Βρήκε τη χαμένη συνταγή μαγειρικής του πατέρα της και έγινε πάμπλουτη
Ενα σημείωμα με οδηγίες για τηγανητό κρέας σε ξυλάκι άλλαξε τη ζωή της
Οταν πέθανε ο πατέρας της κ. Χιρόε Τανάκα, της άφησε κάτι που θα άλλαζε τη ζωή της: μια συνταγή για τηγανητό κρέας σε ξυλάκι. Ηταν μια πράξη αγάπης. Η κόρη του Τανάκα λάτρευε ένα είδος γιαπωνέζικου φαγητού του δρόμου που ονομάζεται κουσικάτσου και ο πατέρας της είχε περάσει ατελείωτες ώρες προσπαθώντας να μάθει να το μαγειρεύει όπως πρέπει. Το χειρόγραφο σημείωμα όπου αναφερόταν με λεπτομέρειες πώς έπρεπε να μαγειρεύεται το, φαινομενικά απλό, φαγητό βοήθησε τη Χιρόε να σώσει από τη χρεοκοπία ένα εστιατόριο και τη μετέτρεψε από εργαζόμενη με περιστασιακή εργασία σε πολυεκατομμυριούχο. Σήμερα η κ. Χιρόε Τανάκα ορίζει τη στρατηγική της εταιρείας Kushikatsu Tanaka με κεφαλαιοποίηση 82 εκατ. δολάρια. «Μνημονεύω τον πατέρα μου κάθε ημέρα. Ολα έγιναν λόγω της συνταγής», λέει η κ. Τανάκα. Τον περασμένο Σεπτέμβριο η εταιρεία της εισήλθε στο χρηματιστήριο μικρομεσαίων επιχειρήσεων της Ιαπωνίας και έκτοτε η μετοχή της εταιρείας έχει ανέβει κατά περίπου 50%. Το πρώτο εστιατόριο της εταιρείας είχε ανοίξει στο Τόκιο το 2008 και μάλιστα με μεταχειρισμένο εξο- πλισμό ώστε να διατηρηθεί χαμηλά το κόστος. Η εταιρεία διαθέτει πλέον 146 καταστήματα ανά την Ιαπωνία και ένα στη Χαβάη, ενώ σκοπεύει να ανοίξει ακόμη 40 στη διάρκεια του 2017.
Η αλυσίδα εστιατορίων βασίζεται στη στρατηγική να προσφέρει φαγητά στη χαμηλότερη δυνατή τιμή. Ωστόσο, η κ. Τανάκα λέει πως οφείλει πάρα πολλά στον πατέρα της. To κουσικάτσου αποτελείται από κρέας και λαχανικά παναρισμένα και περασμένα σε ξυλάκι (σ.σ. όπως αυτά που χρησιμοποιούμε στο σουβλάκι), τηγανισμένο σε λάδι και συνοδευόμενο από σάλτσα.
Οταν η κ. Τανάκα ήταν παιδί, το κουσικάτσου ήταν το αγαπημένο της φαγητό και όποτε τη ρωτούσαν τι ήθελε να φάει αυτή απαντούσε: Κουσικάτσου. Πολύ σύντομα ο πα- τέρας της Χιρόε ανακάλυψε πως το μαγείρεμά του αποτελούσε μορφή τέχνης. Το λάδι, το πανάρισμα και η σάλτσα όλα πρέπει να είναι σωστά. Επί χρόνια ο πατέρας της κ. Τανάκα προσπαθούσε να τελειοποιήσει το κουσικάτσου. Μετά, όταν η κ. Τανάκα ήταν 21 ετών, ο πατέρας της πέθανε. Η κ. Τανάκα συνέχισε τη ζωή της, παράτησε το πανεπιστήμιο και στα τέλη της δεκαετίας του ’90 έπιασε δουλειά σε ένα εστιατόριο στην Οζάκα. Ενα από τα πιάτα που προσπαθούσε συνεχώς να φτιάξει ήταν το κουσικάτσου. Λίγα χρόνια αργότερα είχε μετακομίσει στο Τόκιο όπου συνέχισε τις προσπάθειες να φτιάξει το αγαπημένο της φαγητό, αλλά δίχως ιδιαίτερη επιτυχία ακόμη και όταν τη βοηθούσαν επαγγελματίες μάγειρες. Είχε αρχίσει να σκέφτεται ότι τα κουσικάτσου που έφτιαχνε ο πατέρας της θα πέθαιναν μαζί του. «Δεν ήταν τόσο απλό όσο νόμιζα. Είχα αρχίσει να πιστεύω πως τελικά δεν θα κατάφερνα να το μαγειρέψω». Μετά τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα. Το 2008 προέκυψε η παγκόσμια κρίση και το εστιατόριο που εργαζόταν η κ. Τανάκα έκλεισε.
Τότε, βρήκε τη συνταγή του πατέρα της. Ούτε η κ. Τανάκα ούτε ο συνέταιρός της είχαν μεγάλες προσδοκίες από τη συνταγή την οποία ο πατέρας της είχε διορθώσει αρκετές φορές στην πάροδο των χρόνων.
«Η ανακάλυψη της συνταγής δεν ήταν καθόλου δραματική», θυμάται η κ. Τανάκα. «Το σημείωμα δεν έγραφε πως η επιτυχία ήταν εγγυημένη», προσθέτει. Ομως δοκίμασαν να μαγειρέψουν το κουσικάτσου όπως έγραφε ο πατέρας της στη συνταγή και «είχε πράγματι τη γεύση που συνήθιζε να μαγειρεύει ο πατέρας μου», λέει η κ. Τανάκα. Τότε μαζί με τον συνεταίρο της αποφάσισαν να κάνουν μια τελευταία προσπάθεια ανοίγοντας ένα εστιατόριο στο Τόκιο. Βρήκαν ένα μικρό κατάστημα σε μια ήσυχη περιοχή έξω από το κεντρικό Τόκιο όπου το νοίκι ήταν χαμηλότερο. Γέμισαν την κουζίνα με μηχανήματα από το παλιό τους εστιατόριο και ό,τι έλειπε από τον εξοπλισμό τους το αγόρασαν μεταχειρισμένο. Η επιτυχία του εστιατορίου ήταν μεγάλη και πολύ σύντομα άνοιξαν ένα δεύτερο και ένα τρίτο εστιατόριο, όλα συνεχώς κατάμεστα, οπότε και οι δύο συνέταιροι αποφάσισαν να μετατρέψουν την επιχείρησή τους σε franchise.