Ο Μακρόν είναι η ευκαιρία και για τη γερμανική στροφή
Σε συνθήκες πολιτικής αβεβαιότητας είναι σχεδόν αδύνατο να ανασυγκροτηθεί και να αναπτυχθεί μια οικονομία που βρίσκεται σε κρίση. Αυτός είναι ένας απαράβατος ιστορικός κανόνας που ισχύει σε εθνικό επίπεδο και επιβεβαιώνεται πολύ περισσότερο σήμερα στο υπερεθνικό επίπεδο της Ζώνης του Ευρώ. Η νίκη του ευρωπαϊστή Μακρόν, λοιπόν, και η (πιθανότατη) επικράτησή του στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, αποτελεί την αρχή του τέλους ενός κύκλου πολιτικής αστάθειας και υπαρξιακών κινδύνων για την Ευρώπη, που φαίνεται πράγματι ότι μπορεί να κλείσει. Ετσι, η πολιτική σταθερότητα και η αναβάθμιση του ευρωπαϊκού ρόλου της Γαλλίας, την οποία ευαγγελίζεται ο φιλόδοξος Μακρόν, δημιουργεί την ελπίδα ότι μπορεί μεσοπρόθεσμα να αλλάξουν τα πράγματα και στις οικονομίες της Ζώνης του Ευρώ. Να επαναδομηθεί η γόνιμη σχέση με τη Γερμανία και να ξαναμπεί μπροστά η οικονομική μηχανή της Ευρώπης.
Ηταν η πολιτική ανυπαρξία του απερχόμενου Ολάντ και η απροθυμία μεταρρυθμίσεων από την πλευρά της Γαλλίας, που επέτρεψαν σε μεγάλο βαθμό τη μονόπλευρη κυριαρχία των Γερμανών, τον δογματισμό και την οξύτητα των θέσεων του Σόιμπλε που αποχύμωσαν οικονομικά την υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι η προοπτική της οικονομίας και της ανάκαμψης η νέα πολιτική που μπορεί να διαμορφωθεί για τη Ζώνη του Ευρώ (την οποία από κοινού θα πρέπει να προωθήσουν Γαλλία και Γερμανία), το αισιόδοξο μήνυμα το οποίο μεταδίδει η νίκη του Μακρόν. Αυτό είναι το σημαντικότερο... Διότι, η πολιτική σταθερότητα είναι η προϋπόθεση, αλλά η οικονομική ανάπτυξη είναι το ζητούμενο για το μέλλον της Ευρώπης. Ο Μακρόν, λοιπόν, είναι η μεγάλη ευκαιρία για τη Γερμανία και την Αγκελα Μέρκελ –η οποία επίσης προβλέπεται πως θα επικρατήσει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου– για να χαλαρώσουν την αυστηρή οικονομική τους αντίληψη για τους εταίρους της Ζώνης του Ευρώ, προκειμένου να διατηρήσουν τη συνοχή της Ευρώπης που τόσο πολύ έχουν ανάγκη και για τα δικά τους οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι το θετικό αντιστάθμισμα για μια στροφή και της κ. Μέρκελ μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Ο νέος, κατά τα φαινόμενα, πρόεδρος της Γαλλίας θα προσφέρει πρώτον μεταρρυθμίσεις για την ανταγωνιστικότητα της γαλλικής οικονομίας και δεύτερον το άλλοθι για την αποδοχή από τους περισσότερους εταίρους όλων όσων θα συναποφασίζει με τους Γερμανούς για την Ευρώπη. Από την άλλη, η Μέρκελ θα αντιπροσφέρει άμβλυνση της δημοσιονομικής λιτότητας και ενίσχυση των πόρων για επενδύσεις, πράγματα που μπορούν να εκτονώσουν τις εκρηκτικές πιέσεις μεταξύ των κρατών-μελών, δανειστών και δανειζομένων. Ολα αυτά, βεβαίως, συγκροτούν ένα πολύ καλό σενάριο που θα πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη. Η πιθανότατη επικράτηση του Μακρόν, ωστόσο, αναθερμαίνει τις ελπίδες ότι μπορεί έτσι να εξελιχθούν τα πράγματα, ενώ με μία νίκη της Λεπέν είναι φανερό ότι όλα θα γίνουν συντρίμμια! Η Ευρώπη δεν έχει τελειώσει τη δουλειά της, για να μην παρεξηγούμαστε, απλά λέμε ότι τώρα, όπως φαίνεται, την ξαναρχίζει... Με τη Γαλλία διεκδικητικά ισότιμη δίπλα στη Γερμανία και τη Γερμανία αγκαζέ με τη Γαλλία και με αναθεωρημένες ορισμένες θέσεις της, οι εξελίξεις και η προοπτική για την Ευρώπη θα είναι πολύ διαφορετικές.