«Σκληρή κριτική προς όλους... συνεχώς»
Σε επιστολή του στην «Κ» της 222-2017, ο κ. Πάνος Δόβας έγραψε ότι ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς στην «Κ» της 12-2-2017 χαρακτήρισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο «αδίστακτο δοξομανή», «αρρωστημένο εγωιστή», «αυτουργό της αυτοεξευτελιστικής αυτοχειρίας μας», «στυγνό δικτάτορα» και πως με τις ενέργειες του Βενιζέλου καταλήξαμε να «εξαργυρώνουμε με καταναλωτική ξιπασιά το εξαθλιωτικό μας “ανήκομεν” (εις την Δύσιν, προφανώς)». Παρακαλώ την «Κ» να μου επιτρέψει να σχολιάσω και εγώ τους χαρακτηρισμούς του κ. Γιανναρά για τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Με λύπη διαπιστώνω ότι ο κ. Γιανναράς ουδεμία πολιτική προσωπικότητα του ελληνικού κράτους έχει εγκρίνει κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνος. Εχει απαξιώσει ακόμα και σημαίνοντες ορθόδοξους χριστιανούς ιεράρχες. Ιδού τι έγραφε, μεταξύ άλλων, στην «Κ» της 28-4-2005 με αφορμή τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιακώβου: «Ηταν σίγουρα ιδιοφυής ηγέτης, αλλά και τυπικό γέννημα της ιστορικής παρακμής του Ελληνισμού... Ηταν δηλαδή μεγάλος με τα μέτρα του Ελευθέριου Βενιζέλου, του Πατριάρχη Αθηναγόρα, του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ονόματα που μνημονεύουμε με ευγνωμοσύνη ανάμεικτη με θλίψη και πίκρα... Οδυνόμαστε για την παγί- δευσή τους στην παρακμιακή μυωπική οπτική». Στην «Κ» της 14-6-2009 είχε χαρακτηρίσει τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή «παραλυτικά άτολμο και ανήκεστα μειονεκτικό σε φυσικά προσόντα». Τον Γιώργο Παπανδρέου (4-9-2011) είχε αποκαλέσει «ολίγιστον» και είχε αποκαλέσει τον Αντώνη Σαμαρά «φυλακισμένο στην επαγγελματική πολιτική». Εχει πολλάκις καταφερθεί δριμύτατα εναντίον της σημερινής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την οποία αποκαλεί κομματοκρατία και στην οποία υπολογίζει ότι «οι σκεπτόμενοι πολίτες είναι 10% και μειώνονται δραματικά, καταδικασμένοι στον πνιγμό» («Κ» 7-9-2003). Κατα- τρύχεται, ο κ. Γιανναράς, από έντονη απαισιοδοξία για το μέλλον του Ελληνισμού και τους αισιόδοξους κατατάσσει σε αυτούς που «έχουν αδυναμία ή αρνούνται να δουν κατά πρόσωπο την πραγματικότητα» («Κ» 121-3003). Διατείνεται ότι «με την ίδρυση του ελλαδικού (όχι ελληνικού) κράτους σήμανε το ιστορικό τέλος του Ελληνισμού» («Κ» 10-3-2002). Αποκαλεί το νεοελληνικό κράτος «θλιβερό βαλκανικό κατάλοιπο της Ελληνικότητας που θα κατρακυλάει όλο και πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα» («Κ» 28-12-2003). Ομως, σε αυτό το κράτος πρότεινε «την κατάργηση της ελλαδικής αυτοκεφαλίας, την εκκλησιαστική επανένωση ολόκληρου του Ελληνισμού υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο και κατόπιν τη μεταφορά του Πατριαρχείου στην άλλοτε συμβασιλεύουσα Πόλη, τη Θεσσαλονίκη» («Κ» 26-10-2003). Τη μεταφορά του Πατριαρχείου στη Θεσσαλονίκη την πρότεινε ο κ. Γιανναράς και από τηλεοράσεως την Κυριακή των Βαΐων του 2005. Με τους Τούρκους, είμαι βέβαιος, να εύχονται κάτι τέτοιο και πρόθυμους να συνδράμουν στο έργο μας! Είμαι βέβαιος ότι κανένας Ελληνας δεν θεωρεί τους πολιτικούς μας όλους άχρηστους, αλλά ούτε και αλάνθαστους. Χάρις σ’ αυτούς, που βγαίνουν από τα σπλάγχνα μας, υπάρχουμε ακόμα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ωθούμενος από τον πατριωτισμό του, εξέλαβε ως εθνική ευκαιρία την πρόταση του Ζορζ Κλεμανσό, του Λόιντ Τζορτζ και του προέδρου Γούντροου Ουίλσον να αποβιβάσει ελληνικό στρατό στη Σμύρνη το 1919. Δυστυχώς, όμως, χωρίς έγγραφες ρητές εγγυήσεις εκ μέρους των τριών εντολέων για στρατιωτική συνδρομή εάν χρειαζόταν. Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά. Είναι όμως άδικο να τα φορτώσουμε όλα στον Βενιζέλο. Σοβαρότατες ευθύνες έχουν και οι νικητές των εκλογών της 1-11-1920.
Να μη λησμονούμε ότι ο Βενιζέλος διπλασίασε την Ελλάδα με τους πολέμους των ετών 1912-1913. Κριτική σε ιστορικά πρόσωπα πρέπει να γίνεται. Οχι όμως με χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί ο κ. Γιανναράς. Με την απόσταση των 95 ετών που μας χωρίζει από τη Μικρασιατική Καταστροφή, εύκολα μπορούμε τώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων (1908) και τις διεθνείς συνθήκες που διαμορφώθηκαν έκτοτε (πόλεμοι 19121913, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), ήταν αδύνατον να παραμείνουμε στη Μικρά Ασία. Μας έδιωξαν με τραγικές για εμάς συνέπειες, για τις οποίες δεν είμαστε ανεύθυνοι. Θα μπορούσαμε να έχουμε αποχωρήσει από τη Μικρά Ασία, όπως φύγαμε από την Αίγυπτο επί Νάσερ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΛΗΣ Καρδιοχειρουργός