Μετά την «Τέλεια καταιγίδα»...
Θέλω να καταγράψω τα συναισθήματα που γεννά σε έναν απλό αναγνώστη το βιβλίο «Η τέλεια καταιγίδα» του Βασίλη Κασκαρέλη. – ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ. Είναι το ίδιο συναίσθημα που νιώθεις, διαβά- ζοντας οποιοδήποτε αντικειμενικό ιστορικό βιβλίο (και σε αυτά συγκαταλέγεται το συγκεκριμένο). Μελαγχολία για τις χαμένες ευκαιρίες και για τη διαχρονική συνέπεια σε παθογένειες του γένους.
– ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ κυβερνώντων να εκμεταλλευθούν ευκαιρίες, να οραματισθούν και να προβλέψουν γεγονότα και να αναδειχθούν σε ηγέτες, καθοδηγώντας τον λαό και όχι αγόμενοι από τον λαό.
– ΕΛΠΙΔΑ, γνωρίζοντας Ελληνες που μπορούν να συνδυάζουν τη θεωρία με την πράξη και που αγωνίζονται (και με κίνδυνο της ζωής τους) για τα πιστεύω τους.
– ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, για το γεγονός ότι «η Ελλάδα παρόλο που διαθέτει μια οργανωμένη και αποδοτική εξωτερική υπηρεσία, δεν έχει συγκροτημένη εξωτερική πολιτική».
Το βιβλίο αυτό αναφέρεται σε πρόσφατα γεγονότα που ζήσαμε και θυμόμαστε όλοι. Τα περιγράφει όμως «ρεαλιστικά, μέχρι κυνισμού» όπως θα πρέπει να είναι «οι διπλωματικές αναλύσεις γιατί σε αντίθετη περίπτωση, οι όποιες αποφάσεις και χειρισμοί είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία».
Στην Ευρώπη το παρελθόν μας αποτελεί το μοναδικό θετικό σημείο αναφοράς. Στα Βαλκάνια όμως θα μπορούσαμε «με απλές κινήσεις τακτικής ή και σιωπηρής αποδοχής των προσφορών το κέρδος για την ελληνική πλευρά να είναι εκπληκτικά δυσανάλογο με αυτό που τελικά προσπορίστηκε».
Ο Βασίλης Κασκαρέλης έχοντας την άμεση γνώση και συμμετοχή στα γεγονότα που αναφέρεται δεν διστάζει να είναι οξύς για το «πεζοδρόμιο της πολιτικής ατολμίας» και θαρραλέος στην αναφορά ονομάτων που κατ’ αυτόν διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο.
Για τους ειδήμονας δεν γνωρίζω εάν ο κ. Κασκαρέλης κομίζει γλαύκας. Για εμένα όμως το βιβλίο αυτό αποτελεί σπουδαστικό εγχειρίδιο ασκήσεως διπλωματίας και χρήσιμο ανάγνωσμα για κάθε Ελληνα που θέλει να έχει μια αντικειμενική εκ των έσω θεώρηση των γεγονότων που απασχόλησαν και απασχολούν τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα και τις γείτονες χώρες μας, απαλλαγμένη από συναισθηματισμούς και στερεότυπα του παρελθόντος.