Επετειακά και ευρωτουρκικά
Υπεροψία και μέθη δεν διακατέχουν μόνον τον πρόεδρο της Τουρκίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως συλλήβδην τον κατηγορούν οι ηγέτες της Βορείου Ευρώπης, διότι εξίσου ανεύθυνη και άκρως επικίνδυνη είναι η συμπεριφορά ορισμένων εξ αυτών έναντι της Αγκυρας, τουλάχιστον για τα ελληνικά συμφέροντα.
Είναι αλήθεια ότι ελληνικές κυβερνήσεις θεώρησαν ότι η προοπτική εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα οδηγούσε σε εξομάλυνση και των διμερών μας σχέσεων. Σε όσες περιπτώσεις, όμως, παρατηρήθηκε μείωση της εντάσεως, αυτό επετεύχθη λόγω πρωτοβουλιών προερχομένων από την ελληνική και τουρκική πλευρά. Τα άλλα ήσαν συνήθης αυταπάτη.
Η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που είχε σαφή στρατηγική αντίληψη περί των ευρωτουρκικών σχέσεων ήταν η Βρετανία, που όμως την προσεχή εβδομάδα θα υποβάλει επισήμως αίτηση για την ενεργοποίηση του άρθρου 50 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, ώστε να αρχίσουν διαπραγματεύσεις εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. Στερούμενες στρατηγικής θεωρήσεως των ευρωτουρκικών σχέσεων, οι άλλες χώρες της Ενώσεως εφρόντισαν απλώς να αυξήσουν τις οικονομικές συναλλαγές τους με την Αγκυρα, άλλες περισσότερο –όπως η Γερμανία και η Ολλανδία– και άλλες ολιγότερο. Θεώρησαν ότι αυτό αρκούσε για να υποκύψει η Τουρκία στη «γοητεία της Ευρώπης». Οταν ωστόσο αντί «στρατηγικής» διαμορφώνεται πολιτική βάσει «αρχών», το αποτέλεσμα είναι ενίοτε αντίθετο του επιδιωκομένου. Εκμεταλλεύθηκε λοιπόν ο κ. Ερντογάν την πίεση της Ευρώπης για «αποστρατικοποίηση» της τουρκικής πολιτικής ζωής και διέλυσε τον μόνο «θεσμό» στον οποίο εστήριζε η Δύση τις σχέσεις της με αυτήν τη χώρα.
Προέβαλαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες την ανάγκη σεβασμού των πολιτικών ελευθεριών στην Τουρκία και ενεθάρρυναν τους Κούρδους αυτονομιστές. Παράλληλα, η συμμαχία του τέως Αμερικανού προέδρου κ. Μπαράκ Ομπάμα με Κούρδους της Συρίας για την αντιμετώπιση των οπαδών του Ισλαμικού Κράτους ενέτεινε τους φόβους διαλύσεως της χώρας.
Γνωρίζαμε έως τώρα ότι συμφέροντα οικονομικά καθορίζουν την πολιτική των κρατών, αλλά εισήχθη πρόσφατα και η κομματική σκοπιμότης, λόγω εκλογών σε κάποιες χώρες της Ευρώπης. Ετσι λοιπόν, η καγκελάριος κ. Αγκελα Μέρκελ απαγόρευσε στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών να ομιλήσει σε ανοικτή συγκέντρωση υπέρ του δημοψηφίσματος, και ακολούθησαν οι Ολλανδοί. Αλλά το Βερολίνο επέτρεψε στους Κούρδους και άλλους αντιπολιτευόμενους να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στον κ. Ερντογάν. Ευθεία είναι η ανάμειξη στα εσωτερικά αυτής της χώρας.
Η Ελλάς ανήκει στην Ε.Ε. και φυσικά στην Ευρωζώνη, από την οποία εξαρτάται οικονομικώς με τρόπο απόλυτο και όρους απολυταρχικούς. Αλλά θα ήταν αφροσύνη να ακολουθήσει τους εταίρους της, επιδεικνύοντας «αλληλεγγύη» εάν γίνει κάποια απόπειρα συντονισμένης καταδίκης του κ. Ερντογάν.
Και επειδή είναι σήμερα η επέτειος της εθνεγερσίας μας έναντι των Οθωμανών, ας μη λησμονούμε ότι η Επανάσταση ξεκίνησε το 1821 εις πείσμα της Ιεράς Συμμαχίας και της κατεστημένης τάξεως στην Ευρώπη. Μόνον έπειτα από ηρωικές θυσίες και ολέθριες εμφύλιες συγκρούσεις και αφού δημιουργήθηκε σε κάποιες χώρες κρίσιμη μάζα υποστηρικτών του αγώνος προέκυψε η ανεξάρτητος Ελλάς, μάλλον ως δημιούργημα της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Φθάσαμε όπως φθάσαμε σε αυτό που είναι σήμερα η Ελλάς. Αρκεί η βάσανος των διμερών μας προβλημάτων με την Αγκυρα. Ας αποφύγουμε την εμπλοκή στα ανεύθυνα και κομματικά κάποιων εκ των εταίρων μας.