Ενα βασιλικό διάταγμα και τα 14 αεροδρόμια

Την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015 γράφαμε από αυτές εδώ τις σελίδες πως η Fraport ζητούσε την υπαγωγή της επένδυσής της στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια στις προβλέψεις της ελληνικής νομοθεσίας «περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού». Ηταν μια απαίτηση ορισμένων εκ των μετόχων της (στους οποίους περιλαμβάνεται το γερμανικό δημόσιο) σε μια περίοδο που το ενδεχόμενο ενός Grexit δεν είχε, στα μάτια τους τουλάχιστον, εκλείψει αμετάκλητα. Τις διασφαλίσεις αυτές θεωρούσαν οι Γερμανοί πως μπορούσε να τις παρέχει –γράφαμε από τότε– το νομοθετικό διάταγμα 2687 του 1953 (θεσμοθετημένο επί βασιλέως Παύλου) «περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού». Το διάταγμα 2687/53 (ΦΕΚ Α 317 του 1953) προβλέπει σειρά μέτρων και εξασφαλίσεων, όπως η εξ ολοκλήρου διασφάλιση των κεφαλαίων, που θα εισαχθούν από το εξωτερικό, εξαίρεση από κάθε πράξη επίταξης ή αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, υποχρέωση της Τράπεζας της Ελλάδος να χορηγεί συνάλλαγμα στον επενδυτή και πολλές ακόμη διασφαλίσεις. Θεσπίστηκε τότε, προκειμένου η πολιτεία να προσελκύσει στην Ελλάδα ναυτιλιακά κυρίως κεφάλαια. «Η χρήση του σήμερα ισοδυναμεί ενδεχομένως και με μια οιονεί ρήτρα δραχμής», λένε πολλοί. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπέγραψε τη σύμβαση και μάλιστα ψήφισε πέρυσι τον Μάιο τη σχετική πρόβλεψη στο άρθρο 224 του νόμου 4389/2016 που περιέλαβε όλα τα της πρώτης αξιολόγησης. Ανάλογες διασφαλίσεις έχουν λάβει και άλλοι ξένοι επενδυτές στα μνημονιακά και όχι μόνον χρόνια. Συνεπώς, δεν πρόκειται για «δράκο»...