Θέλουν να κλείσουν όλα το αργότερο έως 22 Μαΐου
Οι δύο παράγοντες που μπορούν να απειλήσουν το κυβερνητικό αφήγημα
Η προσδοκία «καθαρού» πολιτικού δρόμου, ως αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης, καθίσταται μονόδρομος για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου η κυβέρνηση να καταφέρει να ανασυνταχθεί και να κερδίσει, κατά το δυνατόν, τις απώλειες που –τουλάχιστον δημοσκοπικά– καταγράφει.
Στο πρωθυπουργικό περιβάλλον καθιστούν σαφές ότι οι επιλογές του τελευταίου διαστήματος έγιναν με κριτήριο την απόφαση του ίδιου του κ. Τσίπρα ότι η φυγή προς τα εμπρός είναι η μόνη επιλογή για την κυβέρνηση, η οποία δεν θα μπορούσε να πάει σε εκλογές τώρα χωρίς να διακινδυνεύσει μια περίοδο σκληρής δοκιμασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ, ως αποτέλεσμα της διαφαινόμενης εκλογικής ήττας. Ο πρωθυπουργός παραμέρισε τις φωνές που εισηγούνταν την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες αντί μιας δύσκολης στην πολιτική διαχείρισή της συμφωνίας, και επέλεξε τη στρατηγική της συνέχειας στην υλοποίηση του προγράμματος, με την προσδοκία ότι σύντομα στην οικονομία θα φανούν απτά αποτελέσματα, τα οποία θα μπορέσει η κυβέρνηση να αξιοποιήσει για να επαναπατρίσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους της.
Οι προϋποθέσεις
Προϋπόθεση όλων αυτών είναι μια ευθύγραμμη πορεία, για την εξασφάλιση της οποίας θα πρέπει να συντρέξουν προϋποθέσεις. Κατά πρώτον, να ολοκληρωθεί σύντομα, εντός του χρονοδιαγράμματος που η κυβέρνηση επιθυμεί, η διαπραγμάτευση και με περιεχόμενο που θα δίνει ευχέρεια χειρισμού. Στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ, την επόμενη εβδομάδα, αναμένεται να διαμορφωθεί σαφής εικόνα αναφορικά με τις προθέσεις των δανειστών, όσον αφορά το χρέος.
Και ακολούθως, με την επιστροφή των τεχνικών κλιμακίων μετά την Κυριακή του Θωμά για τον καθορισμό των λεπτομερειών της συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο και τη συγγραφή της, θα φανεί εάν όντως υπάρχει συναντίληψη ανάμεσα στην Αθήνα και στους θεσμούς για τα ζητήματα που κρατούν έως τώρα ανοικτή τη δεύτερη αξιολόγηση. Επισήμως, η κυβέρνηση δηλώνει ότι η διαπραγμάτευση θα πρέπει να θεωρείται ολοκληρωμένη, καθώς από τα κυβερνητικά στελέχη περιγράφονται σχεδόν ως απλώς διαδικαστικά όσα απομένει να γίνουν. Μένει να φανεί εάν η εκτίμηση αυτή θα επιβεβαιωθεί στην πράξη ή αν βρεθούμε μπροστά σε νέες διαφωνίες και ανοικτά ζητήματα.
Αυτό που η κυβέρνηση διεκδικεί είναι μέχρι τις 22 Μαΐου το αργότερο να έχουν κλείσει όλα, να έχει προσδιοριστεί το περιεχόμενο των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος και να μπορεί η Ελλάδα να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Προκειμένου να το εξασφαλίσει, όπως έχει γίνει πλέον σαφές, η κυβέρνηση υποχώρησε από τη γραμμή «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν όλα» και έχει αποδεχθεί να προνομοθετήσει όσα το ΔΝΤ ζητεί για την περίοδο από το 2019 και μετά, πριν λάβει δεσμεύσεις για το θέμα του χρέους. Η κυβερνητική γραμμή έχει μετακινηθεί στο «θα νομοθετήσουμε τώρα και αν δεν εφαρμοσθούν μετά τη λήξη του προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018, τα μέτρα για το χρέος, δεν θα εφαρμοστούν και τα μέτρα που τώρα ψηφίζουμε». Ενα επιχείρημα όχι ιδιαίτερα πειστικό, καθώς η εμπειρία έχει δείξει ότι οι εταίροι δεν υποχωρούν από εκείνα που έχουν εξασφαλίσει στις διαπραγματεύσεις.
Ο δεύτερος παράγων που μπορεί να απειλήσει το κυβερνητικό αφήγημα είναι οι ίδιες οι επιδόσεις της οικονομίας, καθώς είναι ακόμα ασαφές πόσο θα επηρεάσει τους στόχους για το τρέχον έτος η καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης. Επιπλέον, ο κ. Τσίπρας θα κληθεί εκ νέου να κατευνάσει τις κομματικές ανησυχίες για το κλείσιμο της αξιολόγησης όταν αυτό έρθει και αποτυπωθούν ως συμφωνία και εγγράφως όσα έχουν συζητηθεί και αφορούν θέματα που σχετίζονται με τις συντάξεις ή την τύχη της ΔΕΗ.
Μπορεί από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, την περασμένη Κυριακή, να πέρασε η κυβερνητική πλειοψηφία χωρίς σημαντική αμφισβήτηση της κεντρικής γραμμής για κλείσιμο της αξιολόγησης με τις αναγκαίες υποχωρήσεις, ωστόσο το θέμα δεν έχει λήξει εκεί. Ηδη, τα 13 στελέχη που κατέθεσαν το δικό τους κείμενο στην Κ.Ε., στο οποίο ασκείται κριτική συνολικότερα για την κυβερνητική πολιτική, έσπευσαν μέσα στην εβδομάδα να επισημάνουν ότι το κείμενο αυτό θα συζητηθεί προσεχώς στις οργανώσεις βάσης. Και ενώ έσπευσαν να καταστήσουν σαφές ότι δεν ζητούν εκλογές, κομματικά στελέχη εκτιμούν πως με την αναφορά τους ότι «η αποδοχή της κυοφορούμενης συμφωνίας ή όχι δεν αφορά αποκλειστικά την ηγεσία του κόμματος ή την κυβέρνηση αλλά το σύνολο των κομματικών δυνάμεων και της ευρύτερης επιρροής του», οι υπογράφοντες το κείμενο θέτουν θέμα δημοψηφίσματος μεταξύ των μελών του κόμματος επί του τελικού κειμένου της συμφωνίας.