Εκείνοι και εμείς...
Οσο κι αν φαίνεται απίθανο, με τα λάθη του Ούγγρου διαιτητή, Βίκτορ Κάσαϊ και των βοηθών του, που τα περισσότερα ήταν καθοριστικά και εις βάρος της Μπάγερν Μονάχου, πιο πολύ ασχολήθηκε ο ελληνικός αθλητικός Τύπος, παρά ο γερμανικός. Είναι μια απόδειξη το γιατί είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα της σύγχρονης εποχής και στο ποδόσφαιρο, αφού αντί να παραμείνουμε, αποκλειστικά και μόνο, στο θέαμα που προσέφεραν δύο από τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη, μεταφέραμε τη μιζέρια και την κακομοιριά μας και σ’ αυτό το επίπεδο.
Δεν μπορούμε να απολαύσουμε ούτε έναν τέτοιο σπουδαίο αγώνα χωρίς γκρίνιες, «κατινίστικες» και φτηνές κριτικές. Ανακαλύψαμε πέρα από τις δικές μας κατά καιρούς «παράγκες» και αυτές της Ευρώπης, που είχαν αποφασίσει να χαρίσουν την πρόκριση στη Ρεάλ, επειδή οι διασυνδέσεις της στα παγκόσμια και ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων του ποδοσφαίρου είναι πιο ισχυρές.
Οχι πως οι Γερμανοί δεν στάθηκαν στα διαιτητικά λάθη. Δεν τόνισαν όμως πως είχαν σκοπό να αδικήσουν την ομάδα τους. Τα αντιμετώπισαν ως λανθασμένες αποφάσεις, οι οποίες προήλθαν είτε από την κακή τοποθέτηση των εποπτών στα δύο γκολ οφσάιντ του Ρονάλντο είτε σαν μη σωστή εκτίμηση του τάκλιν του Βιδάλ, που χρεώθηκε με τη δεύτερη κίτρινη και αποβλήθηκε. Ξεπέρασαν ακόμα και τον μη καταλογισμό δεύτερης κίτρινης στον Κασεμίρο στο πέναλτι και σε μία άλλη φάση.
Η πιο καυστική κριτική τους ήταν τα δύο σκίτσα που με έξυπνο τρόπο απεικόνιζαν σε κανονική θέση τον Ρονάλντο στο δεύτερο και στο τρίτο γκολ της Ρεάλ. Οχι επειδή δεν πικράθηκαν από τον αποκλεισμό, όταν μάλιστα είχαν κατορθώσει με δέκα παίκτες να πάνε το ματς στην παράταση, αλλά επειδή πιστεύουν πως δεν υπάρχει περίπτωση ο διαιτητής να τους έβλαψε συνειδητά. Ακόμα και οι Γερμανοί που επενδύουν εκατομμύρια ευρώ στο ποδόσφαιρο, το αντιμετώπισαν με χιούμορ...
Οι άνθρωποι ξέρουν πως και η διαιτησία είναι μέρος του παιχνιδιού. Και όπως έκανε το λάθος ο Σέρχιο Ράμος και τους έδωσε για δεύτερη φορά το προβάδισμα στο σκορ, έτσι ακριβώς συνέβη και με τον άρχοντα του αγώνα. Οπως και με τον επόπτη που δεν είδε πως ο σκόρερ των Μαδριλένων δεν καλυπτόταν παρά μόνο από τον Νόιερ. Αναλογιστείτε τώρα τι θα είχε συμβεί στη χώρα μας. Οχι για τέτοια κραυγαλέα λάθη, αλλά για τελείως επουσιώδη που ούτε καν διαμορφώνουν ένα αποτέλεσμα. Νομίζω πως αν Ελληνας διαιτητής είχε τέτοιες υποδείξεις, η ομάδα που θα είχε αδικηθεί θα ζητούσε και την παραίτηση της κυβέρνησης.
Και πιθανόν να είχε και δίκιο. Γιατί το πρόβλημα με την ελληνική διαιτησία δεν είναι πως υπολείπεται κατά πολύ της ευρωπαϊκής. Ορισμένοι διαιτητές μας έχουν σφυρίξει περίφημα σε διεθνή ματς. Τα... μουσκεύουν όμως στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ξεχνούν τους κανονισμούς ή... ελαττώνεται η όρασή τους; Φυσικά όχι. Απλά, παίζοντας με την πλάτη στον τοίχο, ξέροντας πως ένα λάθος τους θα θεωρηθεί εσκεμμένο, φοβούνται ακόμα και τη... σκιά τους. Γι’ αυτό και είναι αναγκασμένοι για να επιβιώσουν, να προσπαθούν να μοιράσουν το καρπούζι στη μέση, αλλά δίνοντας τα... σποράκια του στον κατά καιρούς ισχυρό.
Οι Γερμανοί αντιμετώπισαν τα διαιτητικά λάθη ως μέρος του παιχνιδιού και όχι ως «έγκλημα» κατά της Μπάγερν.