Πώς οι λαχανόκηποι γίνονται κερδοφόροι
Τον τρόπο δείχνουν η βιολογική φάρμα του Μπεκ Αλουάν και η «περμακουλτούρα» Η ιδρύτρια της Μπεκ Αλουάν θα πάρει μέρος στο πρώτο παγκόσμιο φόρουμ για τον άνθρωπο στους Δελφούς, πρωτοβουλία που ξεκίνησε η κ. Αλεξάνδρα Μητσοτάκη.
Η «Κ» ξεναγήθηκε σε φάρμα στη Γαλλία, όπου εφαρμόζεται η «περμακουλτούρα», επαναστατικός τρόπος βιολογικής καλλιέργειας πολλών προϊόντων σε μικρή έκταση με μεγάλη απόδοση.
Και αν με τον λαχανόκηπο της γιαγιάς μπορούσαμε να κερδίσουμε πολλά χρήματα και να κάνουμε καλό στην υγεία μας και, μάλιστα, σε ένα πλαίσιο ειδυλλιακής ομορφιάς; Αυτό είναι το στοίχημα που έβαλε ένα ζευγάρι Γάλλων αγροτών: να κερδίσει εισάγοντας στην Ευρώπη έναν αυστραλιανό τρόπο ζωής, που είναι η «περμακουλτούρα».
«Περμακουλτούρα» σημαίνει μόνιμη καλλιέργεια. Πρόκειται, όμως, για μια αρχή που έχει εφαρμογή σε όλα τα οικοσυστήματα. Πιο συγκεκριμένα, σε μια μικρή έκταση παράγονται πολλά προϊόντα μαζί. Πώς; Εχοντας ως βάση τον κύκλο της φύσης. «Σε ένα δάσος, όλα τα στοιχεία αλληλοβοηθούνται προκειμένου να επιβιώσουν. Τα απόβλητα των δέντρων ανακυκλώνονται από τη φύση, γίνονται λιπάσματα. Και αυτό ισχύει για τα πάντα», λέει στην «Κ» η Περίν ΕρβέΓκρουγέ, η οποία υιοθέτησε για πρώτη φορά αυτή τη θεραπεία της φύσης με τον σύζυγό της, Σαρλ. Το σύνθημά τους συμπυκνώνεται σε μία φράση: «τα απόβλητα του ενός είναι θησαυρός για κάποιον άλλο».
Από δικηγόρος, σε φάρμα
Η ίδια εργαζόταν ως δικηγόρος σε ένα διεθνές δικηγορικό γραφείο, ενώ ο άνδρας της υπήρξε κοσμογυρισμένος ναυτικός. Ωστόσο, βαθιά μέσα του ήθελε να δημιουργήσει τη δική του φάρμα. Πριν από δέκα χρόνια αγόρασαν μια έκταση γης στη Νορμανδία και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα πάντα για να ζήσουν σε ένα αγρόκτημα. Αρχισαν να καλλιεργούν ένα λαχανόκηπο για να θρέψουν την οικογένειά τους. Σταδιακά, ξεκίνησαν να προσθέτουν φρούτα, λαχανικά, κότες.
Σήμερα, η βιολογική φάρμα του Μπεκ Αλουάν παράγει πάνω από 800 ποικιλίες φρούτων και λαχανικών, σε μια έκταση, περίπου, μόλις χιλίων τετραγωνικών μέτρων. Τέλος, λοιπόν, οι μεγάλες σειρές από καρότα ή άλλες με μπρόκολα· όλα είναι μαζί. Η δραστηριότητα αυτή τους αποφέρει πάνω από 50.000 ευρώ ετησίως, δίχως λιπάσματα ή τρακτέρ, μηχανήματα ή φυτοφάρμακα.
Η ιδέα είναι τόσο πρωτότυπη και απλή που έχει καταστήσει τη φάρμα γνωστή σε όλο τον κόσμο. Ομάδες ανθρώπων συνωστίζονται προκειμένου να την επισκεφθούν και να παρακολουθήσουν μαθήματα κατάρτισης, τα οποία (ως προς τον αριθμό των συμμετεχόντων) είναι ήδη όλα πλήρη. Πολλοί έρχονται αναζητώντας την κερδοφορία βεβαίως, αλλά και έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής: βιολογικά προϊόντα για καλή υγεία, ένα ευχάριστο περιβάλλον διαβίωσης, όπου όλα γίνονται με χειροποίητο τρόπο, σε ένα πολύχρωμο πλαίσιο, αντάξιο μιας καρτ ποστάλ όπου η φύση κατέχει προεξέχουσα θέση.
«Το κοτέτσι βρίσκεται ανάμεσα στα καρότα, τα μαρούλια και τα κρεμμύδια. Οι κότες μπορούν κάλλιστα να φάνε τα σκουλήκια και έτσι να αποφευχθεί η καταστροφή των λαχανικών», εξηγεί η Περίν Ερβέ-Γκρουγέ. «Πήραμε τη μέθοδο των Αυστραλών Μπιλ Μόλισον και Ντέιβιντ Χίλγκρεμ και την εμπλουτίσαμε με την εμπειρία των Παριζιάνων παραγωγών κηπευτικών του 19ου αιώνα, των οποίων η παραγωγή ήταν αρκετή για να θρέψει το σύνολο του Παρισιού, προσθέσαμε και τις σύγχρονες επιστημονικές εκκλήσεις, αλλά τα εργαλεία είναι τα πιο βασικά».
Το αποτέλεσμα δεν ήταν άμεσο, ωστόσο σήμερα η μέθοδός τους έχει γίνει σύμβολο στη Γαλλία. Οι γαλλικές φάρμες άρχισαν να υιοθετούν σιγά σιγά αυτές τις μεθόδους. Περισσότερες από 57 εκτάσεις έχουν σταματήσει τη μονοκαλλιέργεια προκειμένου να διαφοροποιήσουν τα προϊόντα τους και να αξιοποιήσουν την έκτασή τους, όσο μικρή και αν είναι.
Μοντέλο για όλους
Το φαινόμενο διασχίζει επίσης τα σύνορα και θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση για την κρίση στις χώρες της Νότιας Ευρώπης και όχι μόνο. «Οταν η Βενεζουέλα έθεσε εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου στην Κούβα το 1991, οι Κουβανοί έπρεπε να αρχίσουν να είναι αυτάρκεις», δηλώνει η Περίν, «κι έτσι, ο καθένας δημιούργησε τον λαχανόκηπό του, στον περιβάλλοντα χώρο του κάθε κτιρίου, παντού. Σήμερα το οικοσύστημα της Κούβας αποτελεί πρότυπο».
Η σύγχρονη Γαλλίδα αγρότισσα ελπίζει ότι οι Ελληνες, εκ των οποίων πολλοί κατέχουν μικρά αγροτεμάχια, θα μπορούσαν «να στραφούν γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση».