Οι μόσχοι και οι αμνοί

Φόντο στη μία από τις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα, ο ευλογών Ιησούς. Η εικόνα του δηλαδή. Στη δεύτερη φόντο είναι μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας. Μπροστά, και στις δύο φωτογραφίες, μια χαμογελαστή τριάς, όρθια ή καθήμενη, την οποία, παρά την κεντρική παρουσία αγίου, ελάχιστοι θα χαρακτήριζαν αγία: ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, ο υπόδικος αρχηγός της Χ.Α. Νίκος Μιχαλολιάκος και η σύζυγός του Ελένη Ζαρούλια. Οι φωτογραφίες απαθανάτισαν την προ ημερών υψηλή συνάντηση, στα γραφεία του μητροπολίτη, κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν, λέει, θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας καθώς και «ζητήματα που αφορούν την Ορθοδοξία και τον πόλεμο που δέχεται από το ανθελληνικό κράτος της Αριστεράς». Τα εντός εισαγωγικών τα ανακοίνωσε η ενθουσιασμένη Χ.Α., που λατρεύει και Θεόν και Μαμμωνά, τουτέστι Χίτλερ. Το πιο πιθανό, πάντως, είναι ότι θα τα προσυπέγραφε και ο επίμονα και μεροληπτικά πολιτευόμενος μητροπολίτης.

Δεν είδα, δυστυχώς, στα πρωτοσέλιδα των ημερών που ακολούθησαν τη δημοσίευση των φωτογραφιών κανένα πρωτοσέλιδο, στις ειδικευμένες εφημερίδες, που να γνωστοποιεί ότι «δάκρυσαν οι εικόνες», όπως τόσο συχνά συμβαίνει. Αλλά κι αν ακόμα είχαν δακρύσει, οι του μητροπολίτου και οι της Χ.Α. θα προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι δάκρυσαν από τη συγκίνησή τους για την έκτακτη συνάντηση, η οποία έφερε επιτέλους κοντά δύο στυλοβάτες του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, που μέχρι τώρα δεν είχαν αρμονικές σχέσεις. «Πολιτικάντη» τον ανέβαζε τον μητροπολίτη ο κ. Μιχαλολιάκος και κάτι πολύ χειρότερο τον κατέβαζε, που το βρίσκει κανείς στο Διαδίκτυο. Ο δε άγιος Θεσσαλονίκης είχε αναγκαστεί κάποια στιγμή να ψέξει τη Χ.Α., με πόσο βαριά καρδιά το ξέρει ο ίδιος και ο Θεός. Τότε άλλωστε οι χρυσαυγίτες ερωτοτροπούσαν ανοιχτά με το δωδεκάθεο.

Να με συγχωρούν, πάντως, οι εν Χριστώ αδελφοί που ψέγουν τον μητροπολίτη γι’ αυτή τη συνάντηση αλλά και για την ωραία ατμόσφαιρα που φανερώνουν οι φωτογραφίες. Τον επικρίνουν επειδή ίσως δεν έχουν ακουστά ή διαβαστά ούτε την παραβολή του χαμένου προβάτου ούτε την πιο φημισμένη παραβολή του Ασώτου Υιού. Αν τους το είχε επιτρέψει ο βαρύς υλισμός τους, θα γνώριζαν από το κατά Ματθαίον ή από το κατά Λουκάν πως ο βοσκός που έχει εκατό πρόβατα και χάνει το ένα, εγκαταλείπει στην έρημο τα 99 για να αναζητήσει όλο αγωνία το χαμένο, το απολωλός· και «ευρών επιτίθησιν επί τους ώμους αυτού χαίρων». Στις μέρες μας θα έβγαζε και μια σέλφι. Θα ήξεραν επίσης οι υλισταί, αν νοιάζονταν, πως όταν επιστρέφει στο σπίτι του ο υιός που «διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως», ο πατέρας δεν του κρατάει κακία αλλά απ’ την πολλή χαρά του σφάζει για χάρη του τον μόσχο τον σιτευτό. Βέβαια τα ευαγγέλια μιλούν για ασωτία, όχι για φονικά ή άγριους ξυλοδαρμούς αδυνάτων. Ενας ποιμένας όμως, ένας πνευματικός, δεν επιτρέπει στην τυπολατρία να στενέψει την καρδιά του.

ΣΤΑΣΕΙΣ TΟ Υ ΠΑ ΝΤΕΛΗ ΜΠ ΟΥΚΑΛΑ