«Περισσότερες σημαίες» ζητεί ο Λίντον Τζόνσον

Η παγίδα του Βιετνάμ κληροδοτήθηκε στον επόμενο πρόεδρο. Στις 22 Νοεμβρίου 1963, ο Λίντον Τζόνσον ορκίστηκε μέσα στο προεδρικό αεροσκάφος και σε δραματικές συνθήκες – μόλις μιάμιση ώρα μετά τη διαπίστωση του θανάτου του Κένεντι. Κατά την πτήση από το Ντάλας στην Ουάσιγκτον, ο νέος πρόεδρος, εξαιρετικά έμπειρος αλλά αποκλειστικά στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, έπρεπε να καθορίσει τις προτεραιότητές του ανάμεσα «στη γυναίκα που αγαπούσε, την «Great Society» [το πρόγραμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων] και τον κόσμο», όπου ο προκάτοχός του είχε αφήσει τόσο έντονα το στίγμα του. Ο φόβος του ότι κάθε υποχώρηση, οπουδήποτε στην υφήλιο, θα εκλαμβανόταν ως κατευνασμός, οι ασυνήθιστες συνθήκες της ανάρρησής του στο προεδρικό αξίωμα, και η προσωπικότητά του (σύμφωνα με τον George Herring, διαμορφωμένη από το επαρχιακό περιβάλλον από το οποίο προήλθε, εθνικιστικό, βαθύτατα προσανατολισμένο στις ιδέες της τιμής και της υπόληψης), συνδυάστηκαν ώστε να οδηγήσουν τον Τζόνσον να ερμηνεύσει με λανθασμένο τρόπο τις επιταγές της πολιτικής της ανάσχεσης.

Ο νέος πρόεδρος συμπέρανε ότι στο Βιετνάμ διακυβεύονταν το αμερικανικό κύρος και η αξιοπιστία, και θεώρησε ότι όφειλε να ακολουθήσει τις βασικές επιλογές του προκατόχου του. Οπως τόνισε ο ίδιος, «εάν εκδιωχθούμε από το Βιετνάμ, κανένα έθνος δεν θα μπορεί στο εξής να έχει εμπιστοσύνη στις αμερικανικές υποσχέσεις και προστασία». Σύντομα, ο Τζόνσον θα θεωρούσε ότι το Βιετνάμ της δεκαετίας του 1960 δεν ήταν και τόσο διαφορετικό από την Ελλάδα του 1947.

Προσπάθησε να νομιμοποιήσει τις αποφάσεις του επιζητώντας την υποστήριξη των συμμάχων του και παρουσιάζοντας την αμερικανική πολιτική στο Βιετνάμ ως δομικό στοιχείο της παγκόσμιας σταυροφορίας εναντίον του σοβιετικού κομμουνισμού. Στις αρχές του 1964, το πρόγραμμα «περισσότερες σημαίες» (που επιζητούσε παρουσία δυνάμεων και άλλων χωρών στο Βιετνάμ) αποσκοπούσε να τον ενισχύσει έναντι της εσωτερικής κριτικής που δεχόταν στο Κογκρέσο για την Great Society, αλλά και να επηρεάσει τη διεθνή γνώμη. Οι «περισσότερες σημαίες», επίσης, θα εξουδετέρωναν τη σοβιετική και κινεζική προπαγάνδα σχετικά με τον «ρατσιστικό» πόλεμο των «Αμερικανών ιμπεριαλιστών» στο Βιετνάμ εναντίον ενός έγχρωμου λαού – ένα μήνυμα που έβρισκε απήχηση τον Τρίτο Κόσμο αλλά και σε τμήματα του αμερικανικού κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων.

Οι ψεκασμοί που διενήργησε η αμερικανική αεροπορία με σκοπό την αποψίλωση των δασών (μεταξύ άλλων με το περιβόητο Agent Orange) προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις και παράλληλα έδωσαν επίσης ώθηση στο περιβαλλοντικό κίνημα διεθνώς.