Ας κοιτάξουμε όσα μας ενώνουν

Με αφορμή όσαν συνέβησαν στην Αμαλιάδα και το σχετικό σχόλιο του Στ. Κασιμάτη στην «Κ» της 28/3/2017, επιτρέψτε μου να καταθέσω τις παρατηρήσεις μου.

Από μαθητής στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου έζησα τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 1940 και όσα ακολούθησαν μετά την ταλογερμανική κατοχή. Εζησα από κοντά το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ και όσα συνέβησαν την εποχή εκείνη, που ασφαλώς δεν τα έζησαν οι σημερινοί ήρωες και αμύντορες της Αριστεράς, και τολμώ να πω ότι δεν θέλω να τα θυμάμαι.

Ομως όσα συνέβησαν στην Αμαλιάδα και όσα μας έδειξαν τα κανάλια με προβλημάτισαν και με έκαναν να ανησυχώ. Ιδιαίτερα το Κανάλι της Βουλής προέβαλε την ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», τιμώντας τη μνήμη του ήρωα της τότε Αριστεράς.

Γιατί όμως κανένα κανάλι δεν θέλησε ή δεν τόλμησε να προβάλει το φιλμ «Ελένη» για την Ελένη Γκατζογιάννη; Οταν το φιλμ προεβάλλετο κάποτε στις αθηναϊκές αίθουσες με μεγάλη επιτυχία, έξω από τους κινηματογράφους ομάδες φωνασκούσαν και διαμαρτύρονταν για την προβολή της ταινίας. Και απ’ ό,τι θυμάμαι, η ταινία κατέβηκε προς αποφυγήν εκτρόπων κατόπιν εντολής της τότε κυβέρνησης.

Από παντού γίνονται προσπάθειες να ξεχαστεί το παρελθόν και να κοιτάξουμε προς το μέλλον. Ας μην αναμοχλεύουμε αυτά που μας χωρίζουν και ας κοιτάξουμε αυτά που μας ενώνουν.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, ζουν ακόμα μερικοί άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα και καταστάσεις τις οποίες οι σημερινοί ηγέτες της Αριστεράς δεν γνωρίζουν.

Ας μη σκαλίζουμε το παρελθόν.