O «γερανός» του Σίφερσταντ και η πτώση του αιώνα
Η ζωή και τα επιτεύγματα του Γερμανού παλαιστή Β. Ντίτριχ
είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό. Ισως και στους φίλους της πάλης. Kι ας τον έχουν χαρακτηρίσει οι ειδικοί ως «το μεγαλύτερο ταλέντο του αιώνα». Αγωνιζόταν με την ίδια ευκολία και στην ελευθέρα και στην ελληνορωμαϊκή. Τα μετάλλια που έχει κατακτήσει σε Ολυμπιακούς, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι δεκάδες, αλλά έμεινε στην ιστορία γιατί πέτυχε την «πτώση του αιώνα». Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου κατάφερε να ανυψώσει και να ρίξει στο ταπί τον 22χρονο Κρις Τέιλορ, έναν αθλητή που ήταν κατά, σχεδόν, 80 κιλά βαρύτερός του. Τo προσωνύμιο που τον ακολουθούσε ήταν «ο γερανός του Σίφερσταντ» και είχε ως ίνδαλμα τον Ελληνα
Είχε ως ίνδαλμα τον Ελληνα παλαιστή της αρχαιότητας Μίλωνα Κροτωνιάτη, ο οποίος έκανε προπόνηση με μοσχάρια.
παλαιστή της αρχαιότητας Μίλωνα Κροτωνιάτη, ο οποίος έκανε προπόνηση ανυψώνοντας μοσχάρια.
Ο Γερμανός παλαιστής γεννήθηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1933, στο Σίφερσταντ. Από μικρό παιδί ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Του άρεσαν αθλήματα που χαρακτηρίζονται ως «βαρέα». Ασχολήθηκε με την πάλη και την άρση βαρών, αλλά έκανε καριέρα στην πάλη. Στον σύλλογο που μυήθηκε στον αθλητισμό παρακολουθούσε και τα δύο αθλήματα. Γρήγορα όμως τον κέρδισαν τα ταπί. Αγαπούσε την ελληνική μυθολογία και από νωρίς είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τους Ολυμπιονίκες εκείνης της εποχής. Θαύμαζε τον οπαδό του Πυθαγόρα, Μίλωνα Κροτωνιάτη και είχε γοητευθεί από τις ιστορίες που είχαν να κάνουν με τη μυϊκή του δύναμη και ιδιαίτερα από αυτή που ήθελε τον αρχαίο Ολυμπιονίκη να προπονείται μεταφέροντας ένα μοσχάρι.
Οι πρώτες μεγάλες διακρίσεις για τον Βίλφρεντ Ντίτριχ ήρθαν σε ηλικία 18 ετών όταν, απέναντι σε φημισμένους παλαιστές της εποχής, κατέκτησε το 1951 τον τίτλο στο πρωτάθλημα πάλης της Γερμανίας. Από τότε και μέχρι να κρεμάσει το παλαιστικό μαγιό στην τροπαιοθήκη του μπήκαν περισσότερα από 30 χρυσά μετάλλια από γερμανικά πρωταθλήματα.
Το 1955 αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε παγκόσμιο πρωτάθλημα ελληνορωμαϊκής και πλασαρίστηκε στην έκτη θέση. Η πρώτη μεγάλη διεθνής επιτυχία ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης το 1956. Στην ελληνορωμαϊκή αντιμετώπισε παλαιστές από τη Σουηδία, τη Βουλγαρία, την Ιταλία και έφτασε αήττητος στον τελικό των 87 κιλών, όπου ηττήθη από τον έμπειρο παλαιστή Ανατόλι Παρφιόνοβ που εκπροσωπούσε την, τότε, ΕΣΣΔ. Την επόμενη χρονιά ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να πάρει μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Σε αυτούς τους αγώνες κατέκτησε την πρώτη του διάκριση στην ελευθέρα. Από την Τουρκία επέστρεψε στη Γερμανία με το ασημένιο μετάλλιο των 87 κ.
Τις επόμενες χρονιές ο Βίλφρεντ Ντίτριχ διακρίθηκε σε αρκετά διεθνή τουρνουά και, φυσικά, ήταν ο κορυφαίος Γερμανός στην κατηγορία του. Οι μεγάλες επιτυχίες, όμως, ήρθαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης. Αγωνίστηκε στα 87 κ. και στα δύο στυλ και ανέβηκε στο βάθρο, τόσο στην ελευθέρα όσο και στην ελληνορωμαϊκή. Στην ελευθέρα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και στην ελληνορωμαϊκή το ασημένιο. Την επόμενη χρονιά ο Ολυμπιονίκης επανέλαβε τον θρίαμβό του στην ελευθέρα και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Γιοκοχάμα όπου αναδείχθηκε νικητής απέναντι σε παλαιστές από την Ιαπωνία, το Ιράν, την ΕΣΣΔ και την Ουγγαρία. Το 1962 πήρε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Τολέδο. Στην Αμερική ξεχώρισε και στα δύο στυλ και γύρισε στην πατρίδα του με χάλκινα μετάλλια. Μεγάλος στόχος του, όμως, ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1964. Στο Τόκιο ήθελε να μεγαλώσει τη συλλογή με τις ολυμπιακές διακρίσεις.