Εσείς, θα διαλέγατε τρένο με ή χωρίς οδηγό;
Στις 17/1/2017 είχατε δημοσιεύσει στην Οικονομική «Καθημερινή» κείμενο με τίτλο: «Συρμοί χωρίς μηχανοδηγό! Αυτό είναι το πρόβλημα;». Τις απόψεις μου προσπάθησε να αντικρούσει ο κ. Γ. Γεωργανάς με επιστολή του στην εφημερίδα σας, η οποία δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 1/4/2017. Ως εκ τούτου επιτρέψτε μου να επανέλθω:
Με το κείμενό μου προσπάθησα να αναδείξω την αντίφαση της κατάστασης της χώρας αφενός και της νοοτροπίας της γκλαμουριάς που διακατέχει την πολιτική ηγεσία της χώρας αφετέρου, η οποία προσπαθεί να εντυπωσιάσει με υπερβολές και όχι με επενδύσεις στον παραγωγικό ιστό της χώρας. Επτά χρόνια μέσα στην κρίση, δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι «ζούμε σε έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που σκεπτόμαστε», όπως έλεγε ο Ούλριχ Μπεκ. Ζει ακόμη στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.
Είναι λογικό να αυξηθούν οι γραμμές αυτόματης λειτουργίας στο μετρό του Λονδίνου και άλλων μεγαλουπόλεων της Ευρώπης, αφού στις χώρες αυτές κατασκευάζονται οι συρμοί χωρίς μηχανοδηγό και τα αυτόματα συστήματα λειτουργίας, ενώ σε μας εισάγονται εξ ολοκλήρου και θα είμαστε δέσμιοι των επιλογών μας μέσα από την ακριβότερη συντήρησή τους (π.χ. ανταλλακτικά) και την εξειδικευμένη εργασία που απαιτεί. Αλλά και για έναν άλλο λόγο οι ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις προβάλλουν την τεχνολογική εξέλιξη στη λειτουργία του σιδηροδρόμου γενικότερα: διότι τα ευρωπαϊκά κράτη (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία κ.ά.) έχουν αναπτύξει τη βαριά σιδηροδρομική βιομηχανία καλύπτοντας τις παγκόσμιες ανάγκες σε υλικά επιδομής και σε τροχαίο υλικό. Ετσι, το δίκτυο και το επίπεδο σιδηροδρομικών υπηρεσιών που αναπτύσσουν στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγω- νισμού αποτελεί την «έκθεση» και τη διαφήμιση της βαριάς σιδηροδρομικής βιομηχανίας των χωρών αυτών, που απευθύνεται στην παγκόσμια αγορά και τους αποφέρει μεγάλα κέρδη με τη διάδοση του μετρό, του τραμ και την αναβάθμιση του σιδηροδρόμου σε ολόκληρο τον κόσμο. Εχουμε και εμείς τα ίδια κίνητρα; Εξάλλου τα επιχειρήματα που επικαλέστηκαν οι αρμόδιοι αξιωματούχοι, δηλαδή ότι ο επιβάτης λόγω της έλλειψης της καμπίνας του μηχανοδηγού θα μπορεί να βλέπει μπροστά και πίσω την πορεία του συρμού ή ότι με τις αυτόματες θύρες στους σταθμούς που θα συγχρονίζονται με τις θύρες των βαγονιών των συρμών θα μπορούν να θερμαίνονται οι σταθμοί, δεν μπορούν να στηρίξουν τις επιλογές τους.
Βέβαια όλα αυτά αναδεικνύουν μια σοβαρή αντίφαση στην πολτική των Ευρωπαίων έναντι της χώρας μας: ενώ μας υπαγορεύουν μέσω της τρόικας και τα ελάχιστα, ακόμη και τον αριθμό των δόσεων για την εξόφληση του φόρου εισοδήματος, πώς είναι δυνατό να συναινούν και να χρηματοδοτούν έργα που υπερβαίνουν τις πραγματικές ανάγκες μας; Κριτήριό τους για την έγκριση έργων στις περιφερειακές χώρες αποτελεί η συντήρηση της δικής τους βιομηχανίας και η απασχόληση των εργαζομένων των δικών τους χωρών, με αποτέλεσμα τα δάνεια από την ΕΤΕπ και η χρηματοδότηση των ΕΣΠΑ να επιστρέφουν στους χρηματοδότες τους, ενώ η κατασκευή και η συντήρηση του δικτύου εξασφαλίζουν την εργασία στους εργαζομένους τους στο διηνεκές μέλλον.
Ο κ. Γεωργανάς εξαντλεί το μεγαλύτερο μέρος της επιστολής του στρεφόμενος κατά των μηχανοδηγών. Νομίζω ότι η ουσία του θέματος δεν είναι οι μηχανοδηγοί ούτε βέβαια η απασχόλησή τους στους συρμούς του μετρό θα αμβλύνει το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας. Αποκαλύπτει όμως τη νοοτροπία που διακατέχει τους κυβερνώντες, αυτό που έρχεται, το γεγονός ότι η κοινωνία δεν αποτελεί την προτεραιότητα των επιλογών τους.