Ο θρύλος του Αρτέμη
Τα «Ελλάνια αξιακά πρωτόκολλα» παραβιάστηκαν! Υποθέτω μάλιστα ότι, επειδή οπωσδήποτε θα είναι εξοπλισμένα με την τεχνολογία του Ζηνός και του Απόλλωνος, θα έβγαλαν και τίποτε σπίθες την ώρα της παραβίασης. Κάποια φωτάκια θα άναψαν, δεν μπορεί. Επειτα, η «συμπαντική συνειδητότητα» πρέπει και αυτή να έπαθε κάτι. Σοκ ή ταράκουλο; Ομολογουμένως, δεν ξέρω τι ακριβώς παθαίνει μια συμπαντική συνειδητότητα, πάντως έπαθε. Τέλος, το «ενεργόν ύδωρ» εγένετο προφανώς ανενεργό, σαν Κόκα-Κόλα από το προηγούμενο βράδυ που το πρωί έχει ξεθυμάνει.
Προσπαθώ να σας το φέρω με το μαλακό ότι ο Αρτέμης Σώρρας καταδικάστηκε σε κάθειρξη οκτώ ετών και η ποινή του δεν εξαγοράζεται: όπου τον τσακώσουν, τον πηγαίνουν κατευθείαν μέσα. Δεν ξέρω αν στο μεταξύ έχει συλληφθεί, γιατί δεν κοιτάζω ειδήσεις αφότου το πληροφορήθηκα την Παρασκευή. (Δεν κοιτάζω, από φόβο για τη φουκαριάρα τη συμπαντική συνειδητότητα, μη τυχόν έχει συλληφθεί κιόλας ο Σώρρας...)
Εχει μεγάλη αισθητική σημασία στην ιστορία ότι ο άνθρωπος ο οποίος έπεισε χιλιάδες συμπολίτες μας (που ψηφίζουν στις εκλογές) ότι διέθετε τρία τρισεκατομμύρια δολάρια (ολογράφως, για να αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της ξεφτίλας), επειδή «πούλησε την τεχνολογία του Απόλλωνος στον Ομπάμα», τελικά καταδικάστηκε για την υπεξαίρεση των χρημάτων που εισέπραξε από την πώληση αυτο- κινήτου τρίτου προσώπου. Το ποσόν υπολογίζεται περί τις 140.000, επειδή ο Σώρρας πούλησε το ίδιο αυτοκίνητο τρεις φορές.
Ας είναι κι έτσι. Και ο Αλ Καπόνε για φοροδιαφυγή πήγε στη φυλακή. Σημασία έχει να τους πιάνει ο νόμος, χωρίς να κάμπτεται ή να παραβιάζεται (όπως τα Ελλάνια αξιακά πρωτόκολλα). Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι ότι η δικαστική έρευνα που οδήγησε στην κλήση του ως υπόπτου για το κακούργημα της σύστασης, διεύθυνσης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση πρέπει να προχωρήσει και να διαλευκανθεί πλήρως η υπόθεση της οργάνωσης «Ελλήνων Συνέλευσις». (Τι όνομα κι αυτό! Σαν οικογενειακή ταβέρνα στο Αργος, με δήθεν ψαγμένη ελληνική κουζίνα και αξιώσεις «ρεστοράντ»...) Είναι ντροπή ότι έπρεπε πρώτα να διασυρθεί διεθνώς η χώρα ώστε να αποφασίσει η Δικαιοσύνη να κινηθεί, και μάλιστα για μια υπόθεση την οποία από το 2014 το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών, απευθυνόμενο εγγράφως προς τις ελληνικές αρχές, είχε υποδείξει ως απάτη.
Παρ’ όλα αυτά –και μη με ρωτήσετε γιατί, δεν ξέρω–, θέλω να σκέπτομαι τον Σώρρα ασύλληπτο, να ροβολάει πάνω στα ψηλά βουνά, ελεύθερος στην παρανομία. Ποιητική αδεία, θα τολμούσα να πω ότι του αξίζει. Τέτοια απάτη, με τόσα θύματα και παρόμοια απήχηση στο εξωτερικό, βασισμένη σε τόσο βλακώδεις ισχυρισμούς, είναι στο είδος της ένα επίτευγμα. Πέραν του ότι ο ίδιος έχει γίνει πια ένα σύμβολο: είναι το βυθόμετρο της βλακείας του εξυπνότερου λαού του κόσμου. Ελεύθερο, λοιπόν, τον θέλω, ώστε να χτίζεται σιγά σιγά ο θρύλος του Αρτέμη. Ο θρύλος για το στρογγυλό, μαλλιαρό, άγριο και φοβισμένο πλάσμα, που οι έντρομοι αυτόπτες το περιγράφουν ως διασταύρωση φέρμπι και σαύρας. Εμφανίζεται από το δάσος και αρπάζει τροφή, ρημάζει κοτέτσια, βουτάει από τη γιαγιά το ταψί με το ψητό της Κυριακής και, φυσικά, γίνεται ρεπορτάζ στην τηλεόραση το Πάσχα. Κάτι σαν το Γέτι των Ιμαλαΐων ή το άλλο, το τοπικό τέρας που έχουν στο Ορεγκον. Κάτι τέτοιο, αλλά για Ελληνες...