Ο μεγάλος δείπνος
Οένας, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, του νομού Κοζάνης, δηλώνει ότι κατέθεσε τη φωτογραφική τροπολογία για τη λαθρεμπορικώς δράσασα ΣΕΚΑΠ και τη διαγραφή του προστίμου χωρίς να την έχει γράψει ο ίδιος και χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζει το περιεχόμενό της. Του την έδωσε έτοιμη το κόμμα και αυτός έβαλε απλώς την υπογραφή του. Οι άλλοι, βουλευτές και αυτοί, Μακεδόνες επίσης, αλλά της Ν.Δ., επέλεξαν να ασχοληθούν με πιο ενδιαφέροντα πράγματα τη μέρα που η Βουλή συζητούσε την τροπολογία. Εκείνο το «αγρόν ηγόρασα και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν» και το ταίρι του, «ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε, και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά», από την παραβολή του μεγάλου δείπνου, όπως την ιστορεί το Κατά Λουκάν, είναι πάντα χρήσιμο. Και όταν είσαι βουλευτής αγροτικών κατά βάση περιφερειών, είναι ένα «στρίβειν» αρκετά πειστικό.
Και η υπογραφή άνευ αναγνώσεως και η οιονεί μπρεχτικού τύπου αποστασιοποίηση από την ενοχλητική πραγματικότητα δείχνουν ότι το ρήμα «βουλεύω» παραπέφτει βαρύ μερικές φορές για τις πλάτες ανθρώπων που ωστόσο έχουν τον τίτλο του βουλευτή. Είναι μικρότεροι της ευθύνης του. Γιατί με ευθύνη τούς «προίκισε» η λαϊκή ψήφος, άσχετα αν αυτοί το ξεχνούν και μεταφράζουν την εντολή της ευθύνης σε δικαίωμα αβουλίας ή βολικής σιωπής και ακόμα πιο βολικής λούφας. Αν παλιά και νέα συμφέροντα, παλιοί και νέοι Σαββίδηδες, ήθελαν πάντα και θέλουν και τώρα να μετατρέπουν βουλευτές σε ταπεινούς δορυφόρους τους, βρήκαν και το ’καναν, και βρίσκουν και το κάνουν.
Ο κ. Ιβάν Σαββίδης (που, όπως συμβαίνει γενικά με τους ομογενείς, τον αποκαλούμε Ρώσο/Ρωσοπόντιο ή Πόντιο Ελληνα, ανάλογα με το αν θέλουμε να τον κολακέψουμε και να επωφεληθούμε ή να τον υποβιβάσουμε), συνεχίζει την ευκλεή παράδοσή μας με τον ωμό και αυταρχικό τρόπο ενός ολιγάρχη δασκαλεμένου από τη νοοτροπία Πούτιν. Στην αυλή του συνωστίστηκαν πράσινοι, γαλάζιοι, τώρα αχνοκόκκινοι σαν τους συριζαίους ή βαθιά γκρίζοι σαν τους Ανέλληνες, διεκδικώντας μερίδιο στην εύνοιά του. Τον τάισε η ταπεινότατη κολακεία με την οποία τον αντιμετώπιζαν κοινοβουλευτικοί, αυτοδιοικητικοί, εκκλησιαστικοί και αθλητικοί παράγοντες, και οι οπαδοί βέβαια. Το εγώ του διογκώθηκε και, πλέον, εκδηλώνεται επεκτατικό και καταβροχθιστικό σε όλα τα πεδία: οικονομικό, μιντιακό, ποδοσφαιρικό, πολιτικό. Θα πρέπει να μαθητεύσει στα στοιχειώδη της δημοκρατίας. Αλλά πώς θα τον καθίσουν στο θρανίο όσοι τού υποκλίνονταν σαν να ’ταν ήδη καθηγητής τους;