Η δημόσια διοίκηση ως «τροφοδότης»

Αν δεν ήταν στο φύλλο της Κυριακής, με ημερομηνία 2 Απριλίου, θα πίστευα ότι ήταν ένα ωραίο πρωταπριλιάτικο ψέμα, όσο και αν το θεωρούσα προσβλητικό για τη χώρα μας. Ομως δεν ήταν. Αντίθετα ήταν με κάθε σοβαρότητα στην πρώτη σελίδα, στην κεντρικότερη επάνω θέση με τίτλο «Τα 1.000 στελέχη που μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της χώρας» και με ολοσέλιδο ρεπορτάζ στη σελ. 4 με τίτλο «Αλλάζουν το Δημόσιο 1.000 άριστοι;». Και υπότιτλο: «Το σχέδιο δύο ερευνητών του Ινστιτούτου Μαx Planck προβλέπει να προσλάβει η Ε.Ε. στελέχη για θέσεις-κλειδιά στην ελληνική διοίκηση».

Είναι πράγματι ένα εντυπωσιακό ρεπορτάζ, που ασφαλώς δεν μπορεί ν’ αξιολογηθεί σε μια μικρή επιστολή. Αλλωστε, ο σκοπός της επιστολής μου προς εσάς είναι άλλος: Θα ήθελα να θέσω σε κάθε αρμόδιο ελληνικό φορέα (sic) τα εξής ερωτήματα: Πόσα επίσημα προγράμματα εκσυγχρονισμού της ελληνικής δημόσιας διοίκησης έχουν εκπονηθεί μεταπολεμικά μέχρι σήμερα και πόσο έγιναν σεβαστά; Ποιες ήταν οι μεγάλες και φιλόδοξες συζητήσεις στη Βουλή του 1995 και ολοκληρώθηκαν στην Ζ΄ Αναθεωρητική Βουλή, οι οποίες αφορούσαν και τη δημόσια διοίκηση και θεσμοθέτησαν τις Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές και το περίφημο ΑΣΕΠ του άρθρου 101Α; Πόσα πανεπιστημιακά τμήματα Διοικητικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης λειτουργούν; Πόσα κέντρα μελετών υπάρχουν και πόσα επιστημονικά συνέδρια και μελέτες έχουν εκδοθεί;

Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες: Η όποια ορθολογική οργάνωση και οι όποιες εγγυήσεις καλής και αποδοτικής λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης εξαρτώνται από τη νομοθετική λειτουργία, με ό,τι αυτό σημαίνει, και τις κυβερνητικές παρεμβάσεις. Η δημόσια διοίκησή μας δεν είναι ο μεγάλος ασθενής. Αντίθετα, είναι ο υγιέστατος μεγάλος τροφοδότης του πελατειακού - κομματικού μας συστήματος.