Η απόλυση Κόουμι ίσως εκπυρσοκροτήσει
Για μία ακόμη φορά, ο πρόεδρος Τραμπ έκανε κάτι το οποίο ουδείς προκάτοχός του είχε τολμήσει να κάνει, απολύοντας τον επικεφαλής του FBI, εν μέσω έρευνας γύρω από την προεκλογική εκστρατεία των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία.
Αν, όμως, ο Τραμπ ελπίζει με την κίνηση αυτή να διακόψει ή να περιορίσει την έρευνα για τις σχέσεις του με τη Ρωσία, ενδέχεται να απογοητευθεί. Η ιστορία έχει δείξει, άλλωστε, ότι η απόφασή του αυτή έχει μεγάλες πιθανότητες να «εκπυρσοκροτήσει», οδηγώντας σε νέες διαρροές και έρευνες, τις οποίες ο πρόεδρος δεν θα μπορεί να εμποδίσει.
Αυτό υπέστη ο Ρίτσαρντ Νίξον το 1972, όταν αποφάσισε ότι η ώρα ήταν κατάλληλη για την αντικατάσταση του διαβόητου ιστορικού διευθυντή του FBI, Τζ. Εντγκαρ Χούβερ. Πάντα καχύποπτος με την αυτονομία του FBI, ο Νίξον αποπειράθηκε να διορίσει αντικαταστάτη του Χούβερ, ο οποίος θα έθετε το FBI υπό τον έλεγχο του Λευκού Οίκου. Χωρίς να το αντιληφθεί, όμως, ο Νίξον έθεσε σε κίνηση τις διεργασίες που οδήγησαν στο σκάνδαλο του Ουότεργκεϊτ και στην ίδια του την παραίτηση.
Ο Νίξον ουδέποτε απέλυσε τον Χούβερ, ο οποίος είχε αναλάβει τη διεύθυνση του FBI το 1924, υπηρετώντας κάτω από οκτώ προέδρους. Παρότι ο μύθος θέλει τον Χούβερ να εξασφαλίζει απόλυτη ασυλία χάρη στους φακέλους που διέθετε για όλο τον πολιτικό κόσμο, η πραγματικότητα είναι πιο πεζή. Ο Χούβερ όφειλε τη μακροβιότητά του στο μοναδικό ταλέντο του για προσωπική προβολή και στην ικανότητά του να εμφανίζει το FBI ως «απολίτικη» υπηρεσία.
Ο Χούβερ είχε συγκρουσθεί με τον Νίξον, απορρίπτοντας ως παράνομο το αίτημα του προέδρου το 1970 για στενότερη παρακολούθηση ακτιβιστών κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και αρνούμενος να υπακούσει στην εντολή του Νίξον για παράνομη παρακολούθηση του δημοσιογράφου Ντάνιελ Ελσμπεργκ, υπεύθυνου για τη δημοσίευση των απόρρητων «Εγγράφων του Πενταγώνου» για τον πόλεμο στην Ασία.
Ο αιφνίδιος θάνατος του Χούβερ το 1972 φάνταζε στον Νίξον ως μοναδική ευκαιρία διορισμού έμπιστου στελέχους στη διεύθυνση του FBI. Ο διορισμός του Πάτρικ Γκρέι στη θέση αυτή, όμως, προκάλεσε αντιδράσεις στο εσωτερικό της υπηρεσίας, τα στελέχη της οποίας αντιμετώπισαν τον νέο διευθυντή ως μαριονέτα του Λευκού Οίκου. Η οργή των στελεχών του FBI είναι αυτή που έπεισε τον υποδιευθυντή του FBI, Μαρκ Φελτ, να έλθει σε επαφή με τη δημοσιογραφική ομάδα της Washington Post, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Βαθύ Λαρύγγι» και θέτοντας τις βάσεις της πολιτικής κατάρρευσης και παραίτησης του Νίξον.
Παραλληλισμοί με την ιστορία του Νίξον, o οποίος ήθελε να αντικαταστήσει τον Χούβερ.