτρο του δυνατού εννοείται. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι βιβλιοκεντρική με τον ίδιο τρόπο που στην Ελλάδα ισχύουν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς, με τον ίδιο τρόπο που η οικονομία είναι καπιταλιστική και το κράτος είναι ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Το «κατ’ επίφασιν» είναι παράδοση στον τόπο, όπου η μεν Δεξιά έψαχνε αστική τάξη για να φτιάξει καπιταλισμό και η Αριστερά αναζητούσε προλεταριάτο για να κάνει την επανάσταση. Για εμβάθυνση του θέματος, αρκεί να ξαναδείτε την ταινία «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια». Οσο η χώρα μας πέρασε από τη φάση της βιομηχανικής επανάστασης, άλλο τόσο και η εκπαίδευση πέρασε από τη βιβλιοκεντρική φάση της. Στις τηλεοπτικές σειρές, οι φοιτητές ζουν σε διαμερίσματα με θέα την Ακρόπολη, χωρίς όμως βιβλιοθήκες.
Ο θόρυβος καλύπτει την ανυπαρξία του υπουργού Παιδείας.
Πώς είναι δυνατόν να μιλάς για «βιβλιοκεντρική» εκπαίδευση τη στιγμή που στην πλειονότητα των σχολείων είτε δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες είτε δεν λειτουργούν κι αυτές που υπάρχουν; Εκτός πια κι αν αναφέρεσαι στο ένα βιβλίο, αυτό το περίφημο εγχειρίδιο που μαθαίνει στα παιδιά πώς να βαριούνται και να αντιπαθούν την ανάγνωση. Θα μου πείτε, ο κ. Γαβρόγλου, εκτός του ότι μοιάζει με τον καθηγητή Τουρνεσόλ του Τεντέν είναι και ο ίδιος καθηγητής, άρα σοφός. Ομως, σαν καλός αριστερός που είναι μπορεί να κάνει εκπτώσεις στη σοφία του όταν απευθύνεται στον «λαό», στη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω. Ο ίδιος τούς ξέρει καλά για να γνωρίζει φαίνεται πως η μόνη επαφή τους με βιβλίο και ανάγνωση υπήρξε το σχολικό εγχειρίδιο. Ο κ. Γαβρόγλου όμως δεν είναι μόνον αριστερός. Είναι και Φαναριώτης. Δεν έχει τη χοντροκοπιά του Φίλη, ούτε τον δογματισμό του Μπαλτά. Δεν ρίχνει μπαταριές. Πετάει διάφορες στρακαστρούκες δεξιά κι αριστερά που, χωρίς να τρομάξουν κανέναν, κάνουν αρκετό θόρυβο για να καλύψουν την ανυπαρξία του. Θα το ξεχνούσα: Θα αλλάξει και τη διδασκαλία της Ιστορίας, επί το λιγότερον βιβλιοκεντρικό κι αυτήν υποθέτω. Δ ΙΑΓΩΝ ΙΩΣ