Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο
Ομολογουμένως τα έχασα από το πνεύμα που διακρίνει το άρθρο (7.3.2017) για το «Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο». Διαβάζω: «Τιμωρείται η εμπειρία», η πρόταση «αντιβαίνει τις βασικές αρχές αξιολόγησης», «διαβλητοί όροι», κάτι το «καινοφανές». Λυπάμαι, αλλά όσα γράφονται συνιστούν ό,τι ονομάζουμε «στείρα αντιπολίτευση» και συντεχνιακό πνεύμα. Οι αλλοπρόσαλλες πολιτικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ μας προσφέρουν δυστυχώς κάθε τόσο πάμπολλες ευκαιρίες για να τους κρίνουμε και να διαμαρτυρόμαστε. Και μια φορά που φαίνεται να γίνεται κάτι σωστό, δεν έχουμε το θάρρος να το δούμε και να το στηρίξουμε, παρά καταφεύγουμε ξαφνικά στους συνδικαλιστές του «Συλλόγου μελών ΔΕΠ του ΕΑΠ». Εξηγούμαι για όσους δεν ξέρουν. Εως τώρα, όταν ένα μέλος ΔΕΠ (που μισθοδοτείται κανονικά από την πολιτεία) υποβάλλει αίτηση για να διδάξει στο ΕΑΠ, προηγείται από όσους είναι είτε σε κατώτερη βαθμίδα είτε, πολύ περισσότερο, νέοι επιστήμονες, απλοί διδάκτορες (κι ας έχουν και κάποιες δημοσιεύσεις). Και όριο δεν υπήρχε (όπως υπάρχει στο αντίστοιχο κυπριακό ίδρυμα και σε πολλά άλλων χωρών): μπορούσε να διδάσκει κάποιος (με σύμβαση) διαρκώς. Το αποτέλεσμα ήταν, για χρόνια, οι νεότεροι να μένουν άνεργοι και τα μέλη ΔΕΠ να εισπράττουν δεύτερο μισθό. Καθώς μάλιστα οι «επί συμβάσει» διορισμοί στα πανεπιστήμια έχουν σχεδόν μηδενιστεί στα χρόνια της κρίσης, η ανεργία έδιωχνε ένα σωρό φρέσκα μυαλά από τον χώρο της επιστήμης. (Αλλωστε δεν θα αποχωρήσουν όλα τα μέλη ΔΕΠ. Απλώς θα υπάρχει μια ποσόστωση).
Μα δεν είναι καλύτεροι οι έμπειροι; Πρώτον, και αυτό είναι συζητήσιμο (πριν από 30 και 40 χρόνια το μυαλό μου ήταν πολύ πιο ισχυρό), και πάντως υπάρχει και το κέφι για τη δουλειά. Ο πρόεδρος του «Συλλόγου μελών ΔΕΠ του ΕΑΠ» (που φυσικά για να προασπίζει τα συμφέροντά τους τον εξέλεξαν) καταγγέλλει πως δεν είναι σωστό να απαιτείται κάποια απόδειξη ότι ο υποψήφιος «μπορεί να τηρήσει τις υποχρεώσεις του προς το ΕΑΠ» (άρθρο 5 των κριτηρίων επιλογής). Κάθε λογικός άνθρωπος θα έλεγε, «Δόξα σοι ο Θεός, επιτέλους». Δεν μπορούμε να αγανακτούμε πως οι νέοι μας φεύγουν στο εξωτερικό και να θέλουμε διπλοθεσίτες τους παλιούς. Ας ανοίξει και καμιά πόρτα.
– «Μα, βρε αφελή, δεν βλέπεις ότι όλη η ιστορία γίνεται για να βολευτούν «συριζόπουλα»; Ποιος μπορεί να το αποκλείσει; Αλλά πρώτον κάποια από αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι πολύ καλοί στην επιστήμη τους (και προσωπικά γνωρίζω κάποιους), δεύτερον, δεν θα επιλεγούν μόνο αυτοί, και τρίτον, καλύτερα ένας νέος άνεργος (μόνο έτσι θα μπορέσει να προχωρήσει και να ωριμάσει) παρά οι παλιοί που θέλουν να στηρίξουν λίγο το γλίσχρο εισόδημά τους (γιατί «αυτό» είναι «κοινωνική πολιτική»). ΑΛΕΞΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ – Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης