Τρένα που φεύγουν χωρίς τους οδηγούς
Με έκπληξη διάβασα πρόσφατα το άρθρο του τ. αρχιμηχανικού του ΟΣΕ κ. Μακροδημόπουλου στην «Καθημερινή» της Κυριακής, στο οποίο αντιτίθεται σθεναρά στην προγραμματισμένη λειτουργία συρμών χωρίς οδηγό στην υπό κατασκευή γραμμή 4 του μετρό της Αθήνας. Δεν παραθέτει ο κ. Μακροδημόπουλος ούτε ένα αριθμητικό στοιχείο για να στηρίξει τον ισχυρισμό του ότι η κατασκευή της γραμμής 4 με τη συγκεκριμένη τεχνολογία θα είναι ουσιωδώς δαπανηρότερη από την τεχνολογία των υπαρχουσών γραμμών. Χωρίς να είμαι κάποιος ειδικός, μπορεί να συμβουλευθεί στο Διαδίκτυο πολλές σχετικές μελέτες, τόσο από σιδηροδρομικούς οργανισμούς όσο και από πανεπιστημιακούς μελετητές. Από αυτές προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι γραμμές με συρμούς χωρίς οδηγό είναι πολλές σε όλο τον κόσμο και ότι προ- σφέρουν σημαντικά πλεονεκτήματα. Ειδικώς ο Υπόγειος του Λονδίνου, τον οποίον επικαλείται ως αντιπαράδειγμα ο κ. Μακροδημόπουλος, έχει πρόγραμμα μακράς πνοής να μετατρέψει πολλές γραμμές του σε γραμμές αυτόματης λειτουργίας.
Αλλά, νομίζω, οι κραυγές πόνου του κ. Μακροδημοπούλου είναι δυνατότερες όσον αφορά τις θέσεις εργασίας οδηγών τρένων που δεν θα υπάρξουν για τη γραμμή 4 του μετρό. Πράγματι, οι θέσεις εργασίας σε έναν τέτοιον οργανισμό είναι επίζηλες. Διότι οι εργαζόμενοι εκεί κρατούν στα χέρια τους τεράστιο ποσό επενδεδυμένου κοινωνικού κεφαλαίου, το οποίο τους εμπιστεύεται η υπόλοιπη κοινωνία, αλλά αυτοί μπορούν να το χρησιμοποιούν για δικούς τους σκοπούς, ακόμη και ενάντια στην κοινωνία. Κάπως σαν τους πραξικοπηματίες του 1967... Το πόσο σέβονται την κοινωνία που τους εργοδοτεί οι μισθοδοτούμενοι στο μετρό της Αθήνας το βλέπουμε αν συγκρίνουμε τις πολλές χαμένες ημέρες λειτουργίας στο μετρό κάθε χρόνο με τις (μηδενικές) χαμένες ημέρες λειτουργίας στην Αττική Οδό, που λειτουργεί με παραχώρηση σε ιδιωτική εταιρεία. Αν είχαμε ποτέ κυβέρνηση ευαίσθητη στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, αυτή θα επέβαλλε στους απεργούς των όποιων δημοσίων επιχειρήσεων να αποζημιώνουν την κοινωνία για το κόστος του κοινωνικού κεφαλαίου που κρατούν, με δική τους πρωτοβουλία, εκτός λειτουργίας. Ναι, με κρατήσεις των τόκων που τρέχουν και τις ημέρες απεργίας στις αποδοχές τους! Να θυμίσω, επίσης, ότι η διαδικασία προσλήψεων στο μετρό της Αθήνας έτυχε οξύτατης κριτικής από το Σώμα Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο μάλιστα απεκάλυψε και το διαφωτιστικότατο περιεχόμενο μερικών συστατικών σημειωμάτων από γραφείο υπουργού: «Βάλτε τον κάπου, δεν κάνει για τίποτα»!
Τέλος, και όλα να λειτουργούσαν τέλεια στο μετρό της Αθήνας ως έχει, και πάλι οι λίγες επιπλέον θέσεις οδηγών συρμών μετρό στη γραμμή 4 δεν θα βοηθούσαν πολύ στο πρόβλημά μας της ανεργίας. Διότι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας αν επιβάλλαμε να υπάρχει χειριστής σε κάθε θάλαμο ανελκυστήρα (ασανσέρ) κτιρίου, όπως συνέβαινε πριν από πολλά, πολλά χρόνια. Από τέτοιες, όμως, αβασάνιστες «φιλολαϊκές λύσεις» έχουμε παραχορτάσει... Γ. ΓΕΩΡΓΑΝΑΣ