Μια απόφαση ζωής ή θανάτου

το πρωινό της 24ης Σεπτεμβρίου. Στον θαλάσσιο στίβο όπου διεξάγονταν οι αγώνες των Φιν γίνονταν και οι ιστιοδρομίες των 470. Ο Λεμιέ ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους της κατηγορίας. Οι αγώνες, στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας, άρχισαν με τέσσερα μποφόρ αέρα, ο οποίος μέσα σε ελάχιστα λεπτά εξελίχθηκε σε μία θύελλα οκτώ μποφόρ. Ο αθλητής του Καναδά προηγείτο, αλλά εξαιτίας της κακής ορατότητας (από το κύμα δεν κατάφερε να δει μία σημαδούρα ύψους 2,5 μ.) βρέθηκε στη δεύτερη θέση της ιστιοδρομίας. Ενώ αγωνιζόταν για να φτάσει στον τερματισμό ανάμεσα στους τρεις πρώτους, είδε σε απόσταση 20 μ. ένα αναποδογυρισμένο σκάφος 470 με σημαία Σιγκαπούρης και ένα κεφάλι μέσα στη θάλασσα.

Το πρώτο που ήρθε στο μυαλό του ιστιοπλόου ήταν ότι αυτός, εξαιτίας του κύματος, δεν κατάφερε να δει την πορτοκαλί σημαδούρα και αμέσως σκέφτηκε ότι ο εντοπισμός των ναυαγών θα ήταν δύσκολος. «Οταν ψάχνεις ένα κεφάλι μέσα σε τέτοιο κύμα είναι σα να αναζητάς βελόνα στα άχυρα. Ηξερα ότι σε λίγο το κεφάλι θα χανόταν στη θάλασσα γιατί η απόσταση από το σκάφος του ήταν μεγάλη» δήλωσε, αργότερα, σε συνέντευξη.

Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα πέρασε μπροστά από τα μάτια του το όνειρό του: η κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου. Και γρήγορα αποφάσισε ότι αυτό δεν άξιζε τίποτα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή. Αμέσως οδήγησε το σκάφος του προς το μέρος των ιστιοπλόων από τη Σιγκαπούρη και διαπίστωσε ότι το 470 δεν διέθετε πηδάλιο, ενώ ο ένας από τους δύο αθλητές, ο Σιου Σάου είχε χτυπήσει σοβαρά στο χέρι. Ο Καναδός κατάφερε να τραβήξει από το νερό τους συναθλητές του και έμεινε δίπλα τους μέχρι που έφτασε το σκάφος της ασφάλειας των Αγώνων για να τους παραλάβει. Τότε ο Λεμιέ επέστρεψε στη ρότα του και προσπάθησε να κερδίσει τον χαμένο χρόνο.